Je staat voor het bierschap, oog in oog met een rij tripels. Die ene fles met het opzwepende etiket belooft ‘complexiteit, fruit en een vleugje mysterie’ – en dat voor nog geen drie euro voor een flesje. Maar is dat wel waar je voor betaalt, of gaat het vooral om het handige formaat en de mooie verpakking? Wij doken de supermarkt in, proefden ons een weg door schap en schappen, en ontdekten: niet elke tripel is zijn prijskaartje waard. Sommige zijn een verrassend goede deal, andere laten je met een bittere nasmaak achter. En nee, dat komt niet alleen door de hop. Wat kun je verwachten van die tripel die je zo nonchalant in je mandje gooit? We zetten de beste (en minst geslaagde) vondsten op een rij – want ook in de supermarkt schuilen pareltjes tussen de standaardplankvullers.
Tag Archives: supermarkt
Win een brouwcursus
Een leuk initiatief van grootgrutter Albert Heijn: je kunt nu een brouwcursus winnen en zien hoe een echte brouwerij er van binnen uitziet en leren hoe bier wordt gemaakt. Je moet er wel snel bij zijn, want er kunnen maar 12 cursisten per brouwerij meedoen. Dat is toch altijd gezellig!
De volgende brouwerijen doen hier aan mee: Jopen (Haarlem), De Prael (Amsterdam), De Molen (Bodegraven), Gulpener (Gulpen), Oedipus (Amsterdam), Twentse (Hengelo), Maximus (Utrecht), Seef (Antwerpen, België) en 't IJ (Amsterdam).
Het betreft een 2-daagse cursus die bestaat uit een rondleiding waarbij je alle verhalen over de boruwerij hoort en leert over de smaken, kleuren en geuren van bier. Zelf proeven en zelf brouwen hoort er natuurlijk ook bij. Dus sla je slag en pak je kans. Opgeven kan hier. Wees gerust, wij van Follow the Beer doen niet mee, dus onze plekken blijven beschikbaar.
Onder de loep #007: Amerikaans trappistenbier
In de schappen van de Albert Heijn staan sinds kort ook twee bieren van de Spencer Brewery uit het gelijknamige dorpje Spencer in Massachussets in de Verenigde Staten. Deze brouwerij die eigendom is van de Saint Joseph's Abbey en mag sinds 2013 het trappistenlogo voeren. Voor de slordige som van bijna € 4,00 per flesje wisselden de supermarkt en Follow the Beer van eigenaar en konden we deze bieren eens onder de loep leggen.
Trappistenbier
We hebben het al vaker gezegd: het trappistenlogo is geen kwaliteitskeurmerk. Het betekent slechts dat het bier in of in de buurt van een abdij wordt gemaakt. Tevens wordt het bier door, maar meestal onder toezicht van, een kloostergemeenschap gebrouwen. De opbrengsten vloeien terug naar de kloostergemeenschap ten behoeve van het levensonderhoud van de monniken en het onderhoud aan het klooster. En als er dan nog wat overblijft, moet dat aan sociale werken worden besteed. Niet voor niets noemden we de trappistenbieren weleens cynisch de moderne aflaten.
Amerikaans bier
De craft beer revolutie die momenteel door ons land raast, is komen aanwaaien uit de Verenigde Staten. Kleine brouwerijen, nieuwe bierstijlen, maar vooral meer oog voor smaak, dat is waar deze revolutie voor staat. Kenmerkend hiervoor is de IPA op Amerikaanse leest geschoeid. Een bierstijl die extra wordt gehopt met Amerikaanse hoppen zoals we die voordien niet kenden. De laatste tijd zien we ook steeds meer uit de Verenigde Staten geïmporteerde bieren op de Nederlandse markt verschijnen.
Wie wel eens in de Verenigde Staten is geweest en daar een IPA heeft geproefd en vervolgens in Nederland hetzelfde bier in Nederland proefde, weet dat er een smaakverschil is. Hop heeft namelijk nogal de neiging om van smaak te veranderen - sommigen zeggen hier: af te nemen - naarmate het langer bewaard wordt. Een relatief jongere en dus versere IPA smaakt frisser dan zijn oudere evenknie die de neiging heeft wat muf te ruiken en te smaken. Met die gedachte in het achterhoofd kun je je afvragen waarom er überhaupt Amerikaanse gehopt bier wordt geïmporteerd. Je zit immers per definitie oud bier te drinken. Dit ondanks het feit dat Amerikaanse brouwers er alles aan doen om hun bier gekoeld te vervoeren en te bewaren (cold storing). Ze hadden ze zich misschien beter de reis over de grote plas kunnen besparen. Anderen beweren dat oudere hopbieren ook de moeite waard zijn vanwege de mooie, subtiele smaaknuances. Een discussie waar je niet uitkomt.
