Tag Archives: sour

Onder de loep #043: bieren van Monkey Browar

Geplaatst op door

Over Monkey Browar

Het was even zoeken. De website van Monkey Browar lijkt in in eerste instantie onvindbaar, maar via Facebook (en daar doen we allang niet meer aan), komen we er toch: Monkey Browar uit Warschau (Polen). Monkey Browar, opgericht in 2019, presenteert zichzelf al meteen op de homepage als een brouwerijhuurder (contract brewer) gespecialiseerd in sterk gehopte IPA's en zure bieren met fruit. Wat heerlijk, al die openheid. Dat kunnen we bij Follow the Beer goed waarderen.

Monkey Browar heeft ook een Monkey Bar waar je pizza, burgers and Monkey beer kunt krijgen. Deze bar is gelegen aan de Migdalowa 97 in Ursynów, het meest zuidelijke stadsdeel van Warschau. Monkey Pub ligt op 5 minuten lopen van het metrostation Natolin en is gevestigd in een klein paviljoen, verscholen tussen het groen. Hier vind je 8 kranen met ambachtelijke bieren en pizza's en hamburgers. Op een andere plek in de stad, aan de Jana Kazimierza 32, vind je Kufloteka ul. Hier kun je ook het Monkey bier (en andere bieren) en ambachtelijke cider drinken. Het aanbod wordt aangevuld met pizza die ter plaatse wordt geserveerd.

Over Imperium Marakui

Imperium Marakui wordt door Monkey Browar omschreven als een Imperial Fruit Sour Ale van (7,6%). Als fruit kozen de brouwers hier voor passievrucht. En dat hebben ze scheutig gedaan. Want als ze in Polen zeggen ''heel veel'' bedoelen ze ook héééél veel.

Onze mening: Het bier blijft, ondanks dat ze héééééél veel passievrucht hebben toegevoegd goed in balans en past uitstekend bij het sterke (alcoholische) en extreem zure bier waarmee het is gemengd. Wat dat voor een sour is, blijft vooralsnog een raadsel. We zoeken door!

Over Matka Siedzi Z Tytu

De Matka Siedzi Z Tytu (letterlijk: Moeder zit op de rug) is een volgende Imperial Fruit Sour Ale van 7,6%. Aan deze sour (is het dezelfde sour?) hebben de brouwers van Monkey Browar hééééééél veel mango's toegevoegd.

Onze mening: Ook hier blijft de balans van het bier dik in orde. Zoet en zuur wisselen elkaar en zorgen met het hoge alcoholpercentage voor een prettige smaak in de mond. Dat is nogal wel anders met fruitbieren waar vaak het zoet overheerst en er een vervelende plakkerige weeïge smaak in je mond komt.

De horecatrend van 2021: Whiskey Sour

Geplaatst op door

Nu het jaar 2020 definitief als verloren mag worden beschouwd, blikken wij alvast vooruit op de zomer van 2021. Wij voorspellen dat Whiskey Sour de absolute hit van volgend jaar zal gaan worden als drank in de horeca. Het heeft ons land nog niet bereikt, mede door alle Corona-perikelen, maar het is onvermijdelijk dat het ook onze kant op zal komen.

Hoe maak je het? Whiskey Sour is een klassieker onder de cocktails. Het is een mix van whiskey (meestal bourbon), citroensap, suiker of suikersiroop en soms een scheutje eiwit en natuurlijk veel ijsblokjes. Als garnituur in het klassieke whiskyglas wordt traditioneel een half sinaasappelschijfje of een maraschinokers toegevoegd.

Wat heeft het met bier te maken? Helemaal niets, behalve dat bier een halfproduct voor whisky is (of whisky doorgestookt bier) en dat sour een populaire bierstijl aan het worden is. Sterker, door het spoor van het bier te volgen, kwamen wij bij dit drankje uit. Follow the Beer, drink Whiskey Sour!

 

Leven in de brouwerij: Orfollow #002

Geplaatst op door

Het heeft even geduurd. Na de eerste geslaagde batch van de Orfollow (6,2%), is nu de tweede batch klaar. Voor deze Orval-kloon hebben we een Engelse ale met Duitse invloeden gebrouwen. Hierbij gebruikten we pilsmout (3 EBC), caramunich (140-160 EBC) en carared (40-60 EBC). Bij het koken voegden we twee hopsoorten toe: Hallentau Herzbrucker (Duitsland) en Stryrian Goldings (van oorsprong Sloveens). Voor de hoofdvergisting gebruikten we een standaard Engelse ale gist.

