Nieuwe release: Cromvliet Saison

Saison is een biersoort die zijn oorsprong vindt in de Belgische provincie Henegouwen (Wallonië). Dit seizoensbier werd oorspronkelijk door de boeren gebrouwen in de winter om gedronken te worden door de seizoensarbeiders in het oogstseizoen. Dat deed men om te voorkomen dat het bier slecht zou worden gedurende de bewaring. Deze bieren hadden een alcoholpercentage rond de 3% en waren extra gehopt voor de houdbaarheid. De hedendaagse saison=bieren worden het gehele jaar door gebrouwen en niet enkel meer in Wallonië. De meeste bieren zijn goudblonde tot amberkleurige ongefilterde bieren van hoge gisting en hebben een alcoholpercentage tussen 5% en 6,5% (bij voorkeur boven de 6.0%.

De saison-brouwers hebben zelf criteria opgesteld waaraan volgens hen saison-bieren moeten voldoen. Maar het bier mag op twee punten afwijken (wat betekent dat in principe ook buiten Henegouwen een saison kan gebrouwen worden):

  • Het is een bier van hoge gisting met nagisting
  • Het is gebrouwen in de provincie Henegouwen (maar dat hoeft dus niet)
  • Alcoholpercentage ligt tussen 5.0% en 6,5%
  • De kleur is donkerblond tot amberkleurig
  • Het is dorstlessend van karakter (dat is een bier al snel)
  • Het is goed gehopt en/of gekruid (hop en kruiden zijn secundair, de kracht komt uit de gist)
  • Het heeft een hoge vergistingsgraad (geeft een "droog" bier)
  • Het is bij voorkeur afgevuld in 75cl flessen (hebben wij niet en doen we ook niet)
  • Het is vooral regionaal verkrijgbaar
  • Het wordt hoofdzakelijk gebruik van gerstemout, andere granen zoals tarwe zijn mogelijk

Er is weer Lamme Roes bier!

Brouwerij De Lamme Roes, onderdeel van het Follow the Beer imperium, heeft weer bier gebrouwen. Vol trots presenteren we de volgende bieren:

  • Er is Wieder da; Rauchen ist Tödlich, een Rauchbier van rond de 5,0% alcoholvolume; dit bier is geënt op het wereldberoemde en zo door ons geliefde Rauchbier van Schenkerla;
  • Cromvliet Hopfenweizen, weizen met een grotere mout- en hopstorting; we hoopten boven de 7% alcoholvolume uit te komen, maar dat is niet gelukt, het is niet meer dan 6,0% vermoeden we, maar wel lekker.

De Er ist Wieder da: Rauchen ist Tödlich hebben we al meerdere keren gebrouwen (lees hier en lees hier), ditmaal varieerden we met de hop. De Cromvliet Hopfenweizen is nieuw. we poogden de Hopfenweizen van Weihenstephan na te brouwen, maar gebruikten wel een andere hop die we nog niet kenden, de Lubelski hop uit Slovenië. Nieuwsgierig? Kom maar eens proeven!

Er ist wieder da: Rauchen ist Tödlich

Mout: combinatie van Platinum Swaen Smoked (Weyermann rookmout was niet verkrijgbaar), pilsmout, Cara 120 MD en chocomout.

Hop: Saaz (2,2%) en Styrian Golding (alphazuur, een restje uit de vriezer

Gist: Wyeast 2206 Bavarian Lager

Alcoholvolume: 5,0%

Cromvliet Hopfenweizen

Cromvliet Hopfenweizen

Mout: 50% pilsmout en 50% Whiteswaen Classic Tarwemout

Hop: Lubelski uit Slovenië, zowel aroma- als bitterhop en dryhopping

Gist: Wyeast 3068 Weihenstephan Weizen

Alcoholvolume: 6,0% (schatting)

Leven in de brouwerij – Follow U

Onze liefde voor "A U"

Wie ons een beetje kent, weet dat wij een blinde liefde hebben voor Bamberg, en dan specifieker voor het bier uit dit walhalla op biergebied, en dan niet alleen het Rauchbier, maar vooral de Mahr's U, het ungespundetes bier van deze brouwerij. Je kunt ons niet gelukkiger maken dan met een lunch en pul Ungespundetes in de Biergarten van Mahr's Bräu die wordt uitgeserveerd door onze vriend in Lederhose.