Spencer Trappist Ale
De Spencer Trappist Ale was het eerste bier van deze brouwerij. De brouwer noemt dit zelf een klassiek Belgisch blond patersbier van 6,5% dat wordt gebrouwen met 6 moutsoorten (waaronder Cara-Munich), een mix van hopsoorten uit de Yakima Valley in Washington, waaronder Willamette en Nugget en hun eigen gist.
Ons oordeel: een mooi blond bier waar nu eens niet de Amerikaanse hoppen de boventoon voeren, maar een goede balans hebben met de gist die voor een fruitige, banaanachtige toon zorg. De gist is hier de handtekening van de brouwer. En zo hoort het ook!
Spencer IPA
De Spencer IPA is een IPA van 7,2% waarbij drie hopsoorten zijn gebruikt: Perle (Duitsland) en Apollo en Cascade. De brouwer heeft geprobeerd om een gebalanceerde IPA te maken waarbij de hop niet overheerst, maar juist entertaint.
Ons oordeel: een wat muf ruikend bier met een duidelijk mango/lychee-aroma die in de smaak echter snel verdwijnen zodat alleen de bittere en vooral droge afdronk van de Perle overblijft. Dat doet je verlangen naar nog een slok. En nog een slok.
Onder de loep #004: Amstel Ongefilterd
In januari van 2017 presenteerde Heineken een nieuw bier: de Amstel Ongefilterd. Een natuurlijk, troebel pils met een volle zachte smaak, aldus de brouwer. Vanaf begin maart staat dit bier in diverse horeca op de tap en het ligt vanaf half maart ook in de schappen van de supermarkt. Daar blijft het niet bij. Heineken heeft recentelijk ook een ongefilterde versie van het Brand Pils op de markt gebracht, en de Heineken Ongefilterd zal wel niet lang op zich laten wachten. Follow the Beer nam de proef op de som en proefde de Amstels.
Opmerkelijk is allereerst dat de Amstel Ongefilterd iets meer alcohol heeft dan de gewone Amstel. Waarom dat is en hoe dat komt, is ons niet duidelijk. Ook de prijs trekt de aandacht. De prijs voor een flesje gewone Amstel ligt normaliter onder de € 0,60, terwijl een flesje Amstel Ongefilterd rond de € 0,70 kost. Een dubbeltje verschil voor hetzelfde bier met een simpeler (en dus goedkoper?) brouwproces.
Eigenlijk is het helemaal geen nieuw bier, deze Amstel Ongefilterd. Eigenlijk is deze Amstel Ongefilterd niets anders dan het gewone Amstel waarbij er een stap in het brouwproces is overgeslagen: het filteren. Hierdoor blijft een gedeelte van de gist in het bier achter waardoor het bier troebel blijft, een troebelheid die we kennen van wit- en weizenbieren en ook van veel 'ambachtelijk' gebrouwen bieren. De gist in het bier zorgt niet alleen voor de troebelheid, maar het doet ook iets met de smaak. Het maakt het bier voller en zachter, zoals de brouwer het zelf noemt.
Meer smaak, zou je ook kunnen zeggen. Of gewoon lekkerder. Ja, dat is het: Amstel Ongefilterd is domweg gewoon lekkerder dan de gewone heldere Amstel. Waarom stopt Heineken dan niet gewoon met het brouwen van dat heldere bier en gaat het niet geheel over naar de ongefilterde versie? Dat heeft iets te maken met de opkomst van pilsener aan het einde van de 19e eeuw. Het heldere en ondergistende bier stond garant voor een constante kwaliteit en dat was iets wat je niet van andere bieren kon zeggen. Helder als teken van kwaliteit, dat is wat zich in onze hoofden heeft genesteld en wat er eigenlijk nog altijd zit.
Ho, stop de perzen! Dat is allang niet meer zo. Meer dan 150 jaar later is de kwaliteit van de grondstoffen als water, mout en hop veel constanter en zijn ook brouwtechnieken sterk verbeterd. Dat heeft de craft beer revolutie van de laatste jaren wel aangetoond. Helder staat niet langer voor kwaliteit, maar voor minder smaak. Troebel is de norm. Geef ons meer smaak, brouwers. Geef ons ongefilterd bier!