De echte magie begon pas bij het bottelen. Enige dagen van tevoren kweekten we het laatste beetje van een flesje Orval (november 2019) op met moutextract en gekookt water teneinde de Brettanomyces gist in de Orval weer te activeren. Dit voegden we toe aan het te bottelen bier en voila: de Orfollow was geboren. Het resultaat is een bier met een zuurgraad die je mag verwachten van een bier met brett, maar het is geen Orval-kloon, maar gewoon de Orfollow!

Onder de loep #017: Massive Brett Destruction

Geplaatst op door

La Calavera - love craft beer, hate fascism

Cervecería  La Calavera opende haar deuren in 2012 en is een typisch product van de craft beer revolution die in de jaren 10 door de wereld raasde. Bij La Calavera nemen ze craft heel serieus, ze blijven verre van de grote industrie en dicht bij de hop en de mout en hun smaken en aroma's. La Calavera is voortgekomen uit het werkbedrijf Riembau (vergelijkbaar met De Prael Oudezijds, De Prael Houthavens en De Prael Den Haag voordat die hun ziel verloren), die het deelt met restaurant La Barricona, met wie het een gezamenlijk gastronomisch bierproject onderhoudt.

Bij La Calavera nemen ze wel meer dingen serieus. Zeg tegen een Schot niet dat hij Engels is en zeg tegen een Catalaan vooral niet dat hij Spaans is. Zeker nu niet. La Calavera is Catalaans en dat willen ze weten. En ze nemen ook andere dingen serieus. Zo schreeuwen ze bij binnenkomst meteen dat ze van craft beer houden en dat ze fascisme haten. Wat die twee met elkaar te maken hebben, blijft in het ongewisse, maar kennelijk vinden ze dat bij La Calavera erg belangrijk. En ze hebben wel meer linkse hobby's (zoals rechtse rakkers dat plachten te noemen). Zo steunen ze de demonstraties tegen de Quinto Centenario, een Spaans, een autosnelweg in het zuiden van Spanje die Sevilla met Portugal verbindt en waar geen tol wordt geheven. En zijn ze erg voor de Antimili Rock, een rockbeweging die zich tegen het militarisme richt.

Over Massive Brett Destruction

Met de informatievoorziening over de Massive Brett Destruction zijn ze bij La Calavera niet al te scheutig. Dat nemen ze als craft brewers kennelijk niet al te serieus. We komen niet verder dan termen als brettanomyces, American Wild Ale en 8,0%. Daar kunnen we niet zoveel mee, daar worden we niet vrolijk. Het etiket maakt het nog enigszins met de ontblote borsten van de vrouw met het gasmasker op. Maar we begonnen het proeven al met een enigszins zuur gezicht

Onze ietwat zure mening over de Massive Brett Destruction: licht azijnachtig, lichte fruitigheid van kersen (morellen) en perziken, een beetje tannine, medium zuurgraad, citrusachtig. Een fris doordrinkbaar bier met een bittere smaak. De Massive Brett Destruction wordt echter nergens massive en zeker niet destructive. Met dit gebrek aan intensiteit kun je dit bier zelfs lichtvoetig. Een bier dat zijn naam en zijn belofte niet waarmaakt. 

Zure Hipster in Hopster: ‘Niet Lullen, maar Proeven’

Geplaatst op door

Onze internationaal biersommelier gaf haar ongezouten commentaar op zuur bier in het blad Hopster:

“Ik ben dol op de pure smaken zuur en bitter. Als kind dronk ik alleen maar zure melk en toen ik mijn eerste zure bier dronk, de Rosé de Gambrinus van Cantillon, was ik meteen verkocht en ging er wereld voor me open. Ik drink nu bijna alleen nog maar zuur bier. Dat is ook waarom mijn platform, Follow the Beer, een lans breekt voor de ‘Sours’, de verzamelnaam voor zure bieren.

“Zuur bier is als een baby die een citroenschijfje in zijn mond krijgt. Iedereen kent wel het vertrekkende gezichtje, bij de verrassing van de nog onbekende zure smaak. Wat de boer niet kent, dat ‘mot’ hij niet. Ook de Nederlandse horeca kan nog wel wat stappen maken in het aanbod van zure bieren.

