Category Archives: Onder de loep

Bier in het Westland – deel 1: Westlandse Bierbrouwerij ZWOL

Geplaatst op door

De Westlandse Bierbrouwerij ZWOL werd in 2021 opgericht als brouwerijhuurder en kan worden omschreven als een jong en dynamisch bedrijf dat zich al snel heeft weten te onderscheiden in de wereld van ambachtelijk bier. Gevestigd in 's Gravenzande in het hart van het Westland, dat vooral bekend is om haar tuinbouw en kassen, heeft ZWOL zijn eigen stempel gedrukt op de biercultuur in Nederland. De brouwerij combineert traditionele brouwtechnieken met moderne innovatie en levert een breed scala aan bieren die het vakmanschap en de passie van de brouwers weerspiegelen.

Oorsprong en Filosofie

ZWOL werd opgericht door twee mannen met de achternamen Zwinkels en Olsthoorn. Over de naam van de brouwerij hoefden ze niet lang na te denken, het is gewoon een samenvoeging van de eerste twee letters van hun achternamen. Ze hadden als doel een brug te slaan tussen de wereld van het ambachtelijke bier brouwen en de moderne smaken van de consument van vandaag. Zelfs of juist in het Westland kan dat, daar waar innovatie en natuur hand in hand gaan.

De filosofie van ZWOL draait om het respecteren van oude brouwerstradities, het experimenteren met nieuwe smaken en het gebruik van lokale ingrediënten. Door samen te werken met lokale hop- en graanboeren zorgt de brouwerij ervoor dat het productieproces nauw verbonden blijft met de regio. Dit maakt hun bieren niet alleen een lokaal product, maar ook een reflectie van het Westlandse landschap.

De bieren onder de loep

ZWOL biedt een gevarieerd assortiment bieren aan, dat varieert van klassiekers tot experimentele creaties met ludieke namen voor hun bieren. Wij namen de volgende bieren onder de loep:

Zuipschuit (blond, 6,0%) - Een fris doordrinkbaar blond bier met lichtbloemige en citrusachtige tonen gebrouwen met water, gerstemout, hop, honing en gist. Of dat lokale honing uit het Westland is, dat vertelt het verhaal niet. De naam Zuipschuit heeft een wat negatieve connotatie, maar het is juist een heel lieflijk bier, een bier dat zomaar wegglijdt en je doet verlangen naar zomerse dagen op een zilt strand.

Barre mannen (IPA, 6,5%) - Een Westlandse IPA die niet veel bitters heeft, maar wel aroma's. Gebrouwen met een combinatie van de volgende hopsoorten: Cascade, Amarillo en Columbus. Een ruwe bolster met een blanke pit, net als de Westlandse mannen en vrouwen zelf, aldus de brouwers. Een prima IPA, maar geen uitschieter.

Laikt me Sterrek (tripel, 9,0%) - Een Nederlandse tripel van goed niveau. En dat is op zich al bijzonder, want de meeste Nederlands tripels leggen het snel af tegen hun Belgische evenknieën. Dat komt vooral door de Belgische gisten die hun tripels een boost geven. Ook schieten Nederlandse tripels nog weleens door in de kruidigheid. Zo niet deze Laikt me Sterrek: krachtig en mild gekruid met koriander en sinaasappelschil.

Afterbakkie (stout/Russian Imperial Stout, 9,0%) - Met 9% is dit bier zeker een zware stout, maar voor een Russian Imperial Stout (RIS) relatief aan de lage kant.  Het kan, het kleurt binnen de lijntjes van de bierstijl, maar liever zien we een RIS boven de 10%. Dan krijgen de cholocade- en koffietonen nog meer body van de alcohol en ga je er eens echt voor zitten.

Goed te doen (Quadrupel, 12,0%) - Een bier van 12% voor de nuchtere Westlander. Nou ja, zo nuchter is de gemiddelde Westlander nou ook weer niet. Misschien in de opvattingen (hoewel enig radicaal denken de Westlander ook niet vreemd is), maar zeker niet in de alcoholconsumptie. Ze lusten wel een drankje daar in het Westland, zullen we maar zeggen. Een quad van 12% dus aangevuld met kandijsuiker om het alcoholvolume te boosten, en met toevoeging van wat winterse kruiden: jeneverbes en kaneel.

 

Toekomstplannen

De toekomst van de Westlandse Bierbrouwerij ZWOL ziet er veelbelovend uit. De brouwerij is vastbesloten om haar ambachtelijke benadering van bierbrouwen te blijven verbeteren, terwijl ze nieuwe markten blijft verkennen. Verder wordt er gewerkt aan het realiseren van een echte brouwerij met eigen ketels, waarbij duurzaamheid en innovatie voorop staan met natuurlijk het eigen smoelwerk van het Westland voorop.