Follow U

We brouwden een Kellerbier met pilsmout (3 EBC), pale mout (6-9 EBC), Vienna mout (10-15 EBC), Aromatic/Aroma MD (40-60 EBC) en Dingemans Biscuit (5070 EBC). Bij het koken voegden we Perle Hops (bitterhop) en Saaz (aromahop) toe en voor de vergisting gebruikten we een Bohemian Lager gist. Tot zover geen nieuws. Gewoon Duits broodjesbier.

Het werd pas anders bij het Ungespundetes deel van het brouwen. Deze term is afgeleid van het zogenaamde spongat van een houten biervat zoals dat vroeger werd gebruikt. Dit gat aan de bovenkant van het vat werd en wordt nog steeds gebruikt om de druk in houten vaten tijdens het fermentatieproces gelijk te houden teneinde overdruk te voorkomen waardoor het vat zou kunnen barsten. Door dit spongat ontstaat een bier met een lager kooldioxidegehalte dan we van vele andere soorten bier kennen. Denk maar eens aan een prikkelende Duvel en je snapt waar we het over hebben.

Eigenlijk is het vloeken in de kerk. Bij de vergisting en lagering zorg je er normaliter voor dat het jonge bier niet in aanraking komt met zuurstof. En juist dat moet je doen als je een Ungespundetes wilt brouwen. Wij kozen er voor om de hoofdvergisting gesloten te laten plaatsvinden en pas bij aan het einde van de lagering het waterslot te verwijderen. Bij het bottelen voegden we een minimale hoeveelheid suiker toe om de hergisting op fles op gag te brengen, maar zo weinig mogelijk koolzuur op fles te laten ontstaan. En zo kregen we de Follow U. Te bestellen als de "F U", maar dan moet je wel even langskomen.

Leven in de brouwerij: Keetje Tripel

Locked down in je eigen huis. En dan nog op een intelligente manier ook. In dat soort tijden moet je wel gaan thuisbrouwen als je Follow the Beer bent. Dit keer brouwden we een tripel met pilsmout (3 EBC), Barke Munich (17-22 EBC), Vienna mout (8 EBC) en Biscuit mout (47-70 EBC). Als bitterhop gebruikten we een combinatie van Hallentau Herzbrucker (Duitsland) en Northern Brewer (Engeland) en als aromahop Chinook (Verenigde Staten) en natuurlijk voegden we bij het koken ook een klein beetje korianderzaad toe, want dat hoort nu eenmaal in een tripel. Als gist gebruikten we een Belgische abdijgist.

Helaas ging het met de vergisting niet helemaal goed. We waren te ongeduldig waardoor er iets teveel restsuikers in het bier achterbleven. Dat is iets waar ook kleine professionele brouwers weleens last van hebben. Zo proefden wij recentelijk de Angus Tripel van Bronckhorster Brewing Company en die had ook veel te veel restsuikers. Je zou zelfs kunnen stellen dat Nederlandse tripels in het algemeen te zoet zijn, maar dat is weer een heel andere koek.

Teveel restsuikers dus. Het bier kreeg als werktitel Keetje Tripel mee, een verwijzing naar de Nederlandse film Keetje Tippel uit 1975 van Paul Verhoeven met in de hoofdrollen Monique van de Ven en Rutger Hauer. Het is een bier met een bitterzoet verlangen, een verlangen naar volwassenheid, naar rijping, naar rust en reinheid, naar minder suiker. Vandaar de ondertitel Bitterzoet Verlangen.

 

Leven in de brouwerij: Orfollow #002

Het heeft even geduurd. Na de eerste geslaagde batch van de Orfollow (6,2%), is nu de tweede batch klaar. Voor deze Orval-kloon hebben we een Engelse ale met Duitse invloeden gebrouwen. Hierbij gebruikten we pilsmout (3 EBC), caramunich (140-160 EBC) en carared (40-60 EBC). Bij het koken voegden we twee hopsoorten toe: Hallentau Herzbrucker (Duitsland) en Stryrian Goldings (van oorsprong Sloveens). Voor de hoofdvergisting gebruikten we een standaard Engelse ale gist.

De echte magie begon pas bij het bottelen. Enige dagen van tevoren kweekten we het laatste beetje van een flesje Orval (november 2019) op met moutextract en gekookt water teneinde de Brettanomyces gist in de Orval weer te activeren. Dit voegden we toe aan het te bottelen bier en voila: de Orfollow was geboren. Het resultaat is een bier met een zuurgraad die je mag verwachten van een bier met brett, maar het is geen Orval-kloon, maar gewoon de Orfollow!

