Tag Archives: Amerika

Onder de loep #017: Massive Brett Destruction

Geplaatst op door

La Calavera - love craft beer, hate fascism

Cervecería  La Calavera opende haar deuren in 2012 en is een typisch product van de craft beer revolution die in de jaren 10 door de wereld raasde. Bij La Calavera nemen ze craft heel serieus, ze blijven verre van de grote industrie en dicht bij de hop en de mout en hun smaken en aroma's. La Calavera is voortgekomen uit het werkbedrijf Riembau (vergelijkbaar met De Prael Oudezijds, De Prael Houthavens en De Prael Den Haag voordat die hun ziel verloren), die het deelt met restaurant La Barricona, met wie het een gezamenlijk gastronomisch bierproject onderhoudt.

Bij La Calavera nemen ze wel meer dingen serieus. Zeg tegen een Schot niet dat hij Engels is en zeg tegen een Catalaan vooral niet dat hij Spaans is. Zeker nu niet. La Calavera is Catalaans en dat willen ze weten. En ze nemen ook andere dingen serieus. Zo schreeuwen ze bij binnenkomst meteen dat ze van craft beer houden en dat ze fascisme haten. Wat die twee met elkaar te maken hebben, blijft in het ongewisse, maar kennelijk vinden ze dat bij La Calavera erg belangrijk. En ze hebben wel meer linkse hobby's (zoals rechtse rakkers dat plachten te noemen). Zo steunen ze de demonstraties tegen de Quinto Centenario, een Spaans, een autosnelweg in het zuiden van Spanje die Sevilla met Portugal verbindt en waar geen tol wordt geheven. En zijn ze erg voor de Antimili Rock, een rockbeweging die zich tegen het militarisme richt.

Over Massive Brett Destruction

Met de informatievoorziening over de Massive Brett Destruction zijn ze bij La Calavera niet al te scheutig. Dat nemen ze als craft brewers kennelijk niet al te serieus. We komen niet verder dan termen als brettanomyces, American Wild Ale en 8,0%. Daar kunnen we niet zoveel mee, daar worden we niet vrolijk. Het etiket maakt het nog enigszins met de ontblote borsten van de vrouw met het gasmasker op. Maar we begonnen het proeven al met een enigszins zuur gezicht

Onze ietwat zure mening over de Massive Brett Destruction: licht azijnachtig, lichte fruitigheid van kersen (morellen) en perziken, een beetje tannine, medium zuurgraad, citrusachtig. Een fris doordrinkbaar bier met een bittere smaak. De Massive Brett Destruction wordt echter nergens massive en zeker niet destructive. Met dit gebrek aan intensiteit kun je dit bier zelfs lichtvoetig. Een bier dat zijn naam en zijn belofte niet waarmaakt. 

Haags Hop Feest 2019

Geplaatst op door

September is oogstmaand

Hop is, over het algemeen, september is de maand voor de hopoogsten en voor de hopfeesten. Zo ook dit jaar in Den Haag bij Follow the Beer. Dat oogsten moet je overigens serieus nemen. Voordat je de hopbellen oogst, moet je er goed naar kijken, is het advies. Onrijpe bellen laat je nog even hangen, die oogst je later. En heel belangrijk en heel zweverig, maak contact met de hopbellen tijdens de groei: kijk, voel en ruik aan de hopbellen. Het spreekt voor zich dat Follow the Beer zich daar keurig netjes aan heeft gehouden.

Het drogen van de hop

Met de vers geplukte hopbellen zijn er twee opties: direct de brouwketel aanzetten en ermee brouwen of het drogen en te bewaren voor een later moment. Het proces van het drogen is vrij simpel. Je kunt een droogrekje gebruiken (2-3 dagen op een zonnige plek), maar de makkelijkste manier is de oven. Je plaatst de hop in de oven en laat de hop een 'bepaalde' tijd (een paar uur) drogen op max. 60 graden C. Door de hopbellen regelmatig te keren, zullen deze gelijkmatig drogen. De hop is droog als de steeltjes eenvoudig te breken zijn. Een kind kan de was doen!