"Ik doe zelf niet aan een ‘instapmodel’, daar geloof ik niet in. Het nadeel is dat het dan toch vaak een aangezoet bier betreft, die het zuur (deels) maskeert.”

“Ik lust geen bier? Juist dan verleid ik je graag met zuur bier: het gemaskeerde bitter in deze bieren spreekt dan juist vaak aan. Niet lullen maar proeven.”

Oesters met Cervisiam Salty Surprise

Geplaatst op door

Wat heb je nodig?

Oesters dus. Een dozijn oesters. En een onmisbaar oestermes. Wij kozen voor de Speciales Geay oesters die we bij Simonis aan de Haven in Scheveningen kochten en die volgens het mooie meisje achter de kassa de beste zijn die je kunt kopen. Natuurlijk geloofden wij haar direct op haar woord. Waarom zou je mooie meisjes achter kassa's niet op hun woord geloven? Zeker niet als mooie meisjes ook nog vriendelijk lachen naar mannen van middelbare leeftijd. De Speciales Geay dus.

De Spéciales Geay is een Franse oestersoort die een kweek vereist van maar liefst drie jaar. Het eerste jaar als larve en het tweede en derde jaar in de kweekparken in zee bij Utah Beach in Noord Normandië waar de Amerikaanse 4e Infanteriedivisie op 6 juni 1944 de invasie mede gestalte gaf. Nadat de oesters zijn gecontroleerd op dikte en ronding worden ze geplaatst in de claires van Marennes-Oléron in de regio Charente-Maritime. Hier blijft de oester nog enkele maanden en ontstaat de bijzondere balans tussen zoet en zout. De oester is zacht en krokant tegelijk en heeft een fijne ziltigheid, aldus het verkooppraatje.

Hoe maak je het?

Van 'maken' is bij oesters niet echt sprake. Je wrikt ze gewoon voorzichtig open met je oestermes. En klaar is Kees. Doe dat in de keuken en gebruik daarbij een handdoek, was het devies van onze biersommelier, een devies dat we maar al te graag negeerden. Je eet ze dus rauw, wat door sommigen wordt ervaren een als een smakeloze hap snot in de mond, maar door anderen juist alsof engelen letterlijk hun blazen op tongen legen.

De bierpairing

Die hard liefhebbers van oesters eten hun glibberige vrienden het liefst au naturel. Maar ook combinaties komen voor. Klassieke combinaties zijn malt vinaigre met azijn en gesnipperde uitjes, wodka en tobasco of met verse citroensap met peper. Allemaal erg smakelijk. Maar de mooiste combinatie blijft natuurlijk een pairing met bier. Wij kozen voor de Salty Surprise van het Noorse Cervisiam in een schreeuwerig crafty-wafty blikje. Deze (kettle) sour-Gose van 4,7% is geënt op de historische bierstijl Gose uit de Duitse steden Goslar en Leipzig, die wij al eens bezochten en op basis waarvan wij al een keer de Mango Gose maakten. De Salty Surprise heeft een andere twist, te weten passievrucht en er wordt ook geheel in de Gose-stijl zout en koriander aan toegevoegd.

De conclusie: het zuur en zout van de Gose en het zoet van de passievrucht van de Salty Surprise vullen de zoete en zoute smaak van de Speciales Geay oesters perfect aan. Een aanrader.

 

 

Met metgezellen bij Kompaan

Geplaatst op door

Een rondje bier en een rondje plannen in onze eigen achtertuin: de Kompaan Beer Bar. We volgden onze wish list voor 2019. Het proppen van sours viel wat tegen. Uit slechts 17 van de 20 taps kwam bier en daarvan was er slechts 1 een sour. Dat kan beter, kompanen! Dat moet beter! Foei!

Verder staan de plannen voor het Festival Birra e Sound in Leverano (Puglia) op de tocht. Dat zou ook zomaar weer een keertje Oost-Europa kunnen worden, het nieuwe mekka in de bierwereld. Of toch een keer Scandinavië. Met wine meets beer gaat het goed. Het volgende bier dat uit onze ketels zal komen, wordt de Rare Druif en de plannen voor de wine-meets-beer proeverij staan in de steigers. Ook het food pairen gaat goed. Met Bier in Balans bewijzen we dat gezond leven prima samen gaat met een goed glas bier. Denk aan Zeeuwse mosselen met Bersalis Tripel Oak Aged of Rode koolsoep met onze eigen Rauch. Op naar de oerhollandse erwtensoep met natuurlijk Westmalle Dubbel.

