Back at Il Pretesto

Daar waren we weer, back at Il Pretesto, bierwinkel annex beerbar, waar je niet alleen bier kon kopen, maar je ook tot 's avonds laat hetzelfde bier kon drinken uit plastic glazen en waar de Milanees/Amerikaan Michele (de eigenaar) heerlijk zijn schouders kon ophalen over de Bolognese nonchalance en het zzzzzz-dialect dat er gesproken wordt.

Maar tijden zijn veranderd sinds corona zijn intrede heeft gedaan. Niet alleen dat, niet alleen de soms onbegrijpelijke ingrijpen van de voerheid, maar ook politieke kleuren veranderen. Michele heeft last van een wethouder die verordent heeft dat hij al om zes uur 's avonds dicht moet omdat hij niet over een horecavergunning beschikt. Daar gaan de inkomsten van een eerlijk ondernemertje zoals Michele. Maar het volk krijgt de leider dat het verdient. Zo zit in Nederland Mark Rutte alweer tien op het pluche en niemand, maar dan ook niemand, krijgt hem daar vanaf, welk schandaal er ook de revue passeert, het glijdt gewoon van zijn neoliberale schouders af. De Bolognezen hadden een burgemeester die zich druk maakte die zich boos maakte omdat spaghetti bolognese helemaal niets met Bologna te maken had. In het originele recept gebruikt je namelijk geen spaghetti (ronde slierten), maar tagliatell (platte slierten). In oktober werd oud-minister van Financiën Roberto Gualtieri (Centrum-Links) als burgemeester gekozen. We houden ons hart vast voor Michele. Abbi cura di te, bel ragazzo!

Back at Il Punto in Bologna

Ken je dat gevoel? Dat gevoel dat je krijgt als je ergens voor de tweede keer komt. Dat je het de eerste keer fantastisch vond. Dat je onder de indruk was van het assortiment zure bieren. Dat het de tweede keer niet zo indrukwekkend is. Dat het eigenlijk een beetje tegenvalt. Dat het wel okay is, maar niet fantastisch. Dat het met bier net is als met seks Dat bier drinken en seks beter is met zijn tweeën (of meer). Dat de eerste keer met iemand fantastisch is, dat de vonken er af vliegen, maar dat de tweede keer toch alweer gewoon wordt.

Natuurlijk heeft Il Punto ook te maken met de gevolgen van de coronapandemie. Ten tijde van ons bezoek mocht je niet binnen zitten, maar mocht je alleen op het terras plaatsvinden. Ook de taps waren anders geplaatst en het assortiment verkleind.

Translate:

Een kleine diashow:

Nieuws: het stoepje van Il Birraiuolo

We lazen het volgende liederlijke bericht op de social media van Il Birraiulo Craft Beer Bar in Napels (Italië). Let op: het gaat over het gebruik van een stukje troittoir (4 vierkante meter) voor de kroeg, waarvan de gemeente de vergunning heeft ingetrokken waardoor iedereen nu binnen moet zitten. Het stukje is veel mooier in het Italiaans en druipt van ingeslikte boosheid, tranen van verdriet en tergend cynisme:

Vrienden, met teleurstelling en spijt delen wij u mede dat onze vergunning voor het gebruik van openbare grond is ingetrokken - om redenen die te belachelijk zijn voor woorden - en die we kregen door een bestaande praktijk van vele jaren en die bovendien verwijst naar een nauwgezette gemeentelijke bepaling hieromtrent.

Misschien zijn wij naïef omdat we degenen die ons waarschuwden niet geloofden dat het hier  (in Napels) volkomen nutteloos is om de dingen volgens de regels te doen, maar dat het enige dat er toe doet, is het hebben van "santi in paradiso", oftewel heiligen in de hemel. Helaas, die hebben wij, dus zoals altijd zullen we doorgaan volgens de regels, of we het er nu mee eens zijn of niet en of het rechtvaardig is of niet.

Zij die denken dat het fatsoenlijker is om autoplaatwerk in huis te hebben in plaats van planten en tafels, of zij die vervuiling verkiezen boven gezelligheid, zullen blij zijn. Onze gedachten en onze meest oprechte wensen voor een toekomst in welzijn en uitstekende gezondheid gaan naar hen uit.