Onder de loep #001: Tre Fontane
Een nieuw trappistenbier, dat trekt altijd de aandacht. Zeker als zo'n bier ineens in de schappen van de supermarkten en andere (bier)winkels ligt. Ditmaal betrof het een Italiaans trappistenbier: Tre Fontane uit Rome. We trokken eens een flesje van dit bier open. En daarna nog één. En we spreken ons oordeel uit.
Over het bier
Het bier 'Tre Fontane' van de gelijknamige abdij in Rome (Italië), werd begin mei van 2015 officieel erkend als trappist. Het wordt gepresenteerd als een tripel van 8,5% met als bijzondere kenmerk dat er eucalyptusbladeren aan zijn toegevoegd. En dat merk je, maar daarover later meer!
Het bier is blond en enigszins troebel. Qua geur valt meteen de eerder genoemde eucalyptus op: deze voert de boventoon. Anders dan bij ‘traditionele tripels’ vallen hier de voor tripel vaak kenmerkende geuren van geel fruit en kruiden grotendeels door weg. Dan de eerste slok: de smaak van eucalyptus is duidelijk aanwezig! Over smaak valt te twisten en dus geldt: je houdt er van of niet. Het bier is echter wel in balans; naast de eucalyptus is het ontegenzeggelijk ‘een echt bier’, alcoholwarmend en kruidig.
Over de prijs
We vonden Tre Fontane in de schappen van de Albert Heijn, waar het in de periode voor de kerst stond uitgestald. Bij het controleren van het bonnetje bleek dat we € 4,95 per flesje hadden afgerekend. Dat is een fors bedrag, maar hierbij moet je bedenken dat Tre Fontane een zeer kleine brouwerij is. Klein is fijn, maar vaak ook duur.
Net als bij de introductie van Zundert variëren ook de prijzen waarvoor je een flesje Tre Fontane kunt krijgen nogal. De prijzen schommelen momenteel tussen € 4,60 en € 7,95 per flesje van 33cl, terwijl je hiervoor in de webshop Bierwinkel Leiden het astronomische bedrag van € 29,99 voor moet neertellen. Ter vergelijk: massatrappisten als La Trappe en Westmalle liggen ruim onder de € 2,00 per flesje. Het trappistenlogo in combinatie met de beperkte verkrijgbaarheid kent zijn prijs en wordt duur betaald. Bovendien is bier uit Italië steevast duur.
Achtergrondinformatie
Wat is dat, een trappistenbier? Trappistenbier, of kortweg trappist, is bier dat door trappisten (monniken) van de orde der cisterciënzers, wordt gebrouwen, of in ieder geval hebben ze er een hand in. Het is dus geen biersoort en ook geen kwaliteitslabel zoals vaak wordt gedacht, maar slechts een omschrijving van de herkomst.
Volgens de regels van de Internationale Vereniging Trappist (IVT) zijn de voorwaarden om de naam "trappist" en het bijbehorende logo "Authentic Trappist Product" te mogen dragen de volgende:
- Het bier wordt gebrouwen binnen de muren van een trappistenabdij of in haar nabijheid.
- De brouwerij moet in haar geheel duidelijk blijk geven zowel van een onbetwistbare band van ondergeschiktheid t.o.v. het klooster alsook van een bedrijfscultuur die eigen is aan het monastieke levensproject. Het bier moet worden gebrouwen door de monniken of onder hun toezicht.
- De brouwerij heeft niet als doel winst te maken. De inkomsten zorgen voor het levensonderhoud van de monniken en het onderhoud van de abdij en haar omgeving. Wat overblijft, schenken ze aan caritatieve doelen, aan sociale werken en aan mensen in nood.
Welke trappisten zijn er? Jarenlang was het relatief rustig in trappistenland. Er waren 6 trappisten in België (Achel, Chimay, Orval, Rochefort, Westmalle en Westvleteren) en 1 in Nederland (La Trappe). Maar de laatste jaren komen er steeds nieuwe trappisten bij, achtereenvolgens Stift Engelszell in Oostenrijk (2012), Zundert in Nederland (2013), Spencer in de VS (2013) en als voorlopig laatste dus Tre Fontane uit Italië (2015).
Ook in Frankrijk en Spanje worden tegenwoordig trappistenbieren gebrouwen, respectievelijk Mont des Cats en Cardena Tripel, maar aangezien deze bieren niet binnen of in de nabijheid van de kloostermuren worden gebrouwen, mogen zij het logo niet voeren. Datzelfde gold voor La Trappe in de periode 1999-2005 vanwege de onduidelijkheid omtrent de constructie met Bavaria.