Tag Archives: Verenigde Staten

Onder de loep #040: Wicked Weed Fille de Ferme

Geplaatst op door

Over Wicked Weed

Wicked Weed Brewing werd opgericht in 2012 en is nog immer gevestigd in Asheville (North Carolina, Verenigde Staten). De originele brewpub biedt steevast meer dan 25 bieren van de tap, waaronder een keur aan "Hop-forward" West Coast-achtige ales, open vergiste Belgische bierstijlen en vatgerijpte bieren. Met de opening van de tweede locatie, The Funkatorium (ook in Ashville NC), in oktober 2013, streeft Wicked Weed ernaar om een ​​van de toonaangevende producenten van op vat gerijpte zure en wilde bieren in het zuidoosten van de Verenigde Staten te worden. Wicked Weed zette zijn expansie in de zomer van 2015 voort met een productiebrouwerij met 50 vaten en voegde in de herfst van 2016 een zure en wilde brouwerij speciaal voor zure en wilde bieren met een barrel-house voor houten vaten toe in South Asheville.

Wicked Weed trad in 2017 toe tot The High End, een business unit van Anheuser-Busch die zich richt op ambachtelijke en importmerken, zoals Stella Artois en Goose Island. Hiermee kreeg Wicked Weed een distributienetwerk tot zijn beschikking, waarmee een grotere nationale en internationale afzetmarkt kon worden bereikt.

 

Over Fille de Ferme

Fille de Ferme (4,2%) wordt door de brouwers van Wicked Weed Funkatorium omschreven als een 'tart farmhouse ale', gebrouwen in de rustieke geest en stijl van Belgische saisonbieren. Het bier is vervolgens vergist met de eigen brettanomyces gistcultuur en gemengd met de Golden Sour Ale, waarna tot slot kamperfoelie en verse sinaasappelschil is toegevoegd en met een lagering in één van de foeders.

Onze mening: mon dieu, makkelijker konden ze het niet maken.De blonde, funky en vooral wilde boerenmeid is niet te versmaden. Zij is een dame waar je je aan blijft laven met haar aroma's van zowel appels, perziken als abrikozen met lactose waardoor het een zuur en fruitige smaak heeft. Laten we er stap voor stap doorheen gaan:

Saison of Farmhouse ale

Saison (letterlijk seizoen in het Frans) is een bierstijl die zijn oorsprong vindt in de Belgische provincie Henegouwen. Deze bierstijl werd van oorsprong gebrouwen door de boeren in de winter om gedronken te worden door de seizoensarbeiders in het oogstseizoen. Dit om te voorkomen dat het bier slecht zou worden gedurende de bewaring. De toenmalige saisons hadden een alcoholpercentage van  rond de 3% en waren extra gehopt om de houdbaarheid te verlengen.

De hedendaagse saisons (of Farmhouse ales) worden het gehele jaar door gebrouwen en niet enkel en alleen meer in Wallonië. De meeste saisons zijn goudblonde tot amberkleurige ongefilterde bieren van hoge gisting en hebben een alcoholpercentage tussen 5% en 6,5%. De saison-brouwers hebben criteria opgesteld waaraan volgens hen saisons moeten voldoen. Het bier mag hier 2 punten van afwijken, wat betekent dat het ook buiten Henegouwen gebrouwen kan worden.

  • Bier van hoge gisting met nagisting
  • Gebrouwen in de provincie Henegouwen
  • Alcoholvolume tussen 5% en 6,5%
  • Donkerblond tot amberkleurig
  • Dorstlessend van karakter
  • Goed gehopt en/of gekruid
  • Hoge vergistingsgraad (geeft een "droog" bier)
  • Afgevuld in 75cl flessen
  • Vooral regionaal verkrijgbaar
  • Hoofdzakelijk gebruik van gerstemout, andere granen zoals tarwe zijn  mogelijk

Brettanomyces of Brett

Brettanomyces (populair afgekort tot Brett) is een geslacht van gisten dat vooral bekend is als een alternatieve gist bij het brouwen van bier (spontane en wilde vergisting). Bij het maken van wijn wordt Brett als een fout beschouwd. Het groeiende inzicht in de aard van de vergisting en van gistculturen heeft ertoe geleid dat de Brett-gisten meer en meer werden geweerd en werd er bijna alleen nog maar gebrouwen met de veel betrouwbare en stabielere Saccharomyces . Slechts in enkele traditionele bierstijlen (lambiekbieren, Vlaams Oud Bruin) werd hun aanwezigheid geduld, dan wel aangemoedigd. Tegenwoordig wordt de Brett weer vaker gebruikt, vooral door craft brouwers.