Hoe dan ook, we zien het glas graag halfvol, dus als we ons als ondernemers beschadigd voelen en beroofd van een recht dat door iedereen behalve ons wordt genoten, voelen we ons als burgers in plaats daarvan opgelucht om de toewijding te constateren waarmee de nieuwe gemeentelijke administratie heeft besloten om de belangrijkste problemen van onze stad aan te pakken!

Door de ernstigste plaag achter ons te laten die onze gemeenschap altijd heeft geteisterd en waar Napels helaas in de wereld om bekend staat, of beter gezegd, de 4 vierkante meter die we via Bellini innamen, zullen we ons eindelijk kunnen wijden aan andere kleine maatregelen die de toch al uitstekende kwaliteit van ons leven zeker nog meer zouden verbeteren, zoals misdaad, openbaar vervoer, afvalbeheer, enz.

Maar rustig aan ... gelukkig is het ergste achter de rug!

Back at La Tana del Luppolo

Een paar jaar geleden bezochten we dit hopgat al eens en waren we onder de indruk van de 19 tapkranen, van het bruisende lokale publiek en van al het eten dat op tafel kwam. Dit keer was het echter anders. Misschien lag het aan de dag waarop we er waren (een doordeweekse dag), misschien lag het aan het tijdstip (we waren vroeg) of misschien lag het wel aan Corona, want als je het even niet meer weet, geef je gewoon corona de schuld. Daar kom je voorlopig nog wel een tijdje mee weg.

Het publiek was verdwenen, het eten was verdwenen, de bar was er nog, maar de helft van de 19 taps was niet aangesloten. Volgens Michele, eigenaar van Il Pretesto lag dat aan een nieuwe eigenaar die niets meer met bier deed. Hij beweerde zelfs dat de tent nu anders heette en dat de oorspronkelijke La Tana del Luppolo nu op een andere plek zat. Het was echter nog steeds dezelfde tent met dezelfde bar en inrichting. Ook was er nog steeds bier. Wij dronken er een Porter (Porter - English) van MFB Manifattura Birre Bologna en een MFB Cryo IPA Ddh, ook van MFB. Toch geen slechte bieren. Geen straf in ieder geval. Komen we nog een keer terug in dit hopgat? Waarschijnlijk niet, misschien wel.

Translate:

Er is weer Lamme Roes bier!

Brouwerij De Lamme Roes, onderdeel van het Follow the Beer imperium, heeft weer bier gebrouwen. Vol trots presenteren we de volgende bieren:

  • Er is Wieder da; Rauchen ist Tödlich, een Rauchbier van rond de 5,0% alcoholvolume; dit bier is geënt op het wereldberoemde en zo door ons geliefde Rauchbier van Schenkerla;
  • Cromvliet Hopfenweizen, weizen met een grotere mout- en hopstorting; we hoopten boven de 7% alcoholvolume uit te komen, maar dat is niet gelukt, het is niet meer dan 6,0% vermoeden we, maar wel lekker.

De Er ist Wieder da: Rauchen ist Tödlich hebben we al meerdere keren gebrouwen (lees hier en lees hier), ditmaal varieerden we met de hop. De Cromvliet Hopfenweizen is nieuw. we poogden de Hopfenweizen van Weihenstephan na te brouwen, maar gebruikten wel een andere hop die we nog niet kenden, de Lubelski hop uit Slovenië. Nieuwsgierig? Kom maar eens proeven!

Er ist wieder da: Rauchen ist Tödlich

Mout: combinatie van Platinum Swaen Smoked (Weyermann rookmout was niet verkrijgbaar), pilsmout, Cara 120 MD en chocomout.