Willamette

Willamette is een Amerikaanse aromahop en wordt omschreven als esterig met een aroma van zwarte bessen en kruiden. Het werd in 1976 op de markt gebracht en is momenteel de meest geteelde aromahop in de VS. Willamette heeft in het algemeen een vrij lage alfazuur van rond de 3-6% en een dito laag betazuur van rond de 3-4%. Des te hoger, des te bitterder het bier en des te lager, des te aromatischer. Dat geldt in eerste instantie alleen voor de alfazuren, omdat betazuren nauwelijks oplossen als de hopbellen nog nieuw zijn.

Onder de loep #011: Fuller’s Vintage Ale

Geplaatst op door

Dit keer onder de loep: Fuller's Vintage Ale. Fuller's is een onafhankelijke familiebrouwerij die is gevestigd in Chiswick, West-Londen. Fuller's kent een rijke geschiedenis die teruggaat tot 1845 toen de brouwerij in zijn huidige vorm ontstond, en misschien nog wel verder terug tot 1816 toen de Griffin Brewery werd opgericht. Op hun website vind je meer informatie over de brouwerij

Tegenwoordig is Fuller's een middelgrote brouwerij met een afzet van ruim 300.000 UK barrels (1 barrel = 164 liter) en een omzet van bijna GBP 400. Fuller's bezit en exploiteert meer dan 380 pubs, herbergen en hotels in het zuiden van Engeland. Wij kennen Fuller's vooral van de London Pride, de Fuller's ESB en de Honey Dew Organic Golden Ale, maar sinds 1997 brengt Fuller's ieder jaar ook een Vintage Ale uit. Iedere jaargang is gebaseerd op een nieuw recept en dus uniek. DAt geldt ook voor iedere fles die worden voorzien van uniek nummer. Zo openden wij nummer 043549 van het jaar 2014. Deze ale van 8,5% is gebrouwen met drie hopsoorten: Goldings uit het Verenigd Koninkrijk voor de bitterheid en twee Amerikaanse aromahoppen Liberty (kruidig, limoen, citroen) en Cascade (citrus, pompelmoes). De brouwer vermeldt dat voor de aromahoppen dryhopping is toegepast waardoor er een pittig grapefruit aroma is ontstaan.  

Omdat iedere jaargang anders is en de oudere flessen nog maar beperkt verkrijgbaar zijn, stijgt de prijs met de ouderdom. De Vintage Ale is dus niet alleen een bewaarbier, maar ook een goede belegging. De nieuwe jaargang van 2017 kost je op dit moment een slordige 6 pond, terwijl de versie van 2014 die wij opdronken op dit moment al 40 pond opbrengt. Dat loopt op naarmate je een oudere jaargang treft, tot wel boven 500 pond voor een zeer zeldzame fles uit 1997. Kortom, nu kopen en over 20 jaar weer verkopen. Dan ben je spekkoper in bierland.

Onder de loep #007: Amerikaans trappistenbier

Geplaatst op door

In de schappen van de Albert Heijn staan sinds kort ook twee bieren van de Spencer Brewery uit het gelijknamige dorpje Spencer in Massachussets in de Verenigde Staten. Deze brouwerij die eigendom is van de Saint Joseph's Abbey en mag sinds 2013 het trappistenlogo voeren. Voor de slordige som van bijna € 4,00 per flesje wisselden de supermarkt en Follow the Beer van eigenaar en konden we deze bieren eens onder de loep leggen.