Wilde Brettgisten zijn het bekendst voor de belangrijke rol die zij spelen in de spontane gisting van lambiekbieren, en het karakter dat ze hieraan het eindproduct geven. In Oude Geuze en Oude Kriek blijft deze gist nog jarenlang langzaam doorwerken. Door het gebruik van Brett bereiken mettertijd een hoger alcoholgehalte dan bieren met andere gisten, omdat zij de aanwezige suikers verder door blijven gaan met het vergisten.

 

Mengen van bier

Het mengen van bier, ook wel het steken, het versnijden of blenden van bier genoemd, is een kunstvorm die we vooral kennen van de Belgische geuzestekers, zoals Cantillon en Oud Beersel. En natuurlijk ook van de foeders van Rodenbach of andere brouwers van Vlaams Rood Bruin of Vlaams Oud Bruin. De brouwers van het Funkatorium versneden hun Brett-bier met een zurige blonde ale, waarschijnlijk om wat meer balans in het bier te krijgen (of te houden). Maar dat laatste is slechts een aanname.

Toevoegen van kamperfoelie

We kenden al het bestaan van kamperfoelie en van kamperfoeliethee, maar kamperfoelie in bier is een noviteit voor ons. Kamperfoelie is een geslacht van slingerplanten en struiken dat zowel in Europa, China, Noordoost-Azië als in de VS voorkomt. Het geslacht behoort tot de kamperfoeliefamilie. Sommige soorten slingeren zich om andere planten en bomen heen, maar andere kunnen ook als struik groeien.

De nectar in de bloem is het enige eetbare deel van de kamperfoelie. Hier kan een siroop van worden gemaakt die medicinale eigenschappen heeft bij luchtwegenproblemen. De siroop wordt gemaakt door 1,8 kilo bloemen te koken in een liter water en er tweemaal zoveel suiker aan toe te voegen. De besjes en bladeren zijn giftig. In kamperfoeliewijn wordt de siroop gebruikt. In kamperfoeliethee de bloemen en de bladeren (die dus licht giftig zijn, maar ook een medicinale werking hebben). Hoewel ze het niet op het etiket vermelden, gaan we er vanuit dat de brouwers van Wicked Weed Funckatorium de zoete siroop hebben gebruikt. Niet voor niets heet kamperfoelie honeysuckle in het Engels en wordt dit weleens vergeleken met honing (honey).

Toevoegen van sinaasappelschil

De brouwers van Wicked Weed Funkatorium waren nog niet klaar. Ze voegden ook nog verse sinaasappelschillen toe aan hun bier. Het toevoegen van sinaasappelschillen is vooral iets dat we kennen van witbieren, waaraan naast veelal koriander ook sinaasappelschillen. De meeste brouwers kiezen hierbij voor de gedroogde variant. Bij het Funkatorium kozen ze voor de natte variant en dat is eigenlijk ook wel logisch bij deze wilde boerenmeid.

Onder de loep #017: Massive Brett Destruction

Geplaatst op door

La Calavera - love craft beer, hate fascism

Cervecería  La Calavera opende haar deuren in 2012 en is een typisch product van de craft beer revolution die in de jaren 10 door de wereld raasde. Bij La Calavera nemen ze craft heel serieus, ze blijven verre van de grote industrie en dicht bij de hop en de mout en hun smaken en aroma's. La Calavera is voortgekomen uit het werkbedrijf Riembau (vergelijkbaar met De Prael Oudezijds, De Prael Houthavens en De Prael Den Haag voordat die hun ziel verloren), die het deelt met restaurant La Barricona, met wie het een gezamenlijk gastronomisch bierproject onderhoudt.

Bij La Calavera nemen ze wel meer dingen serieus. Zeg tegen een Schot niet dat hij Engels is en zeg tegen een Catalaan vooral niet dat hij Spaans is. Zeker nu niet. La Calavera is Catalaans en dat willen ze weten. En ze nemen ook andere dingen serieus. Zo schreeuwen ze bij binnenkomst meteen dat ze van craft beer houden en dat ze fascisme haten. Wat die twee met elkaar te maken hebben, blijft in het ongewisse, maar kennelijk vinden ze dat bij La Calavera erg belangrijk. En ze hebben wel meer linkse hobby's (zoals rechtse rakkers dat plachten te noemen). Zo steunen ze de demonstraties tegen de Quinto Centenario, een Spaans, een autosnelweg in het zuiden van Spanje die Sevilla met Portugal verbindt en waar geen tol wordt geheven. En zijn ze erg voor de Antimili Rock, een rockbeweging die zich tegen het militarisme richt.

