Onder de loep #017: La Différence

Geplaatst op 2 april 20208 april 2021 door Follow the Beer

De brouwerij

Brouwerij De Dochter van de Korenaar is een brouwerij in de Belgische enclave Baarle-Hertog. Formeel is het dus een Belgische brouwerij en onderdeel van de veelgeroemde Belgische biercultuur, maar dat deze brouwerij ook behoorlijk wat Nederlandse tintjes, is ook een feit. De brouwerij werd opgericht in 2007 door een Nederlands echtpaar die nog immer er de scepter zwaaien. Zij bouwden achter hun woning eigenhandig een brouwinstallatie met onder meer zes lagertanks van 1000 liter. Met deze installatie kunnen ze 150 hl per maand brouwen.

De naam "Dochter van de Korenaar" verwijst naar het woord bier. In oude Mechelse kronieken vond men dat Keizer Karel V rond 1550 liever het "sap van de dochter van de korenaar" (bier) dronk dan het "bloed van de druiventros" (wijn). Natuurlijk had Karel gelijk. Wie laaft zich nou liever niet aan het sap van een dochter dan aan het bloed van de druif?

Baarle-Hertog (België) en Baarle-Nassau (Nederland) zijn curiositeiten. Beiden hebben enclaves op elkaars grondgebied, Baarle Hertog heeft er 22, zoals Niemandsland en Negenhuizen, en Baarle Nassau 8. Een enclave is een gebied dat geheel wordt omsloten door grondgebied van één andere partij. Sommige enclaves zijn onafhankelijk (San Marino, Vaticaanstad, Lesotho) en andere behoren tot een andere staat en zijn daardoor tevens exclaves, zoals Baarle-Hertog en Baarle-Nassau dus, stukken land die politiek gezien wel, maar geografisch niet met het moederland zijn verbonden. Enclaves en exclaves komen vaker voor, maar niet in de versnipperde vorm zoals bij Baarle-Hertog en Baarle-Nassau, die een relikwie zijn uit de 12e eeuw als gevolg van een conflict tussen Hertog Hendrik van Brabant (het Hertogdeel) en Graaf Dirk VII van Holland (het Nassaudeel).

La Différence

Ook het bier is anders, het maakt letterlijk een verschil. De brouwerij presenteert deze speciale editie als een uitzonderlijk ‘slow’-bier van 8,0% dat is gemaakt van Chevallier mout, een bijzondere moutsoort uit vervlogen tijden. Het bier is gerijpt op virgin houten vaten en houdt het midden tussen een hoppige Saison en een Strong Belgian Blond (38 EBC en 45 IBU). De lichte nootachtige smaak van de mout combineert goed met de eik en citrussmaak van de Mandarina-hop. Naast de Mandarina-hop zijn nog de volgende hopsoorten gebruikt: Opal, Challenger Nelson Sauvin, Pacific Gem, Amarillo en El Dorado.

De Chevallier-gerst kwam halverwege 19e eeuw op en had in die tijd de voorkeur voor het maken van bier. De Chevallier-gerst wordt gekenmerkt door een warme cracker- en koekjesachtig aroma met een volle smaak. In vergelijking met moderne gerst zijn het aroma en de smaak vrij uitgesproken.

De Mandarina Bavaria hop is een Duitse aromahop die is ontstaan uit een kruising tussen Cascade en een mannelijke wilde variant die resistent is tegen de verwelkingsziekte. Het geeft fruitig, zoetig aroma met toetsen van mandarijn af. De andere gebruikte hopsoorten hebben de volgende kenmerken:

Opal: aromahop, kruidig en toetsen van citrus (Duits)
Challenger: dubbeldoelhop, volmondige afgeronde bitterheid, frisse fruitigheid en toetsen van stro na rijping (Engels)
Nelson Sauvin: dubbeldoelhop, heel fruitig, smaken van kiwi en witte wijn (Nieuw-Zeeland)
Pacific Gem; bitterhop, prettig en fruitig (bessen) aroma, hoog alfazuurgehalte (Nieuw-Zeeland)
Amarillo: aromahop, citrusachtige smaak, gaande naar een sinaasappelsmaak en –aroma, redelijke bitterheid (Amerikaans)
El Dorado: dubbeldoelhop, hoge alfa- en aromahop, toetsen van fruit, smaak van tropisch fruit, peer, kers en watermeloen (Amerikaans)