Trappistenbier

We hebben het al vaker gezegd: het trappistenlogo is geen kwaliteitskeurmerk. Het betekent slechts dat het bier in of in de buurt van een abdij wordt gemaakt. Tevens wordt het bier door, maar meestal onder toezicht van, een kloostergemeenschap gebrouwen. De opbrengsten vloeien terug naar de kloostergemeenschap ten behoeve van het levensonderhoud van de monniken en het onderhoud aan het klooster. En als er dan nog wat overblijft, moet dat aan sociale werken worden besteed. Niet voor niets noemden we de trappistenbieren weleens cynisch de moderne aflaten.

Amerikaans bier

De craft beer revolutie die momenteel door ons land raast, is komen aanwaaien uit de Verenigde Staten. Kleine brouwerijen, nieuwe bierstijlen, maar vooral meer oog voor smaak, dat is waar deze revolutie voor staat. Kenmerkend hiervoor is de IPA op Amerikaanse leest geschoeid. Een bierstijl die extra wordt gehopt met Amerikaanse hoppen zoals we die voordien niet kenden. De laatste tijd zien we ook steeds meer uit de Verenigde Staten geïmporteerde bieren op de Nederlandse markt verschijnen.

Wie wel eens in de Verenigde Staten is geweest en daar een IPA heeft geproefd en vervolgens in Nederland hetzelfde bier in Nederland proefde, weet dat er een smaakverschil is. Hop heeft namelijk nogal de neiging om van smaak te veranderen - sommigen zeggen hier: af te nemen - naarmate het langer bewaard wordt. Een relatief jongere en dus versere IPA smaakt frisser dan zijn oudere evenknie die de neiging heeft wat muf te ruiken en te smaken. Met die gedachte in het achterhoofd kun je je afvragen waarom er überhaupt Amerikaanse gehopt bier wordt geïmporteerd. Je zit immers per definitie oud bier te drinken. Dit ondanks het feit dat Amerikaanse brouwers er alles aan doen om hun bier gekoeld te vervoeren en te bewaren (cold storing). Ze hadden ze zich misschien beter de reis over de grote plas kunnen besparen. Anderen beweren dat oudere hopbieren ook de moeite waard zijn vanwege de mooie, subtiele smaaknuances. Een discussie waar je niet uitkomt.

Spencer Trappist Ale

De Spencer Trappist Ale was het eerste bier van deze brouwerij. De brouwer noemt dit zelf een klassiek Belgisch blond patersbier van 6,5% dat wordt gebrouwen met 6 moutsoorten (waaronder Cara-Munich), een mix van hopsoorten uit de Yakima Valley in Washington, waaronder Willamette en Nugget en hun eigen gist.

Ons oordeel: een mooi blond bier waar nu eens niet de Amerikaanse hoppen de boventoon voeren, maar een goede balans hebben met de gist die voor een fruitige, banaanachtige toon zorg. De gist is hier de handtekening van de brouwer. En zo hoort het ook!

Spencer IPA

De Spencer IPA is een IPA van 7,2% waarbij drie hopsoorten zijn gebruikt: Perle (Duitsland) en Apollo en Cascade. De brouwer heeft geprobeerd om een gebalanceerde IPA te maken waarbij de hop niet overheerst, maar juist entertaint.

Ons oordeel: een wat muf ruikend bier met een duidelijk mango/lychee-aroma die in de smaak echter snel verdwijnen zodat alleen de bittere en vooral droge afdronk van de Perle overblijft. Dat doet je verlangen naar nog een slok. En nog een slok.

Onder de loep #005: Insell-Brauerei, de beste brouwerij

Geplaatst op door

Als je 8 keer goud wint op de World Beer Awards 2016, je groot op je etiket zet dat je de beste Duitse brouwerij bent en je bier ligt ook nog eens in de schappen van de supermarkt, dan trek je direct onze aandacht wel. We trokken onze portemonnee wijd open - want deze biertjes zijn niet bepaald goedkoop - en trokken onze eigen conclusie.

World Beer Awards

De World Beer Awards is een jaarlijkse internationale competitie waarbij prijzen worden gegeven aan de beste bieren. Hierbij wordt gejureerd in categorieën die weer zijn onderverdeeld in stijlen. De jurering vindt plaats in regio's (Azië, Europa en Amerika) waarna een finale plaatsvindt met de beste bieren.