Over Massive Brett Destruction

Met de informatievoorziening over de Massive Brett Destruction zijn ze bij La Calavera niet al te scheutig. Dat nemen ze als craft brewers kennelijk niet al te serieus. We komen niet verder dan termen als brettanomyces, American Wild Ale en 8,0%. Daar kunnen we niet zoveel mee, daar worden we niet vrolijk. Het etiket maakt het nog enigszins met de ontblote borsten van de vrouw met het gasmasker op. Maar we begonnen het proeven al met een enigszins zuur gezicht

Onze ietwat zure mening over de Massive Brett Destruction: licht azijnachtig, lichte fruitigheid van kersen (morellen) en perziken, een beetje tannine, medium zuurgraad, citrusachtig. Een fris doordrinkbaar bier met een bittere smaak. De Massive Brett Destruction wordt echter nergens massive en zeker niet destructive. Met dit gebrek aan intensiteit kun je dit bier zelfs lichtvoetig. Een bier dat zijn naam en zijn belofte niet waarmaakt. 

Bier is uit, Seltzer is in

Geplaatst op door

Een opmerkelijk bericht in de media: jongeren in de Verenigde Staten keren massaal de rug naar het bier en hebben zich gestort op een drankje met de naam hard seltzer, een koolzuurhoudende drankje met 5% alcohol en een fruitsmaakje. De hype van de craft beer revolutie lijkt nu echt achter de rug. Gelukkig maar, het heeft veel goeds gebracht, maar ook veel slechts.

Zoals bij iedere trendy drankje moet je goed opletten wat grote producenten je nu weer door de strot proberen te duwen. Het is lang niet altijd zo gezond als producenten ons willen doen geloven, want in veel gevallen voegen zij er gewoon zoetstoffen aan toe. Follow the Beer dook in de wereld van het bruisend water en concludeerde dat Seltzer niets anders is dan bier met een smaakje zonder graantjes.

Wat is Seltzer?

Seltzer is een drankje dat bestaat uit water waaraan kunstmatig CO2 is toegevoegd. Dat is de basis, maar seltzer komt in vele variaties voor, met al dan niet toegevoegde zoetstoffen of smaakjes, evenals verschillende hoeveelheden natrium . Het komt van oorsprong uit Duitsland uit het stadje Selters waar natuurlijk koolzuurhoudend water werd gedronken.

Daarmee lijkt seltzer wel een beetje op sodawater, gazeuse, bruiswater of spuitwater, wat ook gewoon leidingwater is waarin koolzuurgas (kooldioxide) onder druk is opgelost. Dit wordt ook wel carboniseren genoemd. Er zijn echter subtiele verschillen. Sodawater bevat in het algemeen wat meer mineralen, zoals natrium carbonaat of kaliumsulfaat. Maar het is vooral de producent die bepaalt hoe zijn product genoemd wordt.

Seltzer komt ook voor in een variant met alcohol. Dat wordt hard seltzer of spiked seltzer genoemd. De aantrekkingskracht van deze koolzuurhoudende drank met alcohol is dat ze minder calorieën bevatten dan sommige andere alcoholische dranken (lees: bier).  Ze worden meestal gefermenteerd met suiker in plaats van gemoute gerst, wat een suikerarme drank oplevert. Harde seltzer kan thuis worden gemaakt door een suikerbrouwsel te fermenteren of een verwaterde heldere spirit zoals wodka te carboniseren.

De trend

Seltzer, inclusief hard en spiked seltzer, is een trend in de Verenigde Staten en zoals we weten, slaan trends in Amerika nog wel eens over naar Europa. Kijk maar eens naar de craft beer revolutie die ook als een olievlek kwam aanwaaien vanaf de andere kant van de Atlantische Oceaan. Het zal nog wel een paar jaar duren, want zo snel zijn we niet in Europa en in Nederland, maar het bruiswater borrelt vast en zeker ook onze kant op. Zeker als ze er ook nog alcohol aan toevoegen.

