Category Archives: Onder de loep

Onder de loep #022: onze eerste Growler

Geplaatst op door

Growlers bij Freebeer

Bij Freebeer Co kopen we wel vaker wat flessen of blikken bier, maar we waren nog immer Growler maagd. Hoog tijd om daar verandering in te brengen, zeker in deze oersaaie Coronatijd. Het werkt als volgt: je koopt een fles van 1 liter voor € 7, 00 en die laat je ter plekke afvullen met een bier van één van de drie tappunten. Een extraatje van Freebeer is dat ze de fles met tegendruk afvullen waardoor het bier opgeopend langer, tot wel 2 weken, bewaarbaar is.

Het bier kost standaard € 10,00 voor een liter en bij sommige exclusieve bieren zit er een kleine toeslag op. Voor € 18,00 werden wij lid van de Growler Club en liepen we dus weg met een liter bier, die overigens niet helemaal een liter was, maar 0,95 liter. Maar dat zagen we pas thuis.

Caribbean Chocolate Stout

Wij kozen voor de Caribean Chocolate Stout (7,5%), een collaboration van twee brouwerijen, te weten Siren Craft Brew uit het Wokingham in het Verenigd Koninkrijk en Cigar City Brewing uit Tamba Bay  uit Tampa (Florida, Verenigde Staten). De Caribbean Chocolate Stout is een volle Tropical Stout gebrouwen met Dominicaanse cacaobonen van Willie's Cacao , houtsnippers van de cypres (of cipres) en melkzuurvergisting (lactose). Smaak en aroma geven hinten van sinaasappel, pure chocola, kokosnoot, tamarinde, citroen, koffie en zelfs vanille. Wij waardeerden deze stout met een 4,5 van de 5,0 op Untappd.

Onder de loep #021: La Pirata

Geplaatst op door

Over de brouwerij

Cervesa La Pirata is een product van de craft beer revolutie. De brouwerij werd opgericht in 2012 en is gevestigd in het Spaanse, of beter in het Catalaanse, Súria, een dorpje met nog geen 6.000 inwoners ten westen van Barcelona. De  roestvrijstalen brouwketels zijn geïmporteerd uit de Verenigde Staten en hebben een capaciteit van 2.000 liter. De 6 vergistingtanks hebben een capaciteit van 4.000 liter en 2 lagertanks kunnen ieder 6.000 liter aan.

Adres: Polígon Industrial La Pobla, Nau 15, parcel·la J 08260 Súria (Barcelona), Catalonië, website

Barcelona Tropicial

De Barcelona Tropical is een IPA van 6,5% die tot stand kwam in samenwerking met het Canadese Les Trois Mousquetiers. Bij dit bier werd dubeel dryhopping met Mosaic en Simcoe hoppen. Dit geeft een explosie in aroma's en smaak. Wij gaven dit bier een 2,75 van de 5,0 op Untappd. Maar ja, wij zijn dan ook geen echte IPA-drinkers meer.

Black Block

De Black Block is een Russian Imperial Stout van maar liefst 11,2%. Deze bierstijl werd oorspronkelijk gebrouwen in de 18e eeuw door de Thrale Brewery (Verenigd Koninkrijk) voor het hof van tsarina Catherina. In dit bier komt de ware aard van La Pirata naar boven. Hiermee laten ze echt zien en vooral proeven wat ze kunnen. En dat is niet niets. Iedereen kan een IPA maken, maar voor een goede Russian Imperial Stout moet je wel wat in huis. De Black Block is een complex bier met een mooie schuimkraag waarbij de geroosterde mouten en het hoge alcoholpercentage aroma's geven van koffie, chocolade en likeur. Voor ons echt een aanrader. Wij waardeerden het dan ook met een 4,5 van de 5,0 op Untappd. Niet dat dat veel zegt, maar toch.