 

Grolsch versus Heineken – deel 2

Geplaatst op door

We herhalen de test (zie Grolsch versus Heineken deel 1), maar nu doen we het met drie proevers uit het Oosten, drie fervente Grolsch-drinkers en drie fervente Heineken-haters, maar ook drie toch wel wat nerveuze (en bij voorbaat excuus zoekende) Tukkers. Immers, Heineken staat symbool voor al het slechte uit het Westen. Weer proeven we zes bieren:

  • Heineken en Heineken 0.0 (als vertegenwoordigers van de Randstad);
  • Grolsch en Grolsch 0.0 (als vertegenwoordigers van het oosten van het land);
  • Hertog Jan en Hertog Jan o.0 (als vertegenwoordigers van het zuiden van het land).

We moeten ze nageven: de proefomstandigheden zijn niet ideaal, de proeverij is buiten en de zon schijnt uitbundig. En er is ook wel sprake van onderlinge beïnvloeding. De stemming is immers al jolig en vrolijk. De uitslag van de proeverij verhoogt daarom alleen maar de stemming nog meer:

  • Het onderscheid tussen de gewone bieren en de 0.0% bieren wordt nagenoeg feilloos vastgesteld. Hoewel de 0.0% bieren wel zijn verbeterd in de afgelopen jaren, blijft het onderscheid dus makkelijk te maken. Alcohol is nu éénmaal de zesde smaak;
  • Grolsch 0.0% valt ook in het eigen Twente op als negatieve uitschieter. Grolsch heeft hier nog huiswerk te verrichten;
  • Maar dan en tot slot: Grolsch en Heineken worden door twee van proevers verwisseld (de ander is verstandig en waagt zich hier niet aan) en dus scoort het verfoeide Heineken beter dan het eigen Grolsch.

Onder de loep #22-3: Eiber Veen & Zand

Geplaatst op door

'Hagenaar of Hagenees? Dat is de vraag, mijn beste Kees'. Zo begon ik ooit een Sinterklaasgedicht voor mijn schoonvader. Mensen van buiten Den Haag (zoals ik) zien de Hagenees als de harde kern inwoners die met hun witte sokken in slippers en campingsmoking met een blikje bier in de tuin zitten en vooral veel kankeren op de stad en alles en iedereen, terwijl de Hagenaar juist de chique heren en dames zijn met een jasje en dasje. Dat stereotiepe beeld bestaat allang niet meer, maar kent wel een historische context.

Historisch gezien is er een duidelijk verschil tussen de Hagenees en de Hagenaar. Daarvoor moet je in een tijdmachine stappen, terug naar de tijd toen Den Haag nog een klein dorpje was zonder stadsrechten. In de achttiende eeuw was er een duidelijke scheiding tussen arm en rijk in Den Haag. Die was er niet alleen in figuurlijke zin, maar ook letterlijk. Een deel van Den Haag was gebouwd op de zandduinen en een ander deel op veengrond. Op het zand stonden grote huizen en woonden rijke mensen met een aardappel in de keel. Aan de andere kant van de lange Laan van Meerdervoort zag het er minder netjes uit. Daar woonden de armen en zij werden de Hagenezen genoemd.

De elite woonde dus op het zand en de arbeiders op het veen. Dit was voor Eiber de inspiratie voor deze twee bieren, Veen en Zand. Eiber brengt arm en rijk samen en door de speciale toevoegingen hebben ze een eigen karakter, maar passen ze wel bij elkaar.

We beginnen bij arm. Veen is een blond (arbeiders)bier van 5,0%, gebrouwen met eikenhouten snippers, rookmout en een lichte hint van whisky. Ons commentaar: subtiel gedaan, maar voor een pretentieus arbeidersbier had het iets bonkiger, iets ruwer gemogen, dus geen snippertjes, geen tinten van whisky, maar gewoon een hoger rookmoutstorting. Nederlandse brouwerijen mogen sowieso wel wat vaker rookmout gebruiken.

Dan het elitaire Zand. Dit is een blond bier van 5,0% met een fruitig karakter door het toevoegen van rozebottel, de vlezige schijnvrucht van de roos, die je in het wild in de Haagse duinen tegenkomt en die ook wel het Haagsche duinfruit wordt genoemd. Rozebottel geeft een wat zure smaak, maar als de nachtvorst er over heen is gegaan, brengt het ook zoetigheid, terwijl de pitjes bitter zijn, maar die worden vaak verwijderd. Ons commentaar: ook weer een subtiel bier, geen overdaad aan fruit, zoals veel craft brewers zich nog weleens plachten te vergissen. Less is more in dit geval. Maar dat kun je wel aan Jasper overlaten.

Onder de loep #22-1

Geplaatst op door

Kompaan met zijn Thuishaven (brouwerij en proeflokaal in de Binckhorst, Den Haag) en zijn Binnenhaven (proeflokaal in het centrum van Den Haag) brouwde speciaal voor de kerst deze Kompaan Super Glüh. Die moeten we natuurlijk proeven en daar moeten we natuurlijk wat van vinden. Okay, daar komt ie. Voor € 10,00 kochten we dit blik bier ergens in de stad. Dat is natuurlijk meteen al een prijs die te denken geeft. De aankleding is natuurlijk fantastisch, daar niet van. Het doet denken aan een tube lijm die je in een Praxis, een Karwei, een Gamma of een Hornbach koopt. Dat is gewoon geniaal gedaan en daar is dan ook wel het meeste geld in gaan zitten.