Mix&Match #003: La Trappe Quadrupel met Kompaan Joey Greenhorn

Geplaatst op 21 maart 202022 maart 2020 door Follow the Beer

Bij de 3e Mix & Match brachten we de La Trappe Quadrupel, één van onze favoriete bieren in de winter, samen met de Kompaan Joey Greenhorn Restlesss IPA. Jong en oud in één glas

La Trappe Quadrupel

La Trappe (Bierbrouwerij De Koningshoeven) bracht de La Trappe Quadrupel in 1991 op de markt en claimt dat dit de eerste quadrupel ter wereld is en tevens de naamgever van deze bierstijl (als dat al een bierstijl is). Volgens de brouwers van La Trappe heeft dit amberkleurige bier (36 EBC) van 10% een aroma met associaties van kruidnagel en noten die in balans worden gebracht door de zoete aroma’s van vanille, rozijnen en banaan en een volle, (alcohol)verwarmende, intense moutige smaak met zoete tonen van dadel en karamel. Tot slot heeft de La Trappe Quadrupel een zacht en licht bittere afdronk (22 IBU).

Kompaan Joey Greenhorn Restless IPA

De Joey Greenhorn is letterlijk een groentje in het assortiment van Kompaan, de brouwerij in onze buurt. Deze Restless IPA van 6,0% is gebrouwen met pale ale (hoe kan het ook anders) en drie Amerikaanse hopsoorten: Cascade (citrus en pompelmoes en soms lychee), Equinox of Ekuanot (citrus, tropisch fruit, kruidig) en Simcoe (hars en citrus). Stevig gehopt en dus veel aroma's en flink bitter (60 IBU). Mindblowing, zoals de kompanen deze IPA zelf noemen, dat valt wel mee, maar misschien zijn wij wel verzadigd geraakt met alle IPA's die de Nederlandse markt overspoelen, dus zal een IPA onze mind wel nooit meer blowen.

De Mix & Match

De 50%-50% Mix&Match geven een mooi resultaat. De zoete warme La Trappe krijgt wat mee frisheid en bitterheid in de afdronk. In het aroma gebeurt van alles: vanille, rozijnen en banaan van de Quadrupel wordt aangevuld met de vooral citrusachtige aroma van de Kompaan Joey Greenhorn. Oftewel, Een volrijpe oudgediende die zich verfrist met een pasgeplukt groen blaadje, een verse jongeheer, een welriekende knaap. Tot zover de metaforen. Probeer het ook gewoon eens!

Mix&Match #002: Hertog Jan Winterbier en Lowlander Winter I.P.A.

Geplaatst op 17 maart 202022 maart 2020 door Follow the Beer

Tijd voor de tweede mix&match. Dit keer kozen we voor een Hertog Jan Winterbier met een Lowlander Winter I.P.A. Waarom deze keuze? Twee winterbieren, dat moet toch iets moois opleveren. Lees hier het resultaat.

Hertog Jan Winterbier

Hertog Jan Winterbier is het derde seizoensbier van Hertog Jan (voorheen de Arcense Stoombierbrouwerij, maar dat waren mooiere tijden). De andere twee zijn het Bockbier en de Lentebock. Het Winterbier is speciaal gebrouwen voor de koude, gure periode. Dit jaargetijde heeft Hertog Jan op het idee gebracht om na 13 jaar weer Hertog Jan Winterbier te gaan brouwen. Toch is ons Winterbier geen standaardbier voor deze tijd, want in tegenstelling tot de meeste winterse bieren is het licht, goudgeel van kleur, maar wel zwaar (8,8%) met een zoete, licht bittere smaak en kruidige, fruitige aroma’s. Aldus de brouwer.

Lowlander Winter I.P.A.

Lowlander Beer is een brouwerijhuurder uit Amsterdam-West die zich gespecialiseerd heeft in het gebruik van planten, kruiden en specerijen bij het brouwen, iets wat vroeger heel normaal was maar wat de laatste eeuw in de vergetelheid is geraakt. Zo ook bij de Winter IPA (die Lowlander consequent als I.P.A. spelt, dus met puntjes). Lowlander riep mensen op om hun kerstboom te doneren en haalde daarmee ruim 150 bomen op. Met de hand werden alle naalden (oh denneboom wat zijn je sparrennaalden wonderschoon) geplukt en geconserveerd, waarna ze samen met jeneverbes gebrouwen werden tot een frisse 5% Winter IPA, waarbij naast een flinke hopscheut ook nog tarwemout werd gebruikt. De Winter IPA heeft aroma’s die doen denken aan een winterse boswandeling en een hoppig citruskarakter wat het bier verrassend en verfrissend maakt. Aldus de brouwer.