 

 

 

Onder de Loep #020: Nevel Gulzig

Geplaatst op door

De brouwer

 

Het bier

Gulzig is  een New England IPA (NEIPA), maar dan wild en funky.De gistblend die is gebruikt (Funktown en Amalgamation) ging compleet uit zijn dak in de tank en creërde aroma’s die je niet zo snel zou verwachten bij een dubbel gedryhopte pale ale. Bieren met Brettanomyces worden vaak geassocieerd met tropische smaken, maar Gulzig blijft dichtbij huis met subtiele noten van mandarijn, braam en rokerig leer. Verwacht een licht zure, zacht bittere pale ale met veel fruitigheid en een flinke dosis boerderijleven.

 

Onder de Loep #019: Tommie Sjef Blancs

Geplaatst op door

Tommie Sjef Wild Ales

We citeren Wikipedia (en dan moet je meteen oppassen natuurlijk):

Tommie Sjef Koenen begon met brouwen in 2013, na het proeven van zijn eerste zure bier in Antwerpen. Omdat hij zelf op dat moment geen lambiek kon brouwen ging hij steeds op en neer naar België om deze grondstof te halen, om het dan zelf in Den Helder te steken en laten rijpen. Het heen-en-weer reizen werd hij zat en het werd ook steeds moeilijker om aan lambiek te komen, dus besloot hij zelf gistculturen verzamelen en te gaan brouwen. De bieren laat hij rijpen in het schuurtje van zijn moeder.

In de zomer van 2015 werkte Tommie als assistent brouwer bij Oedipus waar hij zijn eigen wort maakte en mee naar huis nam. De hoeveelheid bier die hij dan heeft liggen om te rijpen is wettelijk te veel voor persoonlijk gebruik. Dat zorgt ervoor dat hij zich inschrijft bij de KvK, dit is de officiële start van Tommie Sjef Wild Ales.

In 2016 verschijnen de eerste bieren op de markt, die goed worden ontvangen waardoor de vraag het aanbod snel overstijgt. Hij breidt zijn brouwerij uit naar een loods van 150m2, mede mogelijk gemaakt door een crowdfundingsactie. Zijn productie wordt hiermee verdubbeld.

In deze tekst staat een aantal onzuiverheden die nadere toelichting behoeven. Zo is Tommie Sjef Koenen misschien zelf dan wel een brouwer, maar Tommie Sjef Wild Ales is geen brouwerij, maar een brouwerijhuurder (volgens de website Nederlandse Biercultuur). Hierbij wordt een brouwerij gedefinieerd als een brouwerij met eigen ketels gericht op de verkoop van bier onder de eigen merknaam en een brouwerijhuurder als een brouwerij zonder eigen ketels gericht op de verkoop van bier onder de eigen merknaam.

Bovenstaande betekent in ieder geval dat er in Den Helder geen brouwketels staan en dat Tommie Sjef zijn basisbier elders haalt, wellicht nog steeds bij Oedipus in Amsterdam, maar dat is niet bekend. En zelfs dat klopt niet helemaal, zelfs dat is niet helemaal zuiver. Ook Nederlandse Biercultuur slaat hier de plank een beetje mis. Tommie Sjef laat namelijk technisch gezien geen bier elders brouwen. Op het moment dat Tommie Sjef het overneemt van de brouwerij is het namelijk geen bier, maar wort. En volgens de definitie van het Warenwetbesluit Gereserveerde Aanduidingen mag de aanduiding bier pas worden gebezigd voor een drinkwaar verkregen na alcoholische vergisting van wort. Wort is onvergist bier, een halfproduct van bier dat alle stadia van het brouwen van schroten tot en met koken heeft doorlopen, behalve de vergisting. En dat is juist wat Tommie Sjef doet en waar het goed in is: vergisten, met wilde gisten welverstaan. Tommie Sjef is dus noch brouwerij, noch brouwerijhuurder, maar een hybride daartussen, zeker als bedenkt dat de vergisting de belangrijkste fase van het brouwen is en de rest maar een opmaat daar naar toe. Bij het vergisten worden laat de brouwer zijn echte kunsten zien, daar worden de bokken van de schapen gescheiden, daar staan de echte kerels op.