Hop: Saaz (2,2%) en Styrian Golding (alphazuur, een restje uit de vriezer

Gist: Wyeast 2206 Bavarian Lager

Alcoholvolume: 5,0%

Cromvliet Hopfenweizen

Cromvliet Hopfenweizen

Mout: 50% pilsmout en 50% Whiteswaen Classic Tarwemout

Hop: Lubelski uit Slovenië, zowel aroma- als bitterhop en dryhopping

Gist: Wyeast 3068 Weihenstephan Weizen

Alcoholvolume: 6,0% (schatting)

Het bier wordt duur betaald: een nieuwe accijnsverhoging

Het wetsvoorstel

Staatssecretaris Vijlstra heeft op 28 september jongstleden een wetsvoorstel in voorbereiding gepubliceerd voor wijziging van de Wet op de accijns en twee andere wetten vanwege drie Europese richtlijnen (de horizontale accijnsrichtlijn, de richtlijn alcoholaccijns en de richtlijn btw en accijns bij defensie-inspanningen). Het gaat onder meer om het heffen van accijns op bier op basis van alcoholpercentage in plaats van extractgehalte en om het afschaffen van de accijnsvrijstelling voor kleine brouwerijen.

Dit was voor CRAFT, de onafhankelijke vereniging van craft brouwerijen in Nederland, aanleiding om een online petitie te starten. De actie Strijd Mee, Zeg Nee! is gestart om duidelijk te maken richting politiek, brouwerijen, horeca en consument dat kleine brouwerijen het hier niet mee eens zijn. CRAFT denkt een substantieel aantal brouwerijen en indirect hun werknemers, toeleveranciers en klanten te vertegenwoordigen. Het zou hierbij gaan om duizenden arbeidsplaatsen die geraakt worden door deze ‘oplossing’ voor een niet bestaand probleem, aldus CRAFT. De actie is erop gericht de tegenargumenten helder voor het voetlicht te brengen.

CRAFT vertrouwt op het gezonde verstand in de Tweede Kamer om het voorstel af te keuren. Het wetsvoorstel moet nog worden behandeld in de Tweede Kamer, maar inmiddels lijkt er ook in de Tweede Kamer voldoende verzet te zijn tegen dit voorstel. Partijen als de SP, VVD, D66, PVV en CDA hebben hun bezwaren tegen het voorstel aangegeven. Ook Follow the Beer is natuurlijk tegen iedere verhoging en voor bescherming van kleine brouwerijen en was niet te beroerd om ook de petitie te willen ondertekenen. Maar voor we onze digitale krabbel zetten, hoe zit het nu werkelijk?

Accijnzen op bier nu

De huidige wetgeving maakt een onderscheid tussen het normale en het verlaagde accijnstarief op bier. De grens ligt hier bij een productie van 200.000 hectoliter. Hierboven geldt het normale tarief, eronder het verlaagde tarief. De meeste brouwerijen van de ruim 900 brouwerijen die Nederland rijk is, halen dit productieniveau bij lange na niet en vallen dus onder het verlaagde tarief.

Hoe verlaagd is dat verlaagde tarief dan? We nemen een bier van boven de 15 Plato, de schaal die het extractgehalte aangeeft dat de basis is voor de accijnsheffing.  Afhankelijk van een normale vergistingsgraad leidt dit tot een bier met een hoog alcoholpercentage van, laten we zeggen, boven de 7%, een alcoholpercentage waar de kleine brouwers vaak patent op hebben. Het normale tarief bedraagt hier € 47,48 per hectoliter, het verlaagde tarief € 43,92. Dat is per hectoliter (100 liter). Dat is dus respectievelijk € 0,12 en € 0,11 per glas bier van 0,25 centiliter, een te verwaarlozen verschil. Een voordeeltje van 7,5% voor de kleine brouwer. En zo is de huidige wetgeving ook bedoeld: het biedt een voordeeltje voor de kleine brouwer met als doel om onze Nederlandse biercultuur te beschermen.

Goed, fair enough, je moet hierbij ook nog rekening houden met het feit dat de accijns wordt berekend over de hoeveelheid tussenproduct (wort) en niet het eindproduct (bier). Rekening houdend met een verlies van 80% (een deel verdampt en de rest verdwijnt in het rioolputje), kom je dan uit op respectievelijk € 0,15 en € 0,14, nog steeds een te verwaarlozen verschil, zeker als je bedenkt dat je tegenwoordig al ruim € 5,00 betaalt voor een glas craft bier in de horeca.