Lowlander ging nog een stapje verder met zijn Winter IPA en ging een samenwerking aan met Adopteer een Kerstboom (een kweker van eigen bodem die al jaren aan hergebruik van kerstbomen doet) om een biologisch, duurzaam Lowlander kerstbomenbos te kweken. Voor iedere verkochte Winter IPA doneert Lowlander €0,05 voor de aanplant. Hoe meer kerstbomen er geadopteerd worden, hoe minder afval, zodat steeds meer Nederlanders kunnen genieten van een gezellige én duurzame kerst.

De Mix&Match

We blenden het Hertog Jan Winterbier en de Lowlander Winter IPA tot één geheel. Het resultaat viel tegen. De frisse smaak van de Winter IPa viel geheel weg. De subtiele smaak van de naalden van de kerstbomen en jeneverbes verdwenen als sneeuw voor de zon. Het aangenaam zoete, verwarmende van het Hertog Jan Winterbier werd ook afgezwakt. Helaas, niet iedere blend is een succes. Soms versterken twee bieren elkaar, maar soms werken ze elkaar juist tegen en had je ze beter individueel en gescheiden van elkaar kunnen proeven. Volgende keer beter.

Mix&Match #001: Brand Dubbelbock met Lagunitas 12th of Never Ale

Geplaatst op 14 maart 202022 maart 2020 door Follow the Beer

Bij een bezoek aan bierparadijs De Heks in Deventer pikten we deze trend op: het blenden van bier, oftewel mix&match van bier. Daar hebben er een heuse specialiteit. van gemaakt. Zo bestelden wij een Geuze Mariage Parfait (Lambic-Gueuze, 8,0%) van brouwerij Boon, die we besloten te delen in een groot glas en een klein glaasje. Daar wilden we nog bier bij, zoet en hoog in de alcohol, omdat dat een mooie tegenhanger zou vormen met het zuur van de Mariage Parfiat (nicht nur wegen die Name) en ook omdat het de afsluiter van de avond was.

'Nee, die krijg je niet. Die is saai. Wacht maar even', sprak de bebaarde barman en liep naar zijn taps en tapte een glas halfvol met het bestelde bier (een quadrupel van 10%) en tapte vervolgens de andere helft vol met een ander bier. 'Zo, check die maar eens in bij Untappd', sprak hij met een voldane grijns. We hebben de blend van deze twee bieren inderdaad niet ingecheckt bij Untappd, maar hebben deze trend wel meegenomen naar het Westen van het land. Wees gerust, het land was nog Coronavrij en zat nog niet op slot. De wereld was nog niet veranderd in een pandemische puinhoop.

Hierbij presenteert Follow the Beer in het kader van Follow the Trend de eerste Mix & Match van dit jaar: Brand Dubbelbock met Lagunitas 12th of Never Ale, niet geheel toevallig twee bieren waar Heineken een stevige footprint in heeft staan.

Brand Dubbelbock

Volgens de brouwers van Brand Dubbelbock (7,5%, 27 EBU) dankt dit bier zijn rijke en robuuste smaak aan de dubbele rijping. Door de bijzondere blend van gebrande moutsoorten heeft het bier een diep roodbruine kleur (65 EBC), ook wel robijnrood genoemd. Deze dubbelbok is door zijn krachtige, moutige, zoetige karakter een echt herfstbier en moet worden gedronken op een temperatuur van 6-8 graden, aldus de brouwers van Brand (eigendom van Heineken).

Lagunitas 12th of Never Ale

Lagunitas kondigt zijn 12th of Never Ale aan als magisch en mystiek: 'As the River Styx froze and the final pig took flight, when the last winged monkey departed the darkly fragrant netherlands, as wishes became horses and all the beggars rode… under a newly-blued moon at dawn on the very 12th of Never'. De Styx (letterlijk "haat of afschuw, vooral tegenover mensen") is de rivier die de bovenwereld of aarde scheidt van de onderwereld en is één van de vijf rivieren in de onderwereld. Deze rivieren komen bij elkaar in het centrum van de onderwereld in een groot moeras, dat soms ook met Styx aangeduid wordt.