Kortom, veel plannen, veel bier en minder wol. Dan maar Guiness klappen in Dublin. Voor of na de knalharde Brexit? Who cares? We zullen er geen Guinness minder om drinken! Wordt vervolgd!

Tap Takeover: Alvinne bij Kaapse Brouwers

Geplaatst op door

Het fenomeen Tap Takeover  is, zoals bijna alles in de craft beer revolutie, komen overwaaien uit de Verenigde Staten. Het concept is simpel: (een groot deel van) van de taps worden overgenomen door één brouwerij. Dat is een mooie manier voor een brouwer om zich te presenteren aan het publiek. En voor het publiek is het een mooie manier om in één keer kennis te maken met een gamma aan bieren van één bepaalde brouwerij. Win-win dus.

Maar het is niet allemaal rozegeur en maneschijn in het Tap Takeover gebeuren. Je hebt Tap Takeovers en je hebt Tap Takeovers. Een goede Tap Takeover vergt planning, coördinatie en afstemming tussen bar en brouwerij. Zichtbaarheid is ook van belang. Voor de bezoeker die binnenloopt, moet het direct duidelijk zijn dat er iets bijzonders aan de hand is. Een Tap Takeover moet ook het grootste deel, zo niet alle van de beschikbare taps beslaan. Maar bovenal het moet iets toevoegen, zoals een nieuwe brouwerij, nieuwe bieren die bij voorkeur nog niet op de markt zijn of een bijzondere bierstijl. Follow the Beer nam de proef op de som en toog naar Kaapse Brouwers in Rotterdam, waar brouwerij Alvinne uit België een Tap Takeover deed.

Wij kregen de tip van twee wijnvrienden die ook een goed bier kunnen waarderen en die de aankondiging van deze Tap Takeover op internet waren tegengekomen. Wij hadden dus voorinformatie, maar als je als nietsvermoedende bezoeker binnenkomt moet je wel even goed kijken om er achter te komen dat er iets gaande is. Nergens staat het woord Tap Takeover en alleen uit de kleur van het alcoholpercentage (oranje of groen) zou je iets kunnen afleiden, zeker als je er achterkomt dat al deze bieren van Alvinne komen.

Tellen dan maar. We komen tot 22 gekaapte taps door Alvinne van in totaal 30 taps. Dat is toch al gauw bijna driekwart van de taps waar het bier van Alvinne uit stroomt. De prijs per glas is met € 5,90 wel al aan de stevige kant. Daar moet bij worden gezegd dat de bieren van Alvinne bijna allemaal hoog in de alcohol zijn, dus je krijgt wel waar (alcohol) voor je geld.

Dan Alvinne zelf. Sour ales gerijpt op eikenhouten vaten, een eigen gistcultuur die wordt ingefluisterd door een heuse gistfluisteraar en de alvinnen zelf: beeldschone gevleugelde vrouwen, die volgens legenden evenzeer gevallen engelen zijn ‘die den mensch ten val zochten te brengen door hem bede wakende en in drome te verleiden’. Dat is een notendop waar het bij Alvinne om draait. Helaas konden we de alvinnen niet ontdekken. Die gaven weer eens niet thuis, dus moesten wen het dus doen met de brouwer zelf. En natuurlijk met zijn bieren.

Om er maar eens een paar te noemen: Cuvée Sofie Rabarber (wild ale, 6%), Wild West (sour ale, 6%), Wild West Grape Edition 2015 (sour ale, 6%), Morpheus Undressed Foederbier (BA sour ale, 6,9%), Ich Bin Ein Berliner Kriek (sour ale/Berliner Weisse, 4,5%), Ich Bin Ein Berliner Ryesse (sour ale/Berliner Weisse met rogge), 4,5%)  Sigma (sour ale, 10%), Cuvée Freddy Framboos (sour ale, 8%), Gentlemen Sour (sour ale, 8%), Cuvée Sofie (BA sour ale, 8%), Brett'Xit (kleine restjes bier die in een vat zijn verzameld, 8%) en Land van Mortagne (barley wine, 12% en geen 14% zoals was aangekondigd, kennelijk zijn er 2% verloren gegaan).  

Ons eindoordeel over deze Tap Takeover? Geslaagd! Meer dan geslaagd. We love Alvinne. We willen dat deze engeltjes blijven vallen en nooit meer van de taps gaan.