Het is ook de vraag hoe hij dat doet: de wort vervoeren van de brouwerij waar hij het maakt (Amsterdam?) naar Den Helder waar de wort vergist wordt. Afgekoelde wort is namelijk zeer gevoelige voor bacteriële en andere besmettingen. Technisch gezien is het wel mogelijk. We hebben het eerder gezien, bijvoorbeeld bij de Kommunbrauerei in Wischeneschenbach in het Zoigl-gebied.

Nog een onzuiverheid in de tekst. Er staat dat hij wettelijk teveel heeft voor persoonlijk gebruik. Dat klopt niet, daar is geen wettelijke grens voor. Amateurbrouwers mogen in hun eigen huis een hoeveelheid bier brouwen die voor henzelf en eventueel hun gasten is bedoeld. Zolang het maar voor eigen gebruik is, gelden verder geen regels. Er is dus geen maximumhoeveelheid. Dat verandert op het moment dat een amateurbrouwer zijn of haar bier verkoopt, ruilt of weggeeft, dit valt onder een ‘handeling in het economisch verkeer’ en dan ben je snel een professionele brouwer die accijnzen moet afdragen. Voor de wet gaat het dus niet om de hoeveelheid, maar om het wel of niet persoonlijk gebruik.

Blancs

Blancs (9,0%, met wilde gist en melkzuurbacteriën) is een hybride tussen bier en wijn en daarmee kan de vraag worden gesteld of dit nog wel een bier mag worden genoemd. Tommie heeft de Blancs volgestopt met witte wijndruiven, 600 gram per liter bier. Is de Blancs dan nog wel bier? Voor het antwoord op deze vraag gingen we ook hier naar het Warenwetbesluit Gereserveerde Aanduidingen. In artikel 7b wordt bepaald dat de aanduiding bier uitsluitend mag worden gebezigd voor een drinkwaar verkregen na alcoholische gisting van wort, hoofdzakelijk bereid uit zetmeel- en suikerhoudende grondstoffen, hop en brouwwater, met dien verstande dat ten minste 60% van het extractgehalte van de wort, voor vergisting, afkomstig is van gerste- of tarwemout. Voldoet de Blancs daar aan? Ja, waarschijnlijk wel. Als je grammen en liters bij elkaar mag optellen, dan kom je uit op 62,5% (1/1,6) bier en 37,5% witte wijndruiven (0,6/1,6). Daarmee voldoet de Blancs net aan de definitie van bier en mag het bier worden genoemd.

Tommie Sjef beheerst ook de kunst van het steken, iets waar we de geuzebrouwers en -stekers zoals Oud-Beersel en Cantillon. De blend bestaat uit twee oudere vaten bier die ruim twee jaar hebben gerijpt op Chardonnay-druiven die daarna werd aangevuld met een kleine hoeveelheid bier dat 9 maanden op Muscat-druiven heeft gerijpt. Dit geeft de Blancs wat bloemige en fruitige tonen en een zekere frisheid. Een jonge Blancs heeft typische Muscat-tonen: bijna als een bewolkte, frisse natuurlijke wijn. Maar als je hem wat langer laat rijpen, dan krijg de complexe, licht geoxideerde en bijna nootachtige smaken die uit de oudere vaten bier komen.

 

Onder de loep #018: Tom Yum Gose

Geplaatst op door

The Wild Beer Co

The Wild Beer Co werd opgericht in 2012 op het hoogtepunt van de craft beer revolution door een Californische brouwer en een Engelsman en is gevestigd op een boerderij in het landelijke Somerset (Verenigd Koninkrijk).  Daar doen ze bijzondere dingen met hun Wild Beer; zo hebben ze hun eigen wilde huisgist 'gevangen' in de naburige ciderboomgaard en maken ze vaak gebruik van seizoensgebonden, wilde ingrediënten uit de omgeving.De rijping van de bieren van de bieren vindt plaats op houten vasten (barrel-aging).

De basisbieren van The Wild Beer Co worden gebrouwen onder de naam Westcombe Brewery, die op dezelfde boerderij is gevestigd, maar het echte werk vindt plaats door de wilde vergisting en de rijping op houten vaten.