De Nederlandse craft bierbrouwers hoeven niet bang te zijn. Zij hebben ervaring genoeg met het toevoegen van smaakjes aan hun bier. Ze hoeven alleen de graantjes achterwege te laten en dan hebben ze hun antwoord: craft seltzer. Want dat is wat Seltzer uiteindelijk is: bier met een smaakje zonder de graantjes, al dan niet in een alcoholhoudende vorm!

 

 

Haags Hop Feest 2019

Geplaatst op door

September is oogstmaand

Hop is, over het algemeen, september is de maand voor de hopoogsten en voor de hopfeesten. Zo ook dit jaar in Den Haag bij Follow the Beer. Dat oogsten moet je overigens serieus nemen. Voordat je de hopbellen oogst, moet je er goed naar kijken, is het advies. Onrijpe bellen laat je nog even hangen, die oogst je later. En heel belangrijk en heel zweverig, maak contact met de hopbellen tijdens de groei: kijk, voel en ruik aan de hopbellen. Het spreekt voor zich dat Follow the Beer zich daar keurig netjes aan heeft gehouden.

Het drogen van de hop

Met de vers geplukte hopbellen zijn er twee opties: direct de brouwketel aanzetten en ermee brouwen of het drogen en te bewaren voor een later moment. Het proces van het drogen is vrij simpel. Je kunt een droogrekje gebruiken (2-3 dagen op een zonnige plek), maar de makkelijkste manier is de oven. Je plaatst de hop in de oven en laat de hop een 'bepaalde' tijd (een paar uur) drogen op max. 60 graden C. Door de hopbellen regelmatig te keren, zullen deze gelijkmatig drogen. De hop is droog als de steeltjes eenvoudig te breken zijn. Een kind kan de was doen!

Willamette

Willamette is een Amerikaanse aromahop en wordt omschreven als esterig met een aroma van zwarte bessen en kruiden. Het werd in 1976 op de markt gebracht en is momenteel de meest geteelde aromahop in de VS. Willamette heeft in het algemeen een vrij lage alfazuur van rond de 3-6% en een dito laag betazuur van rond de 3-4%. Des te hoger, des te bitterder het bier en des te lager, des te aromatischer. Dat geldt in eerste instantie alleen voor de alfazuren, omdat betazuren nauwelijks oplossen als de hopbellen nog nieuw zijn.

Onder de loep #011: Fuller’s Vintage Ale

Geplaatst op door

Dit keer onder de loep: Fuller's Vintage Ale. Fuller's is een onafhankelijke familiebrouwerij die is gevestigd in Chiswick, West-Londen. Fuller's kent een rijke geschiedenis die teruggaat tot 1845 toen de brouwerij in zijn huidige vorm ontstond, en misschien nog wel verder terug tot 1816 toen de Griffin Brewery werd opgericht. Op hun website vind je meer informatie over de brouwerij

Tegenwoordig is Fuller's een middelgrote brouwerij met een afzet van ruim 300.000 UK barrels (1 barrel = 164 liter) en een omzet van bijna GBP 400. Fuller's bezit en exploiteert meer dan 380 pubs, herbergen en hotels in het zuiden van Engeland. Wij kennen Fuller's vooral van de London Pride, de Fuller's ESB en de Honey Dew Organic Golden Ale, maar sinds 1997 brengt Fuller's ieder jaar ook een Vintage Ale uit. Iedere jaargang is gebaseerd op een nieuw recept en dus uniek. DAt geldt ook voor iedere fles die worden voorzien van uniek nummer. Zo openden wij nummer 043549 van het jaar 2014. Deze ale van 8,5% is gebrouwen met drie hopsoorten: Goldings uit het Verenigd Koninkrijk voor de bitterheid en twee Amerikaanse aromahoppen Liberty (kruidig, limoen, citroen) en Cascade (citrus, pompelmoes). De brouwer vermeldt dat voor de aromahoppen dryhopping is toegepast waardoor er een pittig grapefruit aroma is ontstaan.  

Omdat iedere jaargang anders is en de oudere flessen nog maar beperkt verkrijgbaar zijn, stijgt de prijs met de ouderdom. De Vintage Ale is dus niet alleen een bewaarbier, maar ook een goede belegging. De nieuwe jaargang van 2017 kost je op dit moment een slordige 6 pond, terwijl de versie van 2014 die wij opdronken op dit moment al 40 pond opbrengt. Dat loopt op naarmate je een oudere jaargang treft, tot wel boven 500 pond voor een zeer zeldzame fles uit 1997. Kortom, nu kopen en over 20 jaar weer verkopen. Dan ben je spekkoper in bierland.