Dat klinkt allemaal heel mooi, maar je moet dit soort wedstrijden wel met een korreltje zout nemen. Zo doen bijvoorbeeld lang niet alle brouwerijen mee. Om deel te nemen moet je je inschrijven en die inschrijving kost geld en bovendien een hoop administratieve rompslomp. Veel brouwerijen haken dus bij voorbaat al af. Denk maar eens aan een WK Voetbal zonder Duitsland en Brazilië. Onvoorstelbaar, maar bij de World Beer Awards kan dat zomaar gebeuren. En dan wordt er ook nog eens gejureerd in 8 categorieën met in totaal meer dan 70 bierstijlen. Het is een waar prijzenfestijn, waarmee het winnen van een Golden Award eigenlijk ook meteen gedevalueerd is.

De Insel-Brauerei deed in 2016 mee en pakte 8 gouden plakken met achtereenvolgens Baltic Ale, Baltic Dubbel. Insel Herb, Insel Kap, Insel Saison, Insel Kreide, Meer Jungfrau en Überseehopfen IPA. Dat is alsof je Eric Heiden weer door de bocht ziet gaan in Lake Placid in 1980, of alsof je Michael Phelps weer in het water ziet plonzen in Peking in 2008.

Insel-Brauerei

De Insel-Brauerei is een relatief jonge brouwerij uit Rügen in het Noord-Oosten van Duitsland. Eigenaar Markus Berberich verwezenlijkte daar zijn drie dromen: een liefdevolle familie, wonen op zijn geliefde eiland en bier brouwen dat hij zelf het liefste zou drinken, hoewel hij zelf nog twijfelt of hij dat laatste al bereikt heeft. Alle bieren worden ongefilterd, met hoge en open gisting en met tenminste twee gistsoorten gebrouwen. Ook wordt speciale aandacht besteed aan de lagering en de rijping van de bieren. 

Hoewel hij niets tegen de Craft Beer beweging heeft, vermijdt Berberich deze term het liefst zoveel mogelijk en trekt hij zijn eigen plan. Zo heeft hij het over Genussbieren en niet over craft beer. Dat valt te prijzen en dat wekt natuurlijk meteen onze sympathie voor deze prijswinnende brouwerij. Craft beer is een Engelse term die ook in Nederland te pas en te onpas wordt gebruikt en waarvan je je zou kunnen afvragen of er geen betere Nederlandse term voor is, maar dat is weer een ander onderwerp. Op naar de prijswinnende bieren!

Übersee Hopfen IPA

De beste IPA van de wereld dus. Veel informatie geeft de brouwer niet, noch op de website, noch op het etiket. Dit is een bier gebrouwen met de Australische Galaxy, die het een citrus- en passievruchtachtige geur en smaak meegeeft. Kruidig, hoppig, droog en bitter zijn ook goede smaakomschrijvingen. Voor een IPA is het met 5,6% wel wat laag aan de alcohol en zou het meer als een APA kunnen worden gekenmerkt. Overigens lijkt niemand het eens te zijn over het alcoholpercentage. Zo vermeldt de MITRA 7,5% en hebben ze het op Ratebeer over 5,5%. Ons oordeel: een goede en lekkere IPA, maar we hebben betere IPA's geproefd. 

Baltic Dubbel

De Baltic Dubbel viel ook in de prijzen bij de World Beer Awards en is dus de beste dubbel van de wereld. De Belgische invloeden zijn niet vreemd als je bedenkt dat de brouwer samenwerkt met de Belgisch-Nederlandse familie De Groen. De Baltic Dubbel is een dubbel van 8,5% gebrouwen met gerst, tarwe en rogge met tonen van noten, rum, pruimen, biscuitjes en chocolade, aldus de brouwer zelf. Wij dronken hem met smaak. Een tweetal opmerkingen: wel wat hoog in de alcohol voor een dubbel, en tja, het is natuurlijk geen Westmalle Dubbel.