Tom Yum Gose

Tom Yum Gose is een Gose, een bierstijl uit het Duitse Leipzig en Goslar, waar naast gerst en tarwe, om ook zout en koriander worden toegevoegd. De moderne Gose wordt niet meer spontaan vergist, maar het zuur wordt verkregen door melkzuurgisting. De zure smaak wordt vervolgens enigszins verlicht en verfijnd door de toevoeging van kruiden als koriander. Ook wordt zout toegevoegd om het vroegere mineraalrijke en ietwat zoute water van Goslar te benaderen.

The Wild Beer Co heeft haar Gose opgepept met invloeden uit de Thaise keuken: 4 soorten gedroogde pepers, koriander (zat al in de Gose) en citroengras. We hebben niet kunnen achterhalen of The Wild Beer Co hier wilde/spontane vergisting (brettanomyces) heeft toegepast in plaats van melkzuurvergisting hebben we niet kunnen achterhalen, maar daar gaan we maar even vanuit. En dat is mooi en zelfs nog beter in de historische context van de Gose.

Misleidend is echter de naam Tom Yum. Tom Yum is een pikante heldere en zure soep uit Thailand, die ook in de buurlanden Laos, Maleisië, Singapore en Indonesië wordt geserveerd. "Tom" betekent "koken" en "yam" refereert aan een pittige en zure Thaise salade die ook in het hele land wordt geserveerd. De Thaise keuken staat bekend om het combineren van verschillende smaken binnen een maaltijd. in dit geval pittig en zuur. De verse ingrediënten in de  Tom Yum soep bereid zijn knoflook, citroengras, limoenblaadjes, champignons, limoensap, groene chilipeper, koriander en Thaise basilicum. De Tom Yum Gose benadert dus wel de Tom Yum en is zeker pittig en zuur, maar mist ook een heel aantal ingrediënten die de Tom Yum wel heeft, zoals knoflook, limoenblaadjes, limoensap en Thaise basilicum en champignons, maar die laatste gaat natuurlijk wel erg ver voor een bier.

 

Onder de loep #017: Massive Brett Destruction

Geplaatst op door

La Calavera - love craft beer, hate fascism

Cervecería  La Calavera opende haar deuren in 2012 en is een typisch product van de craft beer revolution die in de jaren 10 door de wereld raasde. Bij La Calavera nemen ze craft heel serieus, ze blijven verre van de grote industrie en dicht bij de hop en de mout en hun smaken en aroma's. La Calavera is voortgekomen uit het werkbedrijf Riembau (vergelijkbaar met De Prael Oudezijds, De Prael Houthavens en De Prael Den Haag voordat die hun ziel verloren), die het deelt met restaurant La Barricona, met wie het een gezamenlijk gastronomisch bierproject onderhoudt.

Bij La Calavera nemen ze wel meer dingen serieus. Zeg tegen een Schot niet dat hij Engels is en zeg tegen een Catalaan vooral niet dat hij Spaans is. Zeker nu niet. La Calavera is Catalaans en dat willen ze weten. En ze nemen ook andere dingen serieus. Zo schreeuwen ze bij binnenkomst meteen dat ze van craft beer houden en dat ze fascisme haten. Wat die twee met elkaar te maken hebben, blijft in het ongewisse, maar kennelijk vinden ze dat bij La Calavera erg belangrijk. En ze hebben wel meer linkse hobby's (zoals rechtse rakkers dat plachten te noemen). Zo steunen ze de demonstraties tegen de Quinto Centenario, een Spaans, een autosnelweg in het zuiden van Spanje die Sevilla met Portugal verbindt en waar geen tol wordt geheven. En zijn ze erg voor de Antimili Rock, een rockbeweging die zich tegen het militarisme richt.