De (financiële) problemen voor de kleine craft brouwers zitten hem dan ook niet zozeer in de geheven accijnzen op zijn bier (die soepeltjes in de kostprijs glijdt), maar veel meer in zaken als omzetbelasting, dure grondstoffen (mout, hop, gist), manuren, energie en de aanschaf van de brouwinstallatie. Dat is wat brouwen op kleine schaal zo duur maakt. En dat is waarom we € 5,00 voor een glaasje bier moeten betalen. Zittend aan de bar financieren we feitelijk de hobby van de kleine brouwer. Zo, dat is gezegd.

Van extractgehalte naar alcoholpercentage

In artikel 7 van het nieuwe wetsvoorstel staat het volgende vermeld:

De accijns bedraagt voor bier per hectoliter bij een temperatuur van 20°C per volumeprocent alcohol € 7,49, met dien verstande dat het minimumbedrag aan accijns in totaal ten minste € 8,83 bedraagt, waarbij een gedeelte van een hectoliter rekenkundig wordt afgerond op twee decimalen en van een volumeprocent alcohol naar beneden wordt afgerond op één decimaal.

Uitgaande van een glas bier van 8,0% (denk aan een tripel), dan zou dat in het wetsvoorstel uitkomen op € 0,15 per glas. Dat is net zoveel als de grote brouwer nu dus ook betaalt aan accijnzen voor ditzelfde glas bier. Het verschil wordt groter als het alcoholvolume in het bier hoger wordt. Bij 10% kom je uit op € 0,19 (€ 0,04 verschil) en bij 12% op € 0,22 (€ 0,07 verschil).

Budgetneutraal noemt Vijlstra zijn wetsvoorstel. Dat is een ander woord voor list en bedrog. En dat is nu juist waar de mannen en iets mindere mate de vrouwen van Rutte een patent op hebben, met de Grote Leider zelf voorop. Budgetneutraal betekent hier dat er wel degelijk iets verandert. Bieren met een hoog alcoholvolume worden zwaarder belast met als hoofddoel de volksgezondheid en met als collateral damage de kleine brouwers. We komen hiermee weer een stapje in de buurt van de Scandinavische landen en het Verenigd Koninkrijk waar ons geliefde bier extreem zwaar wordt belast en waar de overheid een perverse hap neemt uit de portemonnee van de bierconsument.

Geen voordeel meer voor kleine brouwerijen

Het verschil tussen het normale en verlaagde tarief bedraagt 7,5%, aldus CRAFT. Een korting voor de kleine brouwers wordt dat genoemd. Waarom deden we dat ook alweer? Het antwoord: om de kleine brouwers te beschermen. Want daar hadden we er niet meer zoveel van voor de craft bier revolutie. Maar dat is veranderd. Nu hebben we er meer dan 900 (en eigenlijk te veel, maar dat mag je niet hardop zeggen) en is het marktaandeel van de kleine brouwers groter geworden (en dus interessant voor het Ministerie van Financiën). Niet voor niets nemen de grote brouwers tegenwoordig kleine brouwers over om hun marktaandeel te behouden. Voorbeelden: brouwerij 't IJ door Duvel, brouwerij De Molen door Bavaria en de Texelse Bierbrouwerij en Oedipus door Heineken. En er zullen de komende jaren nog veel meer volgen.

Is het een goed idee om het voordeel voor kleine brouwers af te schaffen? Je zou zeggen van niet, maar eigenlijk maakt het niet heel veel uit. Het zit hem veel meer in de manier van rekenen. De brouwer neemt de betaalde accijnzen op in zijn kostprijs en rekent dus een marge van 30 tot 40% hierover door aan de horecaondernemer en de horecaondernemer laat over zijn inkoopprijs een factor van 3 tot 4 los. Een verschil van een paar slordige belastingcenten wordt dan al gauw een paar duppies voor de consument.

Zo, dat hebben we ook weer gezegd. Proost!