Leven in de brouwerij: Er Ist Wieder Da

Vol trots presenteert Follow the Beer vandaag zijn nieuwste loot aan de telg: Er ist Wieder Da (4,8%). Het recept voor dit bier is afgeleid van het recept voor de Schlenkerla Rauch Märzen en brouwden we eerder onder de naam Rauchen Ist Tödlich. Hierbij kozen we dit keer voor een variatie. In plaats van Weyermann rauchmalz (4-8 EBC) gebruikten we dit keer Bio Beech Smoked Barley (4-8 EBC), die een veel subtielere rooksmaak geeft dan de Wyermann variant, hetgeen de Er Ist Wieder Da veel toegankelijker maakt voor mensen die de rooksmaak niet gewend zijn en vaak er van gruwen bij de eerste slok. Rooksmaak is nu eenmaal een acquired taste. Wij zijn er dol op. Helaas zijn er weinig Nederlandse brouwers die een rookbier in hun assortiment hebben. Eeuwig zonde.

Verder gebruikten we pilsmout, caramout en chocomout, de laatste vooral om de donkere kleur te verkrijgen. Als aroma- en bitterhop gebruikten we Northern Brewer (10,4%). De gist kwam van Weyeast (2206 Bavarian Lager). Het water kwam uit de kraan en heeft een hardheid van 10,36 Duitse graden, wat behoorlijk hard is. Het Dunea water is een combinatie van duinwater en voorgezuiverd rivierwater uit de Afgedamde Maas.

Wij zijn amateurbrouwers. Dat betekent dat wij ons bier niet verkopen, maar louter aan vrienden en kennissen schenken. Dus wil je het komen proeven: word onze vriend en kom een keer langs!

Leven in de brouwerij: Ristretto Brown IPA

Met trots presenteert Follow the Beer zijn nieuwste telg aan de stam, de Ristretto Brown IPA (6,5%). Een bijzonder bier, want dit keer zijn we - in de traditie van de craft beer revolutie - eens flink uit onze kanarie gegaan. Het basisbier was een IPA met pilsmout, caramout (Cristal, Munich en Amber), Munichmout en Amarillo hop (aroma- en bitterhop, maar ook een flinke zak dryphopping).

Dit basisbier hebben we donker gemaakt door het toevoegen van chocolademout (700-1000 EBC) om zo te komen tot een Black IPA. Dat is niet helemaal gelukt, want hij werd meer bruin dan zwart. Dat kwam achteraf ook wel goed uit, want we hebben ook nog koffie toegevoegd bij het kookproces. Ristretto welteverstaan en geen koffie of espresso. Hoe we dat deden, blijft geheim. Het geheim van de brouwer. Waarom mensen hun koffie trouwens zwart drinken, is een raadsel. Het goedje is toch echt meer bruin dan zwart. Maar dat is weer een zijweggetje die we niet verder in zullen slaan.

Tot slot nog even wat achtergrond bij de bierstijl IPA, oftewel India Pale Ale. Daarvoor moeten we naar het Verenigd Koninkrijk en Ierland waar de bierstijl 'ale' vandaan komt. De gewone ale is gewoonlijk een amber- of koperkleurig en bovengistend bier, maar er bestaan allerlei varianten hierop, zoals ook de pale ale, een ale met een blonde of bleke kleur.

Van die pale ale werd ook een extra hoppige, bittere variant met meer alcohol gemaakt, de India Pale Ale. Hiervan wordt wel beweerd dat dit bier werd gemaakt voor de export naar India, toentertijd een Britse kolonie en onderdeel van Britse Indië, waarvan ook Sri Lanka, Pakistan, Bangladesh en delen van Myanmar uitmaakten. Door de hogere hopdosering en de hogere alcohol werd de houdbaarheid van het bier langer waardoor de lange bootreis van 5 maanden naar India mogelijk werd. Een mooi verhaal, waarvoor echter geen historisch bewijs is teruggevonden.

Een ander verhaal is dat de India Pale Ale voor het eerst werd gebrouwen door een kleine Engelse brouwerij, de Bow Brewery. Dit bier werd vooral gedronken door officieren van de schepen van de Britse Oost-Indische Company, maar toen de brouwerij plannen kreeg om dit bier ook naar India te gaan exporteren, stak de Britse Oost-Indische Company daar een stokje voor en richtte Bow Brewery zich vervolgens op de lokale markt, voornamelijk die van Londen. En zo werd de IPA geboren. Ook een mooi verhaal (bron: wikipedia).