Over Massive Brett Destruction

Met de informatievoorziening over de Massive Brett Destruction zijn ze bij La Calavera niet al te scheutig. Dat nemen ze als craft brewers kennelijk niet al te serieus. We komen niet verder dan termen als brettanomyces, American Wild Ale en 8,0%. Daar kunnen we niet zoveel mee, daar worden we niet vrolijk. Het etiket maakt het nog enigszins met de ontblote borsten van de vrouw met het gasmasker op. Maar we begonnen het proeven al met een enigszins zuur gezicht

Onze ietwat zure mening over de Massive Brett Destruction: licht azijnachtig, lichte fruitigheid van kersen (morellen) en perziken, een beetje tannine, medium zuurgraad, citrusachtig. Een fris doordrinkbaar bier met een bittere smaak. De Massive Brett Destruction wordt echter nergens massive en zeker niet destructive. Met dit gebrek aan intensiteit kun je dit bier zelfs lichtvoetig. Een bier dat zijn naam en zijn belofte niet waarmaakt. 

Onder de loep #017: La Différence

Geplaatst op door

De brouwerij

Brouwerij De Dochter van de Korenaar is een brouwerij in de Belgische enclave Baarle-Hertog. Formeel is het dus een Belgische brouwerij en onderdeel van de veelgeroemde Belgische biercultuur, maar dat deze brouwerij ook behoorlijk wat Nederlandse tintjes, is ook een feit. De brouwerij werd opgericht in 2007 door een Nederlands echtpaar die nog immer er de scepter zwaaien. Zij bouwden achter hun woning eigenhandig een brouwinstallatie met onder meer zes lagertanks van 1000 liter. Met deze installatie kunnen ze 150 hl per maand brouwen.

De naam "Dochter van de Korenaar" verwijst naar het woord bier. In oude Mechelse kronieken vond men dat Keizer Karel V rond 1550 liever het "sap van de dochter van de korenaar" (bier) dronk dan het "bloed van de druiventros" (wijn). Natuurlijk had Karel gelijk. Wie laaft zich nou liever niet aan het sap van een dochter dan aan het bloed van de druif?

Baarle-Hertog (België) en Baarle-Nassau (Nederland) zijn curiositeiten. Beiden hebben enclaves op elkaars grondgebied, Baarle Hertog heeft er 22, zoals Niemandsland en Negenhuizen, en Baarle Nassau 8. Een enclave is een gebied dat geheel wordt omsloten door grondgebied van één andere partij. Sommige enclaves zijn onafhankelijk (San Marino, Vaticaanstad, Lesotho) en andere behoren tot een andere staat en zijn daardoor tevens exclaves, zoals Baarle-Hertog en Baarle-Nassau dus, stukken land die politiek gezien wel, maar geografisch niet met het moederland zijn verbonden.  Enclaves en exclaves komen vaker voor, maar niet in de versnipperde vorm zoals bij Baarle-Hertog en Baarle-Nassau, die een relikwie zijn uit de 12e eeuw als gevolg van een conflict tussen Hertog Hendrik van Brabant (het Hertogdeel) en Graaf Dirk VII van Holland (het Nassaudeel).

La Différence

Ook het bier is anders, het maakt letterlijk een verschil. De brouwerij presenteert deze speciale editie als een uitzonderlijk ‘slow’-bier van 8,0% dat is gemaakt van Chevallier mout, een bijzondere moutsoort uit vervlogen tijden. Het bier is gerijpt op virgin houten vaten en houdt het midden tussen een hoppige Saison en een Strong Belgian Blond (38 EBC en 45 IBU). De lichte nootachtige smaak van de mout combineert goed met de eik en citrussmaak van de Mandarina-hop. Naast de Mandarina-hop zijn nog de volgende hopsoorten gebruikt: Opal, Challenger Nelson Sauvin, Pacific Gem, Amarillo en El Dorado.

De Chevallier-gerst kwam halverwege 19e eeuw op en had in die tijd de voorkeur voor het maken van bier. De Chevallier-gerst wordt gekenmerkt door een warme cracker- en koekjesachtig aroma met een volle smaak. In vergelijking met moderne gerst zijn het aroma en de smaak vrij uitgesproken.