Maar niet in het bier. De Kompaan Super Glüh wordt omschreven als een Syrah Barrel-Aged Tripel van 9.5% met typische Glühwein smaken als steranijs, kaneel en sinaasappelschil. In deze korte omschrijving zitten drie interessante elementen.

Ten eerste is daar de Syrah, ook wel Shiraz genoemd, één van de beroemdste druivenrassen ter wereld, die ook wel bekend staat als de grote blauwe druif van de Rhône (Frankrijk). Syrah wordt wereldwijd in verschillende landen aangeplant en syrah wijnen kunnen daarom erg verschillend zijn van smaak, maar levert in het algemeen stevige, peperachtige wijnen op, die zeer goed rijpen en donkerrood, bijna paars van kleur zijn. Syrah wijn heeft veel body, een medium zuurgraad en medium tanninegehalte. De Syrah is donkerder dan cabernet sauvignon en heeft een pittige en peper-achtige nasmaak.

Ten tweede is daar de Tripel, een zwaar bovengistend blond bier met hergisting in de fles, vaak terug te vinden bij de trappisten- of abdijbieren. De smaak dankt de tripel aan de typische gist die is toegevoegd, maar ook de hop en mout dragen bij aan de bitterheid. Er wordt wel gezegd dat de hoeveelheid mout 3 keer hoger dan een normaal bier, maar dat is volslagen onzin, dat weet iedere brouwer. Aannemelijker is dat de benaming tripel verwijst naar de drie kruizen op het houten vat, een aanduiding van het bier dat in het vat zat. Dus, één kruis voor enkel, twee kruizen voor dubbel, drie kruizen voor tripel. Het is niet gebruikelijk om een tripel te laten rijpen op houten vaten, maar het kan dus wel. Meestal worden hier donkere bieren met een hoger alcoholvolume voor gekozen. Maar Kompaan deed dit dus met een blond bier.

Het resultaat zou spannend geweest kunnen zijn, maar helaas komen we dan bij punt drie: de kruiden. Helaas vliegt Kompaan hier uit de bocht met zijn overdosis steranijs, kaneel en sinaasappelschil. Eigenlijk doen ze het precies goed, want ook Glühwein (goedkope rode wijn met een overdosis kruiden) is natuurlijk niet te drinken, en dat is precies het geval met Super Glüh, het is gewoon niet te hachelen. Zonde. Eeuwig jammer. Leuke poging, maar de boys van Kompaan zouden beter moeten weten. Ze kunnen het ook beter. Tien euro achter de wagen, maar de kerst wordt er niet minder om, dat is wel zeker.

Onder de loep #050: Nachtclub van In de Nacht

Geplaatst op door

Brouwerij In de Nacht

Brouwerij In de Nacht werd in 2016 opgericht als brouwerijhuurder en is gevestigd in Weert (Limburg). De eigenaren hadden hiervoor een restaurant, volgden de StiBON bieropleiding en de Academie voor Gastronomie en brengen nu met veel passie bier op de markt. Als brouwerijhuurder kwamen ze onder andere terecht bij de Sallandse Landbier Brouwerij in Raalte en later bij de Weerter Stadsbrouwerij. En zoals bijna iedere brouwerijhuurder hebben ze ook plannen om hun eigen ketels aan te schaffen.

Nachtclub

De Nachtclub wordt aangeprezen als een bier voor mannen en vrouwen met ballen. En met ballen worden niet de testis van de man of de voorgevel van de vrouw bedoeld. Het gaat hier om spierballen. Een stoer bier voor stoere mannen en stoere vrouwen. Hoe zit dat? De Nachtclub wordt omschreven als een sterk (of zwaar) blond van maar liefst 11,5%. Ook de moutstorting is stoer. Er werden maar liefst 6 moutsoorten gebruikt bij het brouwen: pale ale, tarwe, haver, rogge, Vienna, Munich en Melanoidin. Vooral de laatste trekt de aandacht. Dit is een mout van zomergerst van hoge kwaliteit die een  intense moutigheid en tonen van honing en biscuit brengt. De hopstorting is wat minder stoer, maar toch komt de brouwer tot 3 hopsoorten: Brewers Gold, Cascade en Citra. Als toevoeging is een combinatie gebruikt van koriander, kardamom, limoenblad en sinaasappelschil. De brouwer geeft de volgende smaakomschrijving mee: veel smaak, zoet, bitter(tje), mout, honing in de geur en smaak, een bier om van te genieten en toch ook een bepaalde frisheid aan het eind.

Onze mening: 11,5% is natuurlijk stoer. Alleen een echte vent of moordwijf kan bieren van dit hoge alcoholvolume goed verwerken en toch nog rechtovereind blijven staan. Het is een bier dat de bokken van de schapen scheidt. Niet in de zin van de goeden en de kwaden, niet in de zin van de jongens en de meisjes, niet in de zin van de mannen en de vrouwen, maar in de zin van stoere mannen en vrouwen en iets minder stoere mannen en vrouwen. Er is overigens niets mis mee met iets minder stoer. Spierballen blinken nu eenmaal vaak niet uit door hun intelligentie. Wie niet sterk, moet slim zijn. Verder over het bier: de combinatie blond en zo hoog in de alcohol kom je niet vaak tegen, de brouwer is er in geslaagd om een zekere frisheid te behouden, zonder dat de plakkerige alcoholische moutigheid overheerst.