Deze IPA is echter ook niet de IPA die wij tegenwoordig drinken en die nu ook volop door grote brouwerijen wordt gekopieerd. De IPA die we nu drinken is met name de Amerikaanse IPA en veel minder de Engelse IPA. De Amerikaanse IPA is een product van de craft beer revolutie. De craft brewers pakten de bierstijl IPA op en voegden hier Amerikaanse hopsoorten als Amarillo en Cascade aan toe. Tevens verhoogden ze het alcoholvolume naar ongeveer 6,5%. De nieuwe IPA werd het visitekaartje van de craft beer revolutie die ook naar Europa over waaide. Ook kwamen er varianten op de markt, zoals Double IPA (meer alcohol) en Triple IPA (nog meer alcohol) en dus ook de Black IPA die wij nu hebben proberen na te maken, maar die gelukkig een Brown IPA werd.

Leven in de brouwerij: Ooo-de-Kolonje

Met trots presenteert Follow the Beer haar nieuwe bier,  de Ooo-de-Kolonje Kölsch-achtig Vollbier. Dit noemen wij geen Kölsch, want deze bierstijl is als regionale bierspecialiteit beschermd door de EU, maar als een Kölsch-achtig bier. Natuurlijk is het wel een Kölsch-achtig bier, het komt alleen niet uit Keulen, maar uit de regio Den Haag.

Daar komen we ook prima mee weg, want wij zijn maar simpele thuisbrouwers. In onze eigen huiskamer mogen we doen en laten wat we willen. En bovendien gebruikten wij, door een foutje in de inkoop, rogge in plaats van tarwe (tarwe is niet voorgeschreven door de Kölsch Konvention, maar kom je wel in alle recepturen tegen), filterden wij zoals alle thuisbrouwers maar matig waardoor de helderheid van de Ooo-de-Kolonje ook maar matig is en is het ook maar de vraag of onze graad van vergisting hoog genoeg was om de gewenste droogheid van het bier te bereiken. Ook gebruikten wij natuurlijk geen Keuls water, de letterlijke betekenis van Eau de Cologne.

Desalniettemin is het resultaat een echt, eerlijk Duits bier zonder rare craft beer fratsen. De woorden van Hans Teeuwen zeggen hierbij alles:

Duits bier! Duits bier! Duits bier! En lekkere worst
De worst is voor de honger. En het bier is voor de dorst

Kölsch Konvention

De Kölsch Konvention regelt welk bier zich Kölsch mag noemen en bevat ook gemeenschappelijke regels voor de productie en distributie van het Kölsch-bier waaraan de Kölsch-brouwerijen moeten voldoen. In mei/juni 1985 werd de Kölsch Konvention door de Bundeskartellamt goedgekeurd en vervolgens gepubliceerd in de Duitse staatscourant. In maart 1986 werd de Kölsch Konvention definitief bekrachtigd door de ondertekening ervan in het Excelsior Hotel Ernst door het bestuur van het Verbond van de 24 Kölsch-brouwerijen.

Het bleef niet alleen bij Duitse wetgeving, sinds 1997 wordt het begrip Kölsch ook als regionale bierspecialiteit door de EU beschermd. Hiermee is niet alleen bepaald wat voor bierstijl Kölsch is, maar ook waar het vandaan en welke brouwerijen het mogen brouwen.

De bierstijl Kölsch

Op basis van de Kölsch Konvention moet een Kölsch aan de volgende eisen voldoen:

  • Het is een Vollbier, een bier met een stamwortgehalte tussen de 11 en 16;
  • Het heeft een alcoholgehalte van 4,8%;
  • Het heeft een gouden kleur;
  • Het is bovengistend;
  • Het is helder, dus gefilterd;
  • Het is 'schlank', wat betekent dat het een hoge graad vergisting kent waardoor een droog en weinig vol/moutig bier overblijft;
  • Het is hoppig.

Tegenwoordig zijn er ook ongefilterde versies van Kölsch toegestaan. Deze moeten één van de volgende toevoegingen krijgen: 'unfiltriert', 'hefetrub' of 'naturtrub'. Ook zijn de benamingen 'Ur-Kölsch' en 'Echt Kölsch' toegestaan.