Onder de loep #007: Amerikaans trappistenbier

Geplaatst op door

In de schappen van de Albert Heijn staan sinds kort ook twee bieren van de Spencer Brewery uit het gelijknamige dorpje Spencer in Massachussets in de Verenigde Staten. Deze brouwerij die eigendom is van de Saint Joseph's Abbey en mag sinds 2013 het trappistenlogo voeren. Voor de slordige som van bijna € 4,00 per flesje wisselden de supermarkt en Follow the Beer van eigenaar en konden we deze bieren eens onder de loep leggen.

Trappistenbier

We hebben het al vaker gezegd: het trappistenlogo is geen kwaliteitskeurmerk. Het betekent slechts dat het bier in of in de buurt van een abdij wordt gemaakt. Tevens wordt het bier door, maar meestal onder toezicht van, een kloostergemeenschap gebrouwen. De opbrengsten vloeien terug naar de kloostergemeenschap ten behoeve van het levensonderhoud van de monniken en het onderhoud aan het klooster. En als er dan nog wat overblijft, moet dat aan sociale werken worden besteed. Niet voor niets noemden we de trappistenbieren weleens cynisch de moderne aflaten.

Amerikaans bier

De craft beer revolutie die momenteel door ons land raast, is komen aanwaaien uit de Verenigde Staten. Kleine brouwerijen, nieuwe bierstijlen, maar vooral meer oog voor smaak, dat is waar deze revolutie voor staat. Kenmerkend hiervoor is de IPA op Amerikaanse leest geschoeid. Een bierstijl die extra wordt gehopt met Amerikaanse hoppen zoals we die voordien niet kenden. De laatste tijd zien we ook steeds meer uit de Verenigde Staten geïmporteerde bieren op de Nederlandse markt verschijnen.

Wie wel eens in de Verenigde Staten is geweest en daar een IPA heeft geproefd en vervolgens in Nederland hetzelfde bier in Nederland proefde, weet dat er een smaakverschil is. Hop heeft namelijk nogal de neiging om van smaak te veranderen - sommigen zeggen hier: af te nemen - naarmate het langer bewaard wordt. Een relatief jongere en dus versere IPA smaakt frisser dan zijn oudere evenknie die de neiging heeft wat muf te ruiken en te smaken. Met die gedachte in het achterhoofd kun je je afvragen waarom er überhaupt Amerikaanse gehopt bier wordt geïmporteerd. Je zit immers per definitie oud bier te drinken. Dit ondanks het feit dat Amerikaanse brouwers er alles aan doen om hun bier gekoeld te vervoeren en te bewaren (cold storing). Ze hadden ze zich misschien beter de reis over de grote plas kunnen besparen. Anderen beweren dat oudere hopbieren ook de moeite waard zijn vanwege de mooie, subtiele smaaknuances. Een discussie waar je niet uitkomt.

Spencer Trappist Ale

De Spencer Trappist Ale was het eerste bier van deze brouwerij. De brouwer noemt dit zelf een klassiek Belgisch blond patersbier van 6,5% dat wordt gebrouwen met 6 moutsoorten (waaronder Cara-Munich), een mix van hopsoorten uit de Yakima Valley in Washington, waaronder Willamette en Nugget en hun eigen gist.

Ons oordeel: een mooi blond bier waar nu eens niet de Amerikaanse hoppen de boventoon voeren, maar een goede balans hebben met de gist die voor een fruitige, banaanachtige toon zorg. De gist is hier de handtekening van de brouwer. En zo hoort het ook!

Spencer IPA

De Spencer IPA is een IPA van 7,2% waarbij drie hopsoorten zijn gebruikt: Perle (Duitsland) en Apollo en Cascade. De brouwer heeft geprobeerd om een gebalanceerde IPA te maken waarbij de hop niet overheerst, maar juist entertaint.

Ons oordeel: een wat muf ruikend bier met een duidelijk mango/lychee-aroma die in de smaak echter snel verdwijnen zodat alleen de bittere en vooral droge afdronk van de Perle overblijft. Dat doet je verlangen naar nog een slok. En nog een slok.