 

 

Onder de loep #049: The Pizzanator 2

Geplaatst op door

Over Cosmic City

Deze Russische brouwerijhuurder uit Korolyov (een voorstad van Moskou waar vooral aan ruimtevaart gerelateerde industrie is gevestigd),  presenteert zichzelf als een experimentele avant-gardistische zigeunerbrouwerij en meadery. De laatste is een wijnhuis dat honingwijnen en meads maakt, waarbij meads alcoholische dranken zijn van vergiste honing en water. Cosmic City doet dit niet op traditionele wijze, maar brengt de toekomst dichterbij. Je kunt de producten van Cosmic City drinken in Share Housebar (Moskou) en op andere gezellige plaatsen en bierfestivals.

Cosmic City heeft een zeer uitgebreid assortiment met illustere namen als (dit zijn maar enkele voorbeelden, lees meer op Untappd) :

  • Kimchin-Un (sour gose, 5,5%)

  • Medok & Holodok (mead, 5,7%)

  • SQUIRTDZH Cherry, Banana, Almond (fruited sour, 6,0%)

  • Yo No Soy Marinero Yo No Soy Marinero. Yo No Soy Capitan. Soy Capitan (sour gose, 6,0%)

  • SQUIRTDZH Passion Fruit, Guava, Bloody Orange (fruited sour, 6,0%)

Follow the Beer nam The Pizzanator 2 onder de loep en zag haar grote vrees bewaarheid worden: ons eerste echte gootsteenbier. Dit is het meeste gore drankje dat we ooit hebben geproefd. Het verdient het niet om de naam bier te dragen.

Over The Pizzanator 2

The Pizzanator 2 wordt door Cosmic City omschreven als een Sour Gose van 5,9% waaraan tomatenpuree en basilicum is toegevoegd. Het bier, voor zover je dit nog een bier kan noemen, heeft een hint van peper en een licht gerookte toets, aldus de makers (die je eigenlijk geen brouwers mag noemen). De makers gaan nog even door: het bier is zo dik dat je het gewoon als basis voor je pastasaus kan gebruiken of het lekker op je pizza kan uitsmeren en er pepperoni en kaas op kan leggen.

Onze mening: hou op, Cosmic Bier, hou op. Dit is geen bier, dit is een misdaad jegens ons mooie product. Wij hebben een slok genomen en het vervolgens door de gootsteen weggespoeld en daarna onze mond schoon gespoeld met een echt glas bier. Let wel, die twee slokken kostten ons ook nog eens € 6,00 voor een blikje van 33 cl. Ook dat is een bijna misdadige prijs. Ons advies: koop dit niet, waag je er niet aan, besteed je zuurverdiende geld maar aan een echt goed bier en niet aan dit soort onzin. En gebruik het ook niet als een basis voor je pastasaus, ook dat is zonde van je pastagerecht.

Onder de loep #048: La Debauche Luxure

Geplaatst op door

Over La Debauche

Brasserie La Debauche (letterlijke vertaling uit het Frans: losbandigheid) verhuisde aan het begin van 2018 naar de Rue des Lignes in Angoulême, een stad in het zuidwesten van Frankrijk en tevens hoofdstad van het departement Charente. Hier, op een kruispunt van spoorlijnen, brouwt La Debauche zijn bieren en wordt het assortiment verder ontwikkeld. Maar nog veel belangrijker, hier is een echte kelder gecreëerd waar bieren kunnen rijpen en is er ook een proeflokaal waar je de bieren kunt drinken en een ruimte gewijd aan afhaalmaaltijden. De brouwerij is uitgerust met een 50 hectoliter-brouwhuis en nieuwe vergistingstanks, waar ook brouwerijhuurders gebruik van kunnen maken, en wort wordt gemaakt als basis voor sterke drank, zoals whisky.

Bij La Debauche nemen ze de tijd voor het rijpingsproces, het proeven en het dan opnieuw laten rijpen (indien nodig). Hiertoe gebruiken ze verschillende soorten vaten: cognac, rode wijn (Domaine de l'île Margaux), bourbon Heaven Hill, olorosso, sherry. En het resultaat is steeds anders, evenals hun verlangens en nieuwsgierigheid. Iedere rijping in vaten die hier wordt uitgevoerd, voegt iets toe aan hun leerproces, aan hun ervaring en geeft hun bieren krachtige en unieke aromatische geuren, kleuren en smaken.

La Debauche heeft dan ook een uitgebreid assortiment van soms knotsgekke bieren. Wat te denken van de Délice Glacé (ice cream pale ale) of de Milkshake Passion IPA. Wil je meer weten, neem dan hier een kijkje.