De 12th of Never is een blend van old en new school hopsoorten die een combinatie van citrus, kokosnoot en papaya-achtige smaken geven. De 12th of Never Ale heeft een alcoholvolume van 5,5% en een bitterheid van 45 IBU. Opmerkelijk is dat Lagunitas (50% eigendom van Heineken) zelf het bier labelt als een (American) pale ale, maar dat Beerwulf (waar Heineken ook een stevige vinger in de pap heeft) het heeft over een IPA. Of ze weten bij Heineken niet wat voor bieren ze in huis hebben, of de marketingafdeling dacht dat het label IPA beter zou aanslaan bij de consument. Immers, de gemiddeld kent inmiddels ook wel de IPA (Ie. Pe. Aa of AaiPieEééééé), maar haakt af bij de term pale ale, laat staan APA.

Mix & Match

Wij vonden dit een goede mix & match. Het moutige en zoetige karakter van de Brand Dubbelbock wordt mooi aangevuld met het aroma en de combinatie van smaken (citrus, kokosnoot en papaya) van de Lagunitas 12th of Never Ale. De weeëige, ietwat plakkerige dubbelbok krijgt hierdoor een scherp en verfrissend randje. Zeer aangenaam en aan te raden. Doe het ook en oordeel zelf.

Onder de loep #016: Menage sAcch Trois

Geplaatst op 23 februari 20208 april 2021 door Follow the Beer

De Menage sAcche Trois is tot stand gekomen naar aanleiding van een samenwerking tussen twee brouwerijen, te weten brouwerij Brouwerslokaal (onder de naam Dutch Bargain) uit Groede (Zeeland) en brouwerijhuurder Mannenpap uit Nijmegen (Gelderland). Een dergelijke samenwerking wordt in de huidige bierwereld ook wel heel Amerikaans een collaboration, wat populistisch wordt afgekort tot collab. Je kunt je kont niet keren of er wordt alweer een nieuwe collab gepresenteerd. En het klinkt ook allemaal heel hoogdravend, maar de realiteit is dat een paar brouwers bij elkaar komen, een nieuw bier verzinnen en dat samen brouwen. Een kind kan de was doen.

Maar goed, genoeg zurigheid over de hype van de collab-bieren. Dutch Bargain en Mannenpap hebben wel iets moois gebrouwen van de Menage sAcch Trois. Het bier wordt getypeerd als een sour NEIPA van 7,2% en is een combinatie van een kettle sour (met lactobacillen), iets waar de brouwers van Dutch Bargain patent op hebben, en met een flinke dosis hop, iets waar juist de brouwers van Mannenpap prat op gaan. Maar het is niet alleen de combinatie van kettle sour en hop die dit bier bijzonder maakt. Voor de vergisting is gebruik gemaakt van de 'licht erotische' Sacch Trois gist, waar het bier ook een deel van zijn naam aan dankt. Terecht, want deze gist is een oude Belgische gist die voornamelijk in Lambiek voorkwam. De Sacch TRois is saccharomyces cerevisiae te zijn in plaats van een brettanomyces gist, iets wat je zou verwachten bij de wilde, spontane vergsiting van de lambieken. De gist neemt wilde funky toetsen van mango en tropisch fruit met zich mee in de smaak. Wat daar erotisch aan is, blijft de vraag. Maar ach, ieder zijn of haar ding.

Dan de verpakking. Het bier komt in een blikje van 33 cl. Het is de foto die het bier werkelijk licht erotisch maakt. Hierop zijn twee vrouwen en een man te zien die elkaar heel lief vinden. Even dachten we dat het de brouwers zelf waren die elkaar gevonden hadden in een ménage à trois (letterlijk: een huishouding van drie personen), maar dat lijkt niet het geval te zijn. Dat de brouwers elkaar heel lief vonden, blijkt wel uit de volgende quote op het blikje: 'Samen bier maken is een intiem moment, zeker met zijn drieën. Met veel gezweet en gekreun kwam deze collab met Mannenpap tot een climax'. Maar zij zijn het niet op de foto. Dutch Bargain wordt namelijk gerund door 3 kerels (Thibo, Marc en Stijn) en Mannenpap door 2 kerels (Jelmer en Sjoerd). Of misschien zijn het helemaal geen vrouwen op de foto, maar 2 als vrouw verklede mannen. Dat zou helemaal een knap staaltje zijn. Maar wij willen helemaal niet weten wie het met wie heeft gedaan en wie zijn mannenpap waar heeft achter gelaten. Wij willen gewoon bier drinken. Wij willen Menage sAcch Trois drinken!