Kölsch-brouwerijen

Van de 24 Kölsch-brouwerijen die in 1986 de Kölsch Konvention lieten ondertekenden zijn er hedentendage nog maar 11 Kölsch-brouwerijen over (bron: wikipedia, dus geen garantie voor de juistheid en/of volledigheid):

  • Privat-Brauerei Heinrich Reissdorf
  • Privatbrauerei Gaffel Becker & Co (door ons bezocht)
  • Cölner Hofbräu Früh
  • Brauerei & Brennerei Gebrüder Sünner
  • Haus Kölscher Brautradition (behoort tot de Radeberger groep)
  • Brauerei zur Malzmühle
  • Hausbrauerei Päffgen (door ons bezocht)
  • Brauerei Heller
  • Erzquell-Brauerei Haas & co in Wiehl-Bielstein
  • Brauhaus Hintermeier in Frechen-Hücheln
  • Privatbrauerei Bisschoff in Weilerhof

 

Leven in de brouwerij: Mango Gose

Ooit streed Brewdog als craft brewertje tegen The Man (slang voor de overheid en grote bedrijven, en in dit geval de grote machtige brouwerijen). Maar die tijden zijn allang vervlogen. Brewdog is inmiddels zelf The Man geworden en is uitgegroeid tot een groot concern met twee brouwerijen (eentje in Schotland en eentje in de VS) en meer dan 30 cafés (bars zoals ze dat zelf noemen) in Groot-Brittannië en bijna 20 cafés in de rest van de wereld (vooral Europa). Dat aantal groeit nog steeds.

Niet vreemd dat wij de bieren van Brewdog steeds vaker links laten liggen. Het is teveel een brand geworden en te weinig craft. Toch kan Brewdog ons ook nog weleens verrassen. Zo was daar vorig jaar de DYI Dog 2017, een brochure met recepten van alle 262 bieren die Brewdog tot dan toe had gemaakt. Als thuisbrouwer trekt dat natuurlijk wel de aandacht, want dat is ook relatief uniek in de brouwwereld. De meeste professionele brouwers doen nogal geheimzinnig over de receptuur van hun bier.

Follow the Beer pakte de handschoen en waagde zich aan het brouwen van één van deze bieren: de Mango Gose.Deze zullen wij niet inzenden bij de Brand Bierbrouwwedstrijd. Het is puur toeval dat onze Gose en de Brand Bierbrouwwedstrijd samenvallen. Onze Gose was al langer in onze brouwplanning opgenomen. En wij zijn ook niet overtuigd dat onze Gose een echte Gose mag worden genoemd. Niet alleen omdat wij geen melkzuurgisting hebben toegepast, maar ook omdat wij - in navolging van Brewdog - er echte mango's in hebben verwerkt, hetgeen niet is toegestaan in de wedstrijd.

Een Gose kun je niet brouwen zonder dat je weet hoe een echte Gose wordt gemaakt en hoe die smaakt.  En dan doe je het liefst zo dicht mogelijk bij de bron, in Gose-land waar de Gose vandaan komt (te weten Goslar en Leipzig). Want dit is een Gose: een bier van gerste- en tarwemout, dat een melkzuurgisting heeft ondergaan en waaraan zout en koriander is toegevoegd. Door de laatste toevoegingen vormt de Gose een van de weinige toegestane uitzonderingen op de Voorlopige Bierwet (de huidige naam van het oeroude Reinheitsgebot).

Dat Brewdog wel erg losjes met zijn eigen 'Gose' is omgegaan, begint al bij de verhouding gerste- en tarwemout. Wij schrapten de dark crystal en gebruikten iets minder cara crystal daarvoor in de plaats. Tevens pasten wij een verhouding van 75%-25% in gerste- versus tarwemout toe (in de wedstrijd gaat men uit van 40% tarwe). Ook de moutstorting van Brewdog is hoger dan die van hun Duitse broeders, die hun Gose op een enkele uitzondering na, niet boven de 5% alcoholvolume laten komen. Brewdog lapt dit aan zijn laars en mikt op een alcoholvolume van 6,4%. Hier volgden wij Brewdog.

Het werd pas echt gek bij de gebruikte hopsoorten. Brewdog gebruikt zowel Sorachi als Amarillo voor de aroma- als de bitterhop. Wij kozen daarentegen voor edele hopsoorten (Saaz en Brewers Gold) in de hoop daarmee dichter in de buurt van de originele Gose te blijven. En omdat wij geen beschikking hebben over apparatuur om melkzuurgisting (malolactische gisting) tot stand te brengen, moesten wij als thuisbrouwertjes hier een beetje valsspelen en kozen we noodgedwongen om bij de moutstorting - net als bij de wedstrijd - zuurmout te gebruiken, waardoor het maischen veel langer in beslag nam.