Follow the Beer nam de La Luxure onder de loep. Wij houden wel van wat luxueuze losbandigheid!

 

Over La Luxure

La Luxure wordt omschreven door de brouwers als een pastry sour van 7,3% waaraan een 'monsterlijke' hoeveelheid kersen, bananen en koffie zijn toegevoegd. Te lezen valt dat het hier om 400 kilo kersen- en bananenpuree gaat en om 16 kilo koffie. Dat zegt natuurlijk niet zoveel als  je niet weet hoeveel de batch bedroeg. Maar goed, ze noemen het zelf monsterlijk.

Onze mening: in een pastry sour verwacht je in ieder geval een zoet element (bv. door het gebruik van ahornsiroop of lactose) en vaak ook wat fruitigheid. Dat vind je ook terug in de La Luxure. Gek genoeg blijft het bier overeind en in balans. En dat terwijl de losbandige brouwers aankondigden dat ze een monsterlijke hoeveelheid kersen, bananen en koffie hebben toegevoegd. Ze hebben in ieder geval geen monsterlijk bier afgeleverd, want smaak en aroma kloppen nog steeds. Dat komt natuurlijk door de rijping op houten vaten. Welke dat is geweest, dat vertelt het verhaal niet. Maar voor dit keer laten we het er bij zitten. De slotsom, een beetje gek, maar wel lekker. Wat ons betreft mogen ze door naar de volgende losbandige ronde. Wij verlangen er naar en blijven nieuwsgierig.

 

Onder de loep #047: Eiber Bieren

Geplaatst op door

Eiber Bier

Een paar weken geleden bezochten we Jasper op zijn nieuwe locatie aan de Televisiestraat (Den Haag) om zijn prachtige nieuwe brouw- en lagertanks te bewonderen. De ketels en tanks zijn in januari naar boven gehezen, naar de zesde verdieping, en hij is pas recentelijk begonnen met proefbrouwen. Natuurlijk moesten we ook zijn bieren proeven. Deze zijn nog niet gebrouwen op de nieuwe locatie, maar komen van elders. Niet getreurd, want daar komt juist een mooie uitdaging uit. We bestelden een doosje, proefden alle vier de Eiber bieren, maar hielden er ook een paar achter. Dan kunnen we straks als de bieren uit de eigen ketels vergelijken met deze versies.

En ze zullen anders smaken, verzekerde Jasper ons. Hij heeft gelijk, hetzelfde bier brouwen in verschillende ketels levert nooit hetzelfde bier op. Misschien lukt dat Heineken op de één of andere manier, maar dat is een ander niveau. Zelfs het Hoegaarden wit smaakte anders toen het elders werd gebrouwen. Het werd nooit meer hetzelfde. Net als de Zatte of het IJwit van brouwerij 't IJ. Sinds die uit België komen is het een stuk minder. Maar wie zijn wij? Wij zijn Follow the Beer: oud, maar niet dood!

Achter de Duinen

De Achter de Duinen wordt door brouwer Jasper omschreven als een American Wheat Ale van 4,5% die in tegenstelling tot traditionele witbieren steviger en hoppiger van smaak is. De verschillende Amerikaanse hoppen in het bier zorgen voor een lichte bitterheid en aroma's van citrus en tropisch fruit.

Jasper zet dit bier tegenover traditionele witbieren en niet tegenover Weizen-bieren. Is dat wel terecht? We zetten beide bierstijlen even tegenover elkaar:

  • Witbier komt van oorsprong uit België, terwijl Weizen een Duitse bierstijl is
  • Bij witbier wordt circa 30-40% tarwemout gebruikt, terwijl dit bij Weizen minimaal 50% is en wel kan oplopen tot 60-70%
  • Bij witbier worden Belgische gisten gebruikt die vaak een friszuur aroma meebrengen, terwijl een Weizen wordt vergist met speciale Weizen-gisten die vaak doen denken aan banaantjes
  • Aan witbier wordt (vaak) koriander, Curacao of sinaasappelschil toegevoegd, terwijl Weizen wordt gebrouwen volgens het Reinheitsgebot waar geen toevoegingen zijn toegestaan.

Onze mening: aan de Achter de Duinen zijn geen kruiden toegevoegd en dat maakt het dus geen witbier, maar meer een Weizen. Aan de andere kant is het bier niet vergist met een Belgische gist of een speciale Weizen-gist, maar met een andere gist. En onbekend blijft hoe het met de moutstorting zit. Maakt dat allemaal uit? Nee, Achter de Duinen is gewoon een lekker doordrinkbaar bier met een uitgesproken Amerikaans hoparoma en -smaak. Welke hoppen dat zijn, daar komen we nog wel een keer achter.

Hof Blond

De Hof Blond (6,4%) was het eerste Eiber bier en is een goede doordrinker! Het is een blond bier van hoge gisting met een fruitig aroma, een licht bittere aanzet en een aangename zoete afdronk. Het is gebrouwen met drie verschillende soorten hop: Saaz, Hercules en Cascade. De naam van het bier verwijst uiteraard naar de mooie hofstad Den Haag.