De Prael verliest zijn ziel

Geplaatst op 8 februari 202022 februari 2020 door Follow the Beer

Uit een artikel van het AD blijkt dat de raad van toezicht brouwerij De Prael heeft de directeur-oprichters Arno Kooij en Fer Kok ontslagen omdat het bedrijf onder hun leiding in zware financiële problemen kwam. Het duo stond aan de basis van alles wat De Prael nu is. Zij richtten in 2001 een sociale brouwerij op aan de Helicopterstraat op een industrieterrein onder de rook van het Olympisch Stadion met als doel om mensen met een afstand tot de arbeidsmarkt, waaronder veel psychiatrisch patiënten, aan een baan te helpen. Dat uitgangspunt is altijd hun drijfveer geweest en gebleven: hun mensen kwamen altijd eerst.

De brouwerij groeide en verhuisde in de loop der jaren naar de binnenstad van Amsterdam met een vestiging aan de Oudezijds Voorburgwal/Oudezijds Armsteeg. In 2017 werd er een tweede vestiging geopend in het Westelijk Havengebied, Prael Houthavens. Ook werden er in de afgelopen twee franchisevestigingen geopend in respectievelijk Den Haag en Groningen, en zijn er plannen om nog meer franchisevestigingen te openen. Deze franchisevestigingen staan organisatorisch en financieel los van de oorspronkelijke Prael met zijn twee vestigingen in het centrum van Amsterdam en in het Westelijk Havengebied.

Naar nu blijkt is de opening van de tweede vestiging in het Westelijk Havengebied een financieel fiasco geworden en voor wie er weleens is geweest, is dat geen verrassing. Een mooie locatie, maar gelegen op de verkeerde plek. Zelfs een slechtziende kan dat zien. Deze financiële tegenvaller heeft de organisatie aan de financiële afgrond gebracht, waarbij zware woorden als 'financiële noodtoestand' en 'technisch failliet' zijn gebruikt.

Bij een faillissement kijk je wie er aan de knoppen heeft gedraaid, wie de beslissingen heeft genomen en wie er uiteindelijk verantwoordelijk is. Het is niet vreemd dat je dan snel bij de directie uitkomt, in dit geval Fer en Arno. De directie is verantwoordelijk en vliegt er uit, net zoals bij een voetbalclub de trainer er altijd uitvliegt en niet de eigenaren. Is dat wel terecht? Is dat wel terecht in dit geval?

Uit het artikel blijkt dat De Prael inmiddels geen stichting met een nobel doel is, maar een besloten vennootschap met een winstoogmerk en dat de directie een minderheidsbelang van 44% van de aandelen bezit (of bezat). De overige aandelen, de meerderheid dus, zijn in handen van Stichting Doen en Lindeboom Bierbrouwerij uit het Limburgse Neer. De opening van de tweede vestiging in het Westelijk Havengebied is niet alleen een besluit geweest van de directie, maar dit besluit is genomen met instemming/goedkeuring van de raad van toezicht en aandeelhouders. Zij zijn net zo verantwoordelijk, zo niet geheel verantwoordelijk voor dit financiële debacle.

De verantwoordelijk is in dit geval geheel bij de directie, bij Fer en Arno, neergelegd. Hun droom is afgepakt en in duigen gevallen. En de raad van toezicht en aandeelhouders zitten er nog. De dromers hebben verloren, de doeners hebben gewonnen. Tussen droom en daad staat Doen in de weg en bierbrouwerijen. De Prael zit voor altijd en eeuwig in ons hart. Levenslang. Maar De Prael is De Prael niet meer. Het heeft zijn ziel verloren. De mensen staan niet meer voorop. Het is een bedrijf geworden waar geld regeert, waar het een droom had moeten blijven. Klein, aaibaar en lief. Niet over de rug van mensen, maar met een hand om de schouders. Fer en Arno, we zullen jullie missen.

Lees hier meer berichtgeving over dit onderwerp.