Bij de toevoegingen van zout en koriander werd het nog gekker. Nergens in de receptuur van Brewdog wordt vermeld, terwijl dit toch een kenmerkend en onderscheidend is voor deze biersoort. Zonder zout en koriander geen Gose, zou je zeggen. Zou Brewdog echt geen zout en koriander hebben gebruikt? Dat kun je je bijna niet voorstellen. We hebben het niet nagevraagd en er voor gekozen om dit alsnog wel toe te voegen.

Dan de Mango's, weer een moderne twist van Brewdog en natuurlijk onbespreekbaar in een echte Gose in het puriteinse Duitsland. Wij kochten zeven mango's voor 1 euro op de Haagse Markt. Ook hier weer volop keuzes: koude toevoeging, eerst koken, eerst invriezen, stukjes of pureren. Wij kozen voor de koude toevoegingen in stukjes. Het werden slechts 5 mango's, want 2 waren overrijp. Zo gaat als thuisbrouwer: je hebt niet alles in de hand en dat is maar goed ook. De nagisting in de lagertanks kwam snel weer op gang omdat door de suikers van de mango weer extra alcohol en koolzuur wordt gevormd.

Nog een paar weken wachten en dan is het zover: onze Mango Gose zal dan klaar zijn. Is het nog een echte Gose? Waarschijnlijk niet, want het toevoegen van mango's is natuurlijk uit den boze bij onze oosterburen. Wat wel zeker is, is dat onze Gose meer een Gose is dan die van Brewdog. Je kunt je afvragen wat ze bij Brewdog hebben gedacht toen zij hun Gose maakten. Iets van: 'Ach kom, laten we weer eens een bierstijl een twist geven. Wat kan ons het bommen?'

Leven in de brouwerij: APA en Rauch

Je eigen bier brouwen is hartstikke leuk en helemaal niet moeilijk. Het enige dat er moeilijk aan is, is goed bier brouwen. En wat nog moeilijker is, is dat ene goede bier nog een keer brouwen. Op dezelfde manier en met dezelfde smaak. Dat lukt eigenlijk nooit. Maar daar gaat het ons ook niet om. Wij gaan voor een dag lol en ontspanning,  een dag met onze handen werken, onze mouwen opstropen en met onze voeten in de figuurlijke klei staan.

Je bent er een hele dag mee bezig en dan moet je nog weken wachten voordat je het kunt drinken. Pas na de vergisting, de lagering en het bottelen, is je bier 'op dronk'. In december brouwden wij twee bieren in batches van 22-23 liter: een American Pale Ale (APA) en een Rauch. Hoe smaken ze? Best goed. Wil je het ook eens proeven? Dat kan. Kom maar een langs als je durft.

De inspiratie voor de APA deden wij op tijdens een rondreis door Oost-Europa. In Polen, Hongarije, Servië, Kroatië en Slovenië maken de craft brewers (een verschrikkelijke term) eerder een APA dan een IPA. Het alcoholpercentage van de APA ligt met gemiddeld 5% iets lager dan zijn broertje, de IPA. En dat is een voordeel, want in Oost-Europa drink je je bier steevast uit halve liter glazen. Dus kun je er iets meer van drinken. En dat is wel een voordeel in de snikhete Oost-Europese zon. De APA onderscheidt zich van zijn Britse en andere Europese evenknieën door het gebruik van Amerikaanse hoppen, meestal Cascade. Onze APA kwam uit op 4,5% en werd gebrouwen met een mix van viennamout, pilsmout en caramout. Als hop gebruikten wij cascade hop, zowel als bitter-, aroma- en dryhop.

De inspiratie voor het tweede bier, de Rauch, kwam natuurlijk uit Bamberg (Duitsland), het ultieme bierparadijs op aarde, waar we al vele malen geweest zijn, maar daarover later meer. We baseerden ons recept op het rauchbier van Schlenkerla. Dit donkere bier van iets meer dan 5% brouwden we met een mix van pilsmout, rookmout (Wyerman), caramout en zwartmout. Voor de hop gebruikten we Northern Brewer en Spalter, maar de hop is eigenlijk ondergeschikt in dit bier. Het gaat om de rooksmaak en de geur van vette worst. Dit klinkt heftiger dan dat het in de praktijk is. Als het bier in mooi balans is, smaakt het subtieler dan dat het ruikt. Proost!