De Mandarina Bavaria hop is een Duitse aromahop die is ontstaan uit een kruising tussen Cascade en een mannelijke wilde variant die resistent is tegen de verwelkingsziekte. Het geeft fruitig, zoetig aroma met toetsen van mandarijn af. De andere gebruikte hopsoorten hebben de volgende kenmerken:

  • Opal: aromahop, kruidig en toetsen van citrus (Duits)
  • Challenger: dubbeldoelhop, volmondige afgeronde bitterheid, frisse fruitigheid en toetsen van stro na rijping (Engels)
  • Nelson Sauvin: dubbeldoelhop, heel fruitig, smaken van kiwi en witte wijn (Nieuw-Zeeland)
  • Pacific Gem; bitterhop, prettig en fruitig (bessen) aroma, hoog alfazuurgehalte (Nieuw-Zeeland)
  • Amarillo: aromahop, citrusachtige smaak, gaande naar een sinaasappelsmaak en –aroma, redelijke bitterheid (Amerikaans)
  • El Dorado: dubbeldoelhop, hoge alfa- en aromahop, toetsen van fruit, smaak van tropisch fruit, peer, kers en watermeloen (Amerikaans)

 

 

 

 

Onder de loep #016: Menage sAcch Trois

Geplaatst op door

De Menage sAcche Trois is tot stand gekomen naar aanleiding van een samenwerking tussen twee brouwerijen, te weten brouwerij Brouwerslokaal (onder de naam Dutch Bargain) uit Groede (Zeeland) en brouwerijhuurder Mannenpap uit Nijmegen (Gelderland). Een dergelijke samenwerking wordt in de huidige bierwereld ook wel heel Amerikaans een collaboration, wat populistisch wordt afgekort tot collab. Je kunt je kont niet keren of er wordt alweer een nieuwe collab gepresenteerd. En het klinkt ook allemaal heel hoogdravend, maar de realiteit is dat een paar brouwers bij elkaar komen, een nieuw bier verzinnen en dat samen brouwen. Een kind kan de was doen.

Maar goed, genoeg zurigheid over de hype van de collab-bieren. Dutch Bargain en Mannenpap hebben wel iets moois gebrouwen van de Menage sAcch Trois. Het bier wordt getypeerd als een sour NEIPA van 7,2% en is een combinatie van een kettle sour (met lactobacillen), iets waar de brouwers van Dutch Bargain patent op hebben, en met een flinke dosis hop, iets waar juist de brouwers van Mannenpap prat op gaan. Maar het is niet alleen de combinatie van kettle sour en hop die dit bier bijzonder maakt. Voor de vergisting is gebruik gemaakt van de 'licht erotische' Sacch Trois gist, waar het bier ook een deel van zijn naam aan dankt. Terecht, want deze gist is een oude Belgische gist die voornamelijk in Lambiek voorkwam. De Sacch TRois is saccharomyces cerevisiae  te zijn in plaats van een brettanomyces gist, iets wat je zou verwachten bij de wilde, spontane vergsiting van de lambieken. De gist neemt wilde funky toetsen van mango en tropisch fruit met zich mee in de smaak. Wat daar erotisch aan is, blijft de vraag. Maar ach, ieder zijn of haar ding.

Dan de verpakking. Het bier komt in een blikje van 33 cl. Het is de foto die het bier werkelijk licht erotisch maakt. Hierop zijn twee vrouwen en een man te zien die elkaar heel lief vinden. Even dachten we dat het de brouwers zelf waren die elkaar gevonden hadden in een ménage à trois (letterlijk: een huishouding van drie personen), maar dat lijkt niet het geval te zijn. Dat de brouwers elkaar heel lief vonden, blijkt wel uit de volgende quote op het blikje: 'Samen bier maken is een intiem moment, zeker met zijn drieën. Met veel gezweet en gekreun kwam deze collab met Mannenpap tot een climax'. Maar zij zijn het niet op de foto. Dutch Bargain wordt namelijk gerund door 3 kerels (Thibo, Marc en Stijn) en Mannenpap door 2 kerels (Jelmer en Sjoerd). Of misschien zijn het helemaal geen vrouwen op de foto, maar 2 als vrouw verklede mannen. Dat zou helemaal een knap staaltje zijn. Maar wij willen helemaal niet weten wie het met wie heeft gedaan en wie zijn mannenpap waar heeft achter gelaten. Wij willen gewoon bier drinken. Wij willen Menage sAcch Trois drinken!