Bierdiner op Oudejaarsavond

Geplaatst op 19 januari 202027 januari 2020 door Follow the Beer

Een heerlijke simpele bruschetta met tomaat, geroosterde paprika (zelf roosteren), ansjovis en verse basilicum op smaak gebracht met 15 jaar gerijpte Aceto Balsamico di Modena en wat peper en zout. Daar serveerden we de Û Baccabianca bij van birrificio Ca' del Brado uit het onder de rook van Bologna gelegen Rastignano (BO). Deze Italian Grape Ale (IGA) van 7,9% is een hybride van wijn en bier van spontane gisting en met Grechetto Gentile druiven. We kochten hem bij onze vriend van Beershop Il Pretesto.

Kook de spruiten in 8 minuten beetgaar (iets langer mag ook). Halveer de druiven en hak de walnoten grof. Roerbak de spruiten een paar minuten in een beetje olijfolie. Draai het vuur laag en voeg honing toe. Voeg aan het einde de druiven en walnoten toe en serveer. Serveer de spruiten met de Fullers Vintage 2017. De editie van 2017 werd gemaakt door Georgina Young, de nieuwe brouwmeester. Zij maakte een recept met de nieuwe hopsoort Denali, die een sterk aroma met tonen van citrus, ananas en dennen heeft en bracht deze samen met klassieke Britse hoppen Target en Goldings. Ook voor de mout werd een nieuwe Britse moutsoort gebruikt: Laureate.

Onder de loep #015: Back to Black

Geplaatst op 27 december 20198 april 2021 door Follow the Beer

Brouwerij De Ranke is een brouwerij in het Belgische Dottenijs in de provincie Henegouwen. De brouwerij werd opgericht in 1994 en opereerde in de eerste jaren als brouwerijhuurder bij brouwerij Deca in Woesten. In 2005 werd een volledig nieuwe brouwerij opgestart te Dottenijs en werd De Rank een echte brouwerij.De filosofie van de brouwerij is simpel, maar oprecht. Begin de jaren tachtig waren de brouwers van De Ranke als echte bierliefhebbers bezorgd over het verdwijnen van vele kleine en middelgrote brouwerijen. Het waren net die brouwerijen die prachtige bieren maakten. Bovendien was het verontrustend dat in die periode veel uitstekende bittere bieren erg verzoet werden waarbij het gebruik van hulpstoffen en kunstmatige toevoegingen.

De Rank brouwt zijn bieren onder toepassing van de volgende normen:

Het gebruik van natuurlijke grondstoffen, zonder toevoeging van hulpstoffen of artificiële middelen;
Met respect voor de aloude traditionele methodes werken, zonder daarom nieuwe technieken te schuwen. Deze technieken worden alleen toegepast indien ze kwaliteitsverbetering garanderen en niet om goedkoper te produceren;
Het project mocht niet staan of vallen met het commercieel succes. Een langetermijnstrategie werd uitgedacht waarbij alle inkomsten terug werden geïnvesteerd en waarbij mond aan mond reclame als grootste vorm van publiciteit gold. Zo is stilaan een bedrijf ontstaan dat sterk gegroeid is maar nog steeds dezelfde filosofie aanhoudt.

De brouwerij heeft inmiddels een heel gamma aan bieren in het assortiment, zoals Guldenberg (het eerste bier, vernoemd naar een abdij), XX Bitter, Saison de Dottignies, Noir de Dottignies, Simplex, Amer Amer, Franc Belge, Père Noël, Hop Harvest, XXX Bitter, Mirakel, Cuvée De Ranke, Vieille Provision, Kriek de Ranke en deze Back to Black (75 cl).

De brouwers van De Ranke de Back to Black zelf als volgt: de Back to Black is een donkerbruin, bijna zwart bier van 9,5 % vol.alc. dat tot de verbeelding spreekt. Het heeft een vrije hoge bitterheid van 100 IBU en na het brouwen rijpt het bier nog negen maanden op een houten vat (foeder) om haar unieke smaak te bereiken. In de smaak heeft het bier een balans tussen zuur en bitter dat kenmerkend is voor deze eigenzinnige porter.

Onder de loep #014: The Black Flemish

Geplaatst op 25 december 20198 april 2021 door Follow the Beer

Onder de loep ditmaal The Flemish Black van brouwerij Anspach & Hobday, een brouwerij die wij nog kennen van ons bezoek aan de Bermondsey Beermile in Londen. Hier namen we ook deze grote fles van 75cl van dit bier mee, een fles die we een paar jaar - gekoeld en donker - in onze bierkelder bewaarden.