Onder de loep #006: Hout

Geplaatst op door

Als rechtgeaarde craft brewer tel je tegenwoordig niet mee als je niet 'iets met hout' doet. Dat gaat van houtsnippers, tot  whiskymout tot het lageren op houten vaten. Als gevolg hiervan smaken dus veel bieren tegenwoordig naar één of andere houtsoort of naar whisky, bourbon, sherry, rum, balsamico of zelfs wijn. Alles kan, alles mag. Soms komen daar mooie resultaten uit, soms is het gewoon zonde van het bier. Wij legden een paar van die houtbieren onder de loep.

Hout en bier, dat is een vak op zich. Maar eigenlijk is er niets nieuws onder de zon. Het lageren van bier op houten vaten is - bijna letterlijk - al zo oud als de weg naar Rome. Vroeger - oh dat heerlijke vroeger - zat al het bier in houten vaten of tonnen. De kunst van het lageren is ook nooit echt weggeweest. Denk maar eens aan een brouwerij als Rodenbach in België, die haar bieren laat rijpen op foeders (eikenhouten vaten) met de gewenste infectie van de melkzuurbacterie. Of denk aan ons geliefde Cantillon die zijn basisbier, de lambik, laat rijpen op houten vaten waarna menging en maceratie met bijvoorbeeld kersen of frambozen plaatsvindt. En zo zijn er nog meer voorbeelden te noemen.

Hout en bier kan ook een dure hobby zijn. Vooral het lageren op houten vaten stuwt de prijs van bier snel naar astronomische hoogten. De verklaring hiervoor is dat houten vaten, en dan vooral de goede vaten, schaars en dus duur zijn. Ze kunnen ook maar één of twee keer worden gebruikt voor het lageren van bier.

Muifel Beerskey

Martin Ostendorf, de man achter de Muifel bieren, kennen wij nog van de schoolbanken in Alkmaar. Als huurbrouwer loopt hij alweer geruime tijd mee in de bierwereld en in 2017 zal zijn droom in vervulling gaan: een eigen brouwerij in het Brabantse Oss.

De Beerskey brengt het beste van twee werelden samen: bier en whisky, aldus de brouwer zelf. Dit bier van 11% is gebrouwen met geturfde rookmout waardoor het een smaak krijgt die doet denken aan de single malt whisky's uit het westen van Schotland, waar bij het eesten - het drogen van de groenmout - turf  is gebruikt om te stoken.

Door de turfmout krijgt de whisky, en in dit geval het bier, een zilte jodium-achtige geur en smaak. Daar moet je van houden. Sommigen smullen hiervan, terwijl anderen er juist van gruwelen. Wij konden dit bier goed waarderen. Dat is ook niet vreemd omdat wij wel houden van een goede Islay-whisky. 

Tot slot nog een opmerking over de naam. Beerskey is een samentrekking van 'beer' en 'whisky', waarbij whisky door de brouwer met een 'e' wordt geschreven. Whisky's met een 'e' zijn whisky's uit Ierland en de Verenigde Staten, terwijl de 'whisky's' zonder 'e' uit Canada en Schotland komen (waar de beroemde turfwhisky's vandaan komen). Het is maar detail.

Breugem Krachthout

Ook Patrick Breugem kwamen we al eerder tegen in de bierwereld. Eerst bij De Prael, daarna bij zijn eigen Breugems Brouwerij in het centrum van Zaandam en later als doorgestarte huurbrouwer onder de naam Breugem Brouwerij, is hij nu neergestreken bij de nieuwe Brouwerij Hoop in Zaandijk waar hij één van de drie brouwmeesters is en naast zijn eigen Breugembieren ook de Hoopbieren brouwt.

De Breugem Krachthout is een quadrupel van 11% met een tinctuur - een alcoholische oplossing van kruiden of harsen - van Palo Santo Hout. Deze houtsoort uit Zuid-Amerika bevat etherische oliën die veel smaak kunnen toevoegen zoals tonen van kokos, vanille, munt en sabayon, aldus de brouwer. Dat klopt ook. Vooral de kokos en vanille komen sterk naar boven, terwijl je naar de munt en sabayon moet zoeken.  

Tot slot

Brouwen met hout komt in vele gedaanten. En het is een kunst (lees: ambacht) om een mooie balans in smaken te vinden. Maar experimenteren is goed. Vooral doorgaan, zou Barry Stevens hebben gezegd.