Onze mening: de Hof Blond is ons favoriete Eiber bier. Jasper heeft helemaal gelijk als hij het heeft over een fruitig aroma en de afwisseling van bitter en zoet in de smaak. Dit bier zou weleens zijn topper kunnen worden op zijn terras en maakt het brouwen van een pilsener-achtig bier overbodig. Alleen het relatief hoge alcoholpercentage van 6,4% kan daarbij weleens een obstakel worden. Wellicht moet dat nog iets omlaag, zonder de balans van fruit, bitter en zoet te verliezen. Alcohol is immers wel één van de basissmaken.

Zeer Hoppig Bier

Dit bier draagt de letters ZHB, wat verwijst naar Zeer Hoppig Bier. Brouwer Jasper omschrijft dit als een IPA van 6,5% met de kenmerkende hoparoma's van citrus en zwarte bes en een flinke bitterheid. Een bier met vijf bijzondere soorten hop: El Dorado, Willamette, Green Bullet, Aurora & Galena. Over de vijf gebruikte hopsoorten:

El Dorado is een dubbeldoelhop, bij het bierbrouwen gebruikt zowel voor zijn aromatische als zijn bittereigenschappen met toetsen van fruit, zoals peer, kers en watermeloen.

Willamette is een aromahop die voornamelijk wordt gebruikt vanwege zijn aromatische eigenschappen. Deze Amerikaanse soort werd op de markt gebracht in 1976 en werd de meest geteelde aromahop in de VS. Eigenschappen: esters en aroma van zwarte bessen en kruiden. Hij groeit momenteel weer in onze achtertuin.

Green Bullit is een dubbeldoelhop uit Nieuw-Zeeland met de volgende kenmerken: dennen, zwarte peper en rozijn. Wordt ook wel vergeleken met een Styrian hop vanwege de harsige en citroen-frisheid. In Nederland bekend vooral bekend door de Green Bullit IPA van Oedipus (Heineken).

Aurora is een aromahop uit Slovenië en is een kruising tussen de hopvariëteit Northern Brewer en een onbekende hop. Kenmerken:  intensief en aangenaam aroma.

Galena is een bitterhop, bij het bierbrouwen voornamelijk gebruikt voor zijn bittereigenschappen. Deze Amerikaanse hop is ontstaan door een open bestuiving van de Brewer's Gold-variëteit, ontwikkeld in Idaho in de jaren zeventig en op de markt gebracht in 1978. Kenmerken: zwarte bessen en citrusaroma, aromatische kenmerken vergelijkbaar met de oude Bullion.\

De letters ZHB kunnen tevens een verwijzing zijn naar de vroegere Zuid-Hollandse Bierbrouwerij in Den Haag die van 1881-1974 één van de grootste brouwerijen van Nederland was. Over deze brouwerij:

ZHB was de verzamelmerknaam voor verschillende biersoorten van de Haagse Zuid-Hollandse Bierbrouwerij die vooral bekend om zijn pilsener en ooit behoorde tot de zes grootste brouwerijen van Nederland. ZHB was gevestigd in de binnenstad van Den Haag en bestond van 1881 tot 1974. In 2018 werd het ZHB bier weer op de markt gebracht. Brouwerijhuurder De Arn uit Rijswijk heeft hier van de merknaameigenaar United Dutch Breweries toestemming voor gekregen. Voorlopig lijkt dat een eenmalige opleving te zijn geweest, want op de website van De Arn wordt hier niets meer over vermeld.

Onze mening: ZHB is een lekkere strakke IPA waar veel gebeurt, vooral in het aroma en iets minder in de smaak. De vijf hopsoorten die zijn gebruikt zijn hier debet aan. We kunnen dit bier ook niet vergelijken met de versie die binnenkort uit de eigen ketels gaat stromen. Want een IPA moet je zo vers mogelijk drinken, hop verliest zijn veren met de tijd.

De Baron

De Baron (6,8%) is een ode aan baron Hendrik Hop, de grondlegger van het Haagsche Hopje. Dit bier is geïnspireerd op de ingrediënten van dit snoepje. De Baron is een donker bier gebrouwen met in Den Haag gebrande koffie van Roast Factory. Het bier heeft een lichtzoete smaak van karamel en een volle afdronk. Maar let op, verwacht geen vloeibaar snoepgoed, het blijft smaken naar bier!

Het Haagsche hopje:

Het Haagsche hopje is een snoepje dat is vernoemd naar baron Hendrik Hop (1723-1808), gezant der Staten van Holland. Toen de Fransen in 1792 Brussel innamen, werd Hop naar Den Haag teruggeroepen, waar hij tot 1801 boven het confiseurhuis van de firma Van Haaren & Nieuwerkerk op het Lange Voorhout 92 woonde. De legende wil dat de koffieverslaafde baron op een avond zijn kop koffie met suiker en room op de kachel liet staan en de volgende ochtend een karamel-achtige brokken aantrof. De baron vond die brokken zo lekker dat hij, toen hij korte tijd later van zijn dokter geen koffie meer mocht drinken, zijn onderbuurman vroeg die 'brokken koffie' te maken. Ze werden al gauw 'de brokken van baron Hop' genoemd en kregen in 1880 de naam Haagsche Hopjes.