The Flemish Black is één van de Experimental bieren van Anspach & Hobday en kan worden getypeerd als een Sour/Vlaams rood bruin te vergelijken met Rodenbach uit Roeselare, België. Rodenbach is bekend van het roodkleurige bier van gemengde gisting, de bierstijl Vlaams rood bruin. Het aanvankelijk bovengistende bier wordt hierbij gerijpt in grote eikenhouten vaten ('foeders') en krijgt in deze foeders door een gewenste infectie met de melkzuurbacteriën een licht zurige smaak.

Anspach & Hobday startte echter met een ander basisbier, een American Black Ale die op een houten vat werd gerijpt. Hierdoor is The Flemish Black donkerder dan de Rodenbach en heeft het aroma's van droge, zure rode vruchten, rode vruchten, zure donkere mout en rode wijn. In de smaak vind je een combinatie van milde zoetheid en extreme zuur. Het bier mist wel de body en de gelaagdheid van de Rodenbach.

Onder de loep #013: Muuke #008

Geplaatst op 22 december 20198 april 2021 door Follow the Beer

Onder de loep ditmaal de Muuke #008 New England Pale Ale. Dit bier werd gebrouwen door brouwerij Poesiat & Kater uit Amsterdam-Oost in samenwerking met de 7 poeslieve meisjes van de Bierbitches. Een NEPA dus, en geen NEIPA. En een Nepa met een twist. Want tsja, je bent niet voor niets een bierbitch. Je verbindt je naam niet aan zomaar het volgende bier. Dus werden voor deze Muuke drie speciale hopsoorten gebruikt (Azacca, Citra en Hüll Melon) en kwam de extra twist van de toevoeging van Madame Jeanette pepers. Poeslieve meisjes, maar ook pittige tantes dus.

New England Pale Ale

Vaak zie je door de bomen het bos niet meer. Dat geldt ook voor bierstijlen. Je krijgt snel het idee dat er meer bierstijlen dan bieren zijn. Zo ook voor de ales. Ga maar na, traditioneel waren er de pale ale, de red ale en de brown ale. En dan hebben we tegenwoordig ook het verschil tussen de Engelse India Pale Ale (IPA) en de Amerikaanse India Pale Ale (IPA). En binnen de IPA kennen we ook nog de Session IPA, de Black IPA, de Double IPA (DIPA), de Tripel IPA (TIPA) en de sinds een paar jaar ook de New England IPA (NEIPA).

Daar waar de NEIPA kan worden getypeerd als een ongefilterde IPA (6,5%) of DIPA (8-9%) die agressief is gehopt (vooral aromahop) waardoor het uiterlijk varieert van licht wazig of bewolkt tot het liefst ondoorzichtig of modderig. De NEPA is dan weer het lichtere broertje van de NEIPA, dus iets minder alcohol (5,5%), maar ook ongefilterd en met een 'bakkie' hop.

De 3 hopsoorten

Bij de Muuke #8 werden drie hopsoorten gebruikt: Azacca, Citra en Huell Melon. Azacca is een Amerikaanse hopsoort die veelal wordt gebruikt om aroma en smaak van tropische fruit en citrusvruchten toe te voegen aan IPA's en aanverwanten. Ook de Citra hop komt uit uit de Verenigde Staten en brengt aroma's van citrus en tropisch fruit, maar ook bitterheid. Hüll Melon is ontstaan uit een kruising tussen de Amerikaanse hopsoort Cascade en de Duitse hopsoort Hüll en kwam in 2012 op de markt. Hüll Melon staat bekend om zijn fruitige en zoetige aroma's als honingmeloen, abrikoos en aardbei.

Madame Jeannette

Madame Jeanette is een hete, gele chilipeper die oorspronkelijk uit Suriname komt. Deze peper is zeer heet, 125.000 tot 325.000 op de Scovilleschaal. De smaak is enigszins fruitig en doet denken aan mango en ananas. De herkomst van de naam is niet duidelijk, maar deze peper zou mogelijk vernoemd zijn naar een lokale prostituee die bekend stond om haar vurigheid tussen de lakens. Zij had kennelijk geen peper in haar reet nodig.

Tot slot

De Muuke #8 New England Pale Ale verleidt je met haar tropische rijpe zoetheid, maar is ook vurig als Madame Jeanette zelf (als we de verhalen mogen geloven). Doe mij er ook maar eentje. Me too, me too, me too!

Author Archives: Follow the Beer