Baltic Tripel

De Baltic Tripel viel niet in de prijzen bij de World Beer Awards. Gelukkig maar. Dat valt te prijzen. Dit is een mooie blonde en krachtige tripel van 9,5% met tonen van anijs en koriander. Laten we eens gek doen: de Baltic Tripel is de beste tripel van de wereld. Maar dat is logisch. En bovendien een grapje.

Follow the trend: bier drinken in je blootje

Geplaatst op door

In Nederland kennen wij de Naeckte Brouwers, maar die geven zich niet bloot. Niet letterlijk althans. En misschien is dat maar beter ook. Want wie zit er nou te wachten op een naakte behaarde Bebaarde Brouwer? Wie wil er nou een oude, dikbuikige bierkabouter in zijn blootje zien? Of wie zit er nou te wachten op een beer geek in zijn nakie of een kekke hipster met zo'n ridicule baard zonder kleren? Mij niet gezien, zullen de meeste mensen geneigd zijn om te denken. Maar wij ontdekten een nieuwe trend: bier drinken in je blootje.

In Nederland zijn ongeveer 2 miljoen mensen die aan enigerlei vorm van naaktrecreatie doen. Dat kan thuis zijn of in de vrije natuur, maar ook op een naaktstrand of op een naaktcamping en in binnenland of buitenland. Opvallend is dat deze blootlopers gemiddeld een hogere opleiding hebben dan hun geklede evenknieën. Er is kennelijk niet alleen moed nodig om jezelf bloot te geven, maar ook verstand. Belangrijk is ook het verschil tussen naturisten en nudisten. Waar naturisten één willen zijn met de natuur en vooral rust zoeken, gaan nudisten vooral voor de naaktrecreatie en de lol. Sommige extreme naturisten gaan nog een stapje verder. Zij streven een gezond leefpatroon na en hebben alcohol, tabak en vlees in de ban gedaan, maar de meeste naturisten en nudisten drinken gewoon een glaasje. 

Ondanks het taboe dat er nog altijd op rust, zijn blootlopers zijn eigenlijk blootnormale mensen waarvan er velen ook van een goed biertje houden. Helaas zijn er in Nederland nauwelijks plekken waar je dit kunt combineren. Denk maar eens aan al die strandpaviljoens langs de Nederlandse kust en dan hebben we het niet eens alleen over de tenten bij onze talrijke naaktstranden. Hier is het bijna altijd treurig gesteld met de bierkaart. Wij kennen ze in ieder geval niet. Wij kennen alleen strandtent Het Puntje helemaal aan het einde van het Noorderstrand van Scheveningen waar ze een reeks bieren van Kompaan op de kaart hebben staan.

Amerika zou Amerika niet zijn als ze daar al lang iets op hadden gevonden. Hier wordt eind juni het jaarlijkse Bare Beach Beer Bash festival georganiseerd bij het Pocono's Sunny Rest "clothes free" resort in Palmerton (Pensylviania). Jaarlijks trekt dit festival zo'n 600 bezoekers en dit aantal groeit nog steeds. Voor $20 mag je hier naar binnen en kun je de rest van de middag craft beers proeven. De enige voorwaarde is dat je je kleren uittrekt. Dat is alles. Je bent ook welkom om 's avonds de pool party bij te wonen met live muziek en - vanzelfsprekend - naakte bierdrinkers. Je kunt er ook je tentje opzetten of een kamer boeken. Alles naakt natuurlijk. Maar dat is logisch. Proost!

Zou deze trend deze zomer ook overslaan naar Nederland? Wie pakt de handschoen op en laat zijn kleren vallen? Wij dromen in ieder geval van een zinderende zomer en een massa naakte ravende mensen met een goed glas craft beer in hun hand.