Onder de loep #038: O Rei Rum B.A. Imperial Stout

Over Dois Corvos

O Rei is gebrouwen in een samenwerking tussen twee brouwerijen, Vilhoa (Funchal, Mdaeira) en Dois Corvos (Lissabon) en destilleerderij O Reizinho (Madeira) (geen website gevonden, maar wel deze website).

Over Dois Corvos hebben het we het al gehad bij de Polite Society Brett Saison. Dois Corvos (letterlijk: twee kraaien) is een onafhankelijke familiebrouwerij in de Portugese hoofdstad Lissabon. Lees hier verder over deze brouwerij.

Vilhoa is een kleine craft brouwerij in de hoofdstad Funchal van het eiland Madeira waar tot voor een paar jaar geleden alternatieve craft bieren bijna niet te verkrijgen waren. Vilhoa sprong is dat gat en besloot een eigen brouwerij op te richten. Er gaan geruchten dat ze in het begin alleen verkochten wat ze niet zelf op konden drinken. Of dat waar is, blijft een geheim. Tegenwoordig zijn ze meer dan een kleine distributeur, ze zijn toegewijde evangelisten van goed lokaal craft bier.

O Rei BA Imperial Stout, Dois Corvos, Lissabon

Over O Rei BA Imperial Stout

O Rei is een BA Imperial Stout. Hierbij staat BA voor barrel aged, het bier is gerijpt op Madeira's rumvaten van O Reizinho, waardoor het een complex bier is geworden, speciaal voor de echte fijnproever van kwaliteitsbieren. De Imperial Stout heeft uitnodigende aroma's van toast, chocolade, koffie, alcohol en gedroogd fruit. Maar in smaak komt rum, hout, gebrande mout, koffie, melasse en chocolade naar voren. De aanbevolen schenktemperatuur is 12°C.

Onze mening: dit soort collabs zien we graag. In deze samenwerking gebeurt er echt iets, vooral door de rijping op de rumvaten van O Reizinho. Je gaat bijna verlangen naar een glaasje rum naast je bier. Bijna.

20 jaar oude La Trappe Dubbel

Maderisatie van 20 jaar

Heel af en toe in het leven stuit je op iets onvoorstelbaar moois, bijna te mooi om waar te zijn, een pareltje voor de tong en een bierschat van onschatbare waarde. Het betrof hier een kruik La Trappe Dubbel uit februari 1998 die door familie werd gevonden op een rommelmarkt en slechts € 2,00 kostte. Nog langer bewaren zou zonde zijn geweest. Of misschien juist wel niet. In ieder geval werd de fles geopend op vrijdag 5 oktober jongstleden.

We vergezelden de oude La Trappe Dubbel niet alleen van een kaasplankje, maar ook van een jonge La Trappe Dubbel (2018). Dit om de smaakverschillen en smaakontwikkelingen goed te kunnen volgen. De conclusies: La Trappe Dubbel is na 20 jaar nog steeds te drinken. Weliswaar is de koolzuur bijna geheel verdwenen, ontbreekt de schuimkraag, maar het bier was prachtig gemaderiseerd, wat een zoete, bijna portachtige smaak oplevert.

Maderiseren verwijst naar de lange bewaring in een oxidatief milieu van Madeira wijnen. Soms verloopt dit proces goed en ontstaat er moois, maar soms ook niet en blijft er een verlepte geur en een futloze smaak over. Zo niet bij deze La Trappe Dubbel, die ondanks zijn wat lage alcoholvolume (6,5% voor de oude en 7,0% voor de nieuwe) toch een mooie ontwikkeling heeft doorgemaakt.