De Poshoorn, Maastricht

Stadsherberg & Tapperij De Poshoorn ligt in het bruisende en upcoming stadsdeel Wyck, vlakbij het station van Maastricht. Bij De Poshoorn kun je niet overnachten in moderne kamers en streekgerechten eten, maar je kunt hier ook terecht voor een goed glas bier dat met kunde en aandacht wordt geschonken. Dat blijkt onder meer ook uit de hoge notering van De Poshoorn in de Misset Horeca top 100 in 2019.

Het assortiment van De Poshoorn bestaat 16 wisselende bieren van de tap en 80 van de fles. De tap wordt gedomineerd door de Brand Bierbrouwerij uit Wijlre (UP, Weizen, Imperator en wisselend) en daarnaast het eigen huisbier (3 versies) onder andere Kwaremont Blond van brouwerij De Brabandere (België), Lagunitas IPA van Lagunitas Brewing Company (Verenigde Staten, Heineken), Mannenliefde van Oedipus (Amsterdam, Heineken), Westmalle Dubbel (trappist, België).  Niet heel spannend, maar genoeg variatie. Ook op de flessenkaart is genoeg te vinden zoals Blond, Tripel, Wit, Donker, maar ook lokaal (Poshoorn Blond, Donker en Tripel, Maltezer en Mosa 6), IPA (o.a. Mooie Nel IPA, IJPA, Dikke Lul 3 Bier, Funky Falcon en Hop Zij Met Ons), Fruitig (vooral veel zoete limonadebieren, zoals Mort Subite Kriek, Kasteel Rouge en Wieckse Rosé, en zelfs ook een aantal ciders) en Zuur (Boon Oude Gueuze en Oude Kriek, Duchesse de Bourgogne en Oedipus Polyamorie).

Wij dronken er het eigen huisbier Poshoorn Tripel (tripel, 9,0%) dat niet door de De Poshoorn wordt gebrouwen (foei Untappd), maar elders. Waar dat is, blijft geheim en hebben we niet kunnen achterhalen. En dat is natuurlijk meteen goed voor Haags chagrijn.

Adres: Stationsstraat 47, 6221 BN Maastricht, website

De stationsbuurt werd eind 19e eeuw aangelegd naar een plan van stadsarchitect W.J. Brender à Brandis. Kenmerkend zijn de brede, bomenrijke straten met afgeschuinde straathoeken en de bebouwing in overwegend neostijlen. Beeldbepalende gebouwen in dit deel van Wyck zijn het Grand Hotel de l'Empereur (Jacobus van Gils, 1901) en het stationsgebouw (George van Heukelom, 1915). Ook aan de Spoorweglaan, de Stationsstraat, de Wilhelminalaan en de Alexander Battalaan zijn voorbeelden van laat-19e en vroeg-20e-eeuwse burgerlijke architectuur te vinden. Een gevel in de stijl van de Amsterdamse School is die van het transformatorgebouw aan de Akerstraat uit ca. 1925, waarschijnlijk van H. de Ronde. Het seinhuis op het stationsemplacement is een voorbeeld van functionalisme in Maastricht (Sybold van Ravesteyn, 1932).