Onder de loep #015: Back to Black

Geplaatst op door

Brouwerij De Ranke is een brouwerij in het Belgische Dottenijs in de provincie Henegouwen. De  brouwerij werd opgericht in 1994 en opereerde in de eerste jaren als brouwerijhuurder bij brouwerij Deca in Woesten. In 2005 werd een volledig nieuwe brouwerij opgestart te Dottenijs en werd De Rank een echte brouwerij.De filosofie van de brouwerij is simpel, maar oprecht. Begin de jaren tachtig waren de brouwers van De Ranke als echte bierliefhebbers bezorgd over het verdwijnen van vele kleine en middelgrote brouwerijen. Het waren net die brouwerijen die prachtige bieren maakten. Bovendien was het verontrustend dat in die periode veel uitstekende bittere bieren erg verzoet werden waarbij het gebruik van hulpstoffen en kunstmatige toevoegingen.

De Rank brouwt zijn bieren onder toepassing van de volgende normen:

  1. Het gebruik van natuurlijke grondstoffen, zonder toevoeging van hulpstoffen of artificiële middelen;
  2. Met respect voor de aloude traditionele methodes werken, zonder daarom nieuwe technieken te schuwen. Deze technieken worden alleen toegepast indien ze kwaliteitsverbetering garanderen en niet om goedkoper te produceren;
  3. Het project mocht niet staan of vallen met het commercieel succes. Een langetermijnstrategie werd uitgedacht waarbij alle inkomsten terug werden geïnvesteerd en waarbij mond aan mond reclame als grootste vorm van publiciteit gold. Zo is stilaan een bedrijf ontstaan dat sterk gegroeid is maar nog steeds dezelfde filosofie aanhoudt.

De brouwerij heeft inmiddels een heel gamma aan bieren in het assortiment, zoals Guldenberg (het eerste bier, vernoemd naar een abdij), XX Bitter, Saison de Dottignies, Noir de Dottignies, Simplex, Amer Amer, Franc Belge, Père Noël, Hop Harvest, XXX Bitter, Mirakel, Cuvée De Ranke, Vieille Provision, Kriek de Ranke en deze Back to Black (75 cl).

De brouwers van De Ranke de Back to Black zelf als volgt: de Back to Black is een donkerbruin, bijna zwart bier van 9,5 % vol.alc. dat tot de verbeelding spreekt. Het heeft een vrije hoge bitterheid van 100 IBU en na het brouwen rijpt het bier nog negen maanden op een houten vat (foeder) om haar unieke smaak te bereiken. In de smaak heeft het bier een balans tussen zuur en bitter dat kenmerkend is voor deze eigenzinnige porter.

Onder de loep #014: The Black Flemish

Geplaatst op door

Onder de loep ditmaal The Flemish Black van brouwerij Anspach & Hobday, een brouwerij die wij nog kennen van ons bezoek aan de Bermondsey Beermile in Londen. Hier namen we ook deze grote fles van 75cl van dit bier mee, een fles die we een paar jaar - gekoeld en donker - in onze bierkelder bewaarden.

The Flemish Black is één van de Experimental bieren van Anspach & Hobday en kan worden getypeerd als een Sour/Vlaams rood bruin te vergelijken met Rodenbach uit Roeselare, België. Rodenbach is bekend van het roodkleurige bier van gemengde gisting, de bierstijl Vlaams rood bruin. Het aanvankelijk bovengistende bier wordt hierbij gerijpt in grote eikenhouten vaten ('foeders') en krijgt in deze foeders door een gewenste infectie met de melkzuurbacteriën een licht zurige smaak.

Anspach & Hobday startte echter met een ander basisbier, een American Black Ale die op een houten vat werd gerijpt. Hierdoor is The Flemish Black donkerder dan de Rodenbach en heeft het aroma's van droge, zure rode vruchten, rode vruchten, zure donkere mout en rode wijn. In de smaak vind je een combinatie van milde zoetheid en extreme zuur. Het bier mist wel de body en de gelaagdheid van de Rodenbach.