Rond 1900 waren er ongeveer 60 bedrijven in Nederland die hopjes maakten, en ook in het buitenland waren er een groot aantal producenten actief. Toen de Leaf-fabrieken in Sneek in Zweedse handen vielen, besloot moederconcern Cloetta in 2012 dat de productie van hopjes naar de Italiaanse stad Cremona moest verhuizen. Daarmee kwam een voorlopig einde aan ruim twee eeuwen productie van de Haagsche Hopjes in Nederland. Sinds 2013 worden echter in een nieuwe Haagsche Hopjesfabriek aan de Bezuidenhoutseweg weer hopjes gemaakt.

We zochten een recept van het Haagsche Hopje op: Je hebt de volgende ingrediënten nodig: koffie, suiker (als basis voor de caramel), stroop, slagroom en boter. Breng de koffie aan de kook, voeg alle ingrediënten toe en laat op laag vuur zachtjes inkoken (onder regelmatig roeren). Giet de massa op een ingevette bakplaat (of op bakpapier), snijd in blokjes en laat hard worden.

Onze mening: de Baron smaakt echt naar Haagsche Hopjes. Tenminste, naar het snoepje uit onze herinnering, want het is lang geleden dat wij het snoepje proefden.

Onder de loep #046: Yirgacheffe Imperial Stout Pinot Noir BA

Geplaatst op door

Over Brasserie Craig Allan

Veel informatie geeft de website van brasserie Craig Allan niet weg. Pas bij de contactgegevens kom je wat meer informatie tegen. Brasserie Craig Allan is vernoemd naar de eigenaar/brouwmeester, die studeerde in Edinburgh in Schotland en daar een master behaalde op het gebied van mouten, brouwen en distilleren. Daarna werkte hij voor een paar kleine brouwerijen in het Verenigd Koninkrijk en voor een bekende Schotse whiskydestilleerderij. Omdat hij van nature aangetrokken werd tot "La Belle France", werkte hij een paar jaar in de wijngaarden van Bourgondië en vestigde hij zich met zijn gezin vestigde in Oise, ten noorden van Parijs.

Daar startte hij in 2010 zijn brouwerij met als doel bieren te brouwen die goed samengaan met lekker eten; aromatische en altijd uitgebalanceerde bieren. Zijn eerste drie bieren liet hij brouwen bij de Proefbrouwerij in Lochristi (in België), waar ze nog steeds worden gebrouwen; Agent Provocateur, Cuvée d'Oscar en Psychédélia. In 2015 kreeg hij zijn eigen ketels in zijn Picardische boerderij en breidde hij zijn assortiment uit met veel nieuwe recepten, waaronder kortstondige bieren die gerijpt zijn op vaten van Pinot Noir of Chardonnay de Bourgogne. Zo ook de Yircacheffe Imperial Stout die wij onder de loep namen.

Adres: 109 rue Saint Jean, 60310 Plessis de Roye, Frankrijk, website

Over Yirgacheffe Imperial Stout Pinot Noir Barrel Aged

De Yirgacheffe Imperial Stout is een imperial stout van 12,0% die is geïnfuseerd met Yirgacheffe koffie (1%) en vervolgens is gerijpt Pinot Noir vaten. Hierbij vallen direct drie dingen op: de techniek van  het infuseren met koffie, De Yirgacheffe koffie en de rijping op de Pinot Noir vaten. We staan bij alle drie stil:

De techniek van het infuseren:

Infuseren is het laten intrekken van smaakstoffen in vloeistoffen of vaste producten zodat zij hun aroma afgeven. Het bekendste voorbeeld is thee waarbij thee gemaakt wordt door het laten trekken van theeblaadjes in kokend water. Ook bij koffie komen we deze techniek tegen. Denk maar eens aan de Bialetti's die je bij iedere Italiaanse familie tegenkomt in de keuken. Of aan de perculator die je moeder vast wel gebruikte toen ze nog geen filterkoffie of nog erger, oploskoffie, maakte.

Hoe werkt dat dan bij brouwen? Het is in ieder geval niet de hete of koude brouwmethode waarbij de koffiebonen in heet of koud water worden gelegd en het vervolgens wordt geblend met het bier. Dat is niet infuseren. We gaan voor de droge bonen methode: het toevoegen van licht gekneusde, grof gemalen of vaak hele koffiebonen direct aan het bier gedurende een periode in het lagervat. Dit levert een complexe, langdurige koffiesmaak op, doordat de alcohol in het bier smaakstoffen extraheert, wat water alleen niet kan. Het gebruik van koffie bij het bierbrouwen, in welke vorm dan ook, moet na het koken gedaan worden om niet de muffe doorgekookte smaak te krijgen van koffie die gekookt heeft.