 

 

Er gaat niets boven Groningen

Follow the Beer bezocht de stad Groningen, de stad waar we vroeger vaak kwamen en waar een verleden ligt. Daar gingen we heen voor familiebezoek of gewoon voor een avondje stappen. We hebben er zelfs een vrijgezellenavond gevierd met teveel shotjes en te weinig bier. Op de Grote Markt zat een café dat nooit dichtging, maar waarvan we de naam zijn vergeten. We aten kipstukken uit de muur om half zes 's ochtends bij de FEBO. We werden Toeter en doken in de Koffer nadat we in Herenhuizen en Martinikerk bierfestivals bezochten, bierfestivals waar je na een paar uur naar buiten werd buiten werd gestuurd, omdat de volgende shift naar binnen moest, terwijl jij net een beetje op stoom begon te komen. We bezochten houseparty's waar sommigen van ons tegen de bar plasten omdat het te druk was op het toilet. We versierden het andere geslacht, maar zoals altijd wisten we die nooit te verleiden. We kotsten op wc's omdat we weer eens teveel hadden gedronken, waarna we vrolijk verder gingen met waar we mee bezig waren. Biertje? Ja, er gaat niets boven Groningen...

Breaking news: Beergarden is permanent gesloten

Alles wijst er op dat de Beergarden aan het Kerkplein in Den Haag definitief haar deuren heeft gesloten. Of eigenlijk niet meer opengedaan heeft sinds de sluiting van de horeca in oktober 2020. Daarmee is de Beergarden waarschijnlijk één van de slachtoffers van de coronamaatregelen van onze regering.

De ingang ligt vol met afval, er groeit metershoog onkruid, de terrasmeubelen waar mensen nog tijdens de lockdown gingen zitten, is nu opgestapeld, de website is 'under construction' , de laatste 'post' op Instagram stamt uit oktober 2020 en Google vermeldt dat de Beergarden permanent is gesloten (voor zover je Google mag en kunt geloven). Alles wijst er op dat de Beergarden weg is en nooit meer terug zal komen. Dat is jammer, dat is triest. We zullen ze missen!

Follow the Trend #004: De Beerblender

De Beerblender

Urbanaut is een brouwerij uit Auckland (Nieuw-Zeeland) die volgens zeggen niet bang is om eens wat anders te doen. Zo hebben zij de Beer Blender serie uitgebracht. Een setje van 2 blikjes aan elkaar verpakt waarbij het de bedoeling is dat je ze eerst apart van elkaar drinkt en daarna door elkaar mixt voor een nog betere smaakervaring. Per toeval stuitten wij op deze editie van de Tangelo Hazy IPA en de Champagne IPA in bierwinkel Just in Beer in Groningen.

We betaalden een slordige € 10,00 voor twee blikjes van 0,25 cl, een stevige prijs voor doodnormale IPA's. Daar mag je wel wat van verwachten. Braaf als we zijn, volgden we exact de aanwijzingen van de brouwer: drie glazen, eentje voor de Tangelo Hazy IPA, eentje voor de Champagne IPA en eentje voor de blend. Onze mening? De brouwer heeft een punt om deze twee IPA's te blenden.

De Tangelo Hazy IPA is een NEIPA, een substijl van de IPA. Deze substijl kan worden omschreven als een IPA met intense fruitsmaken en -aroma's. De body is zacht en romig, en het bier is vaak troebel. Het bier komt minder bitter over dan de Amerikaanse IPA, maar er zit wel enorm veel hop in. Dat komt omdat de hop vooral aan het einde van het komen en in het dryhoppen wordt toegevoegd, waardoor de fruitige aroma's en smaken naar boven komen en de bitterheid naar de achtergrond gaat. Dat klopt ook voor de Tangelo Hazy IPA, die soepel en zachtis en grassige en fruitige tonen heeft. De Champagne IPA is een IPA die vergist is met champagnegist. Je zou wat meer koolzuur verwachten, maar deze Champagne IPA heeft dat juist niet, maar wel een droge en elegante smaak.

De conclusie tot zover: twee prima IPA's die wel veel te duur zijn. De blend is ook lekker en geeft prima bouquet aan aroma's en smaken. Het is niet dat er een wereld opengaat, maar wel goed bedacht!

Just in Beer, Groningen