De Yirgacheffe koffie:

Yircacheffe koffie uit Ethiopië is bekend om zijn zoete smaak en aroma met een lichte tot medium body. De Yirgacheffes koffiebonen zijn pittig, geurig en behoort tot de hoogste kwaliteit Arabica-koffiesoorten ter wereld. Dit betekent dat ze ook vaak dat ze een premium prijs hebben, maar toch bieden ze een goede prijs-kwaliteitverhouding.

De Pinot Noir Barrel Aging:

De Pinot Noir, ook bekende onder de Duitse naam  Spätburgunder in het Duits, is een blauw druivenras met een compacte tros en druiven met een dunne schil. Het is daarom over het algemeen een druif die moeilijk te cultiveren is, want ze is gevoelig voor rot en schimmelziekten. Daarnaast heeft de Pinot Noir de neiging tot mutatie waardoor er verschillende klonen zijn ontstaan in de loop der tijd.

De oorsprong van de Pinot Noir ligt in de Côte de Nuits in Bourgondië, waar hij al tweeduizend jaar wordt geteeld. Buiten Bourgondië blijkt het niet altijd eenvoudig om dit ras te verbouwen waardoor hij een veel geringere verspreiding kent dan bijvoorbeeld de cabernet sauvignon. Toch planten steeds meer wijnstreken deze druivenstok aan.

Rode wijnen van de Pinot Noir hebben gewoonlijk niet zo’n heel donkere kleur, maar wel een aantrekkelijke geur. Ook kenmerkend is de fijne smaak die de wijn vanaf zijn jeugd al heel toegankelijk maakt. Ondanks die zachtheid en soepelheid kunnen de betere Pinot Noirs een lange rijping op de fles ondergaan. De druif wordt ook gebruikt voor mousserende wijnen met als bekendste voorbeeld champagne en soms ook rosé.

Het resultaat is een complex bier waarin het hoge alcoholvolume, de zoete moutigheid, de overduidelijke koffietonen en een aangename zuurgraad van de Pinot Noir druiven. Een bier waar je goed voor gaat zitten, maar dat je ook de alcohol doet vergeten. Totdat je hem op hebt.

Onder de loep #045: Blindspot Wilde Ale

Geplaatst op door

Over La Calavera

Het etiket met de afbeelding van Magere Hein met de zeis, het deed ons ergens aan denken. De naam van het bier 'Blindspot wild ale aged in red barrels' ook. Deze stijl , dit hadden we eerder gezien. En geproefd ook. Maar wat dan? Ach ja, natuurlijk. We namen eerder een bier van deze brouwerij Onder de Loep, de Massive Brett Destruction van La Calavera uit Catalonië (Spanje, al willen vele Catalanen dat niet weten). Als je meer wilt weten over deze brouwerij, moet je echt deze link volgen.

Over Blindspot Wild Ale

Blindspot Wilde Ale kan worden omschreven als een Amerikaanse wild ale van 6,4% die is gerijpt op Catalaanse rode wijnvaten.Het rijpen op de rode wijnvaten zorgt voor tannines en wijnazijntoetsen. Welke gist is er gebruikt? En wanneer? In welke fase van het brouwproces? Bij de hoofdvergisting? Of bij de rijping op het vat? En welke rode wijn heeft er in het vat gezeten? Het blijft vooralsnog raadsels. We hebben het de Catalaanse brouwers gevraagd en wachten nog op antwoord. Wellicht zullen we nooit een antwoord krijgen, zoals het echte craft brewers betaamt.

Onze mening:  de goudkleurige Blindspot met zijn dunne schuimkraag blijft vooralsnog een echte dode hoek voor ons. Wij noteerden: een citrusachtig, iets zurig aroma met her en der druiventonen. De smaak: een zure smaak met een kurkdroge afdronk. Het komt in de buurt van een goede Lambiek zonder daar ooit echt in de buurt te komen. Want je hebt nu eenmaal zuur en zuur.

American wild ale

American wild ale is een bierstijl die verwijst naar bieren die in de Verenigde Staten worden gebrouwen met een tweede vergisting of met toevoeging van melkzuurbacteriën naast de traditionele Saccharomyces cerevisiae die wordt gebruikt bij de hoofdvergisting. Dit procedé wordt ook wel een gemengde vergisting genoemd.

Dergelijke bieren kunnen worden vergeleken met traditionele bierstijlen zoals lambiekbieren (voorbeelden: Oud Beersel, Cantillon en Orval) en Vlaams Oud Bruin (voorbeeld: Rodenbach)  en worden meestal gefermenteerd met een stam van Brettanomyces, deels of zelfs voor de gehele vergisting. Het gebruik van Brett kan resulteren in een "funky" smaakprofiel. Individuele American wild ale stijlen kunnen variëren van licht of donker, hoppig of moutig, sterk of juist in de alcohol (session) en al dan niet vatgerijpt. Ze hebben vaak zure tonen en ook dierlijke of aardse kenmerken (ook wel paardendeken of paardenstal genoemd). Sommige soorten bevatten een toevoeging van fruit, zoals abrikozen, om de zuurgraad en zuurheid in evenwicht te brengen. Deze brouwsels trekken zowel hardcore bierliefhebbers als serieuze wijnliefhebbers aan.