Back at Il Pretesto

Daar waren we weer, back at Il Pretesto, bierwinkel annex beerbar, waar je niet alleen bier kon kopen, maar je ook tot 's avonds laat hetzelfde bier kon drinken uit plastic glazen en waar de Milanees/Amerikaan Michele (de eigenaar) heerlijk zijn schouders kon ophalen over de Bolognese nonchalance en het zzzzzz-dialect dat er gesproken wordt.

Maar tijden zijn veranderd sinds corona zijn intrede heeft gedaan. Niet alleen dat, niet alleen de soms onbegrijpelijke ingrijpen van de voerheid, maar ook politieke kleuren veranderen. Michele heeft last van een wethouder die verordent heeft dat hij al om zes uur 's avonds dicht moet omdat hij niet over een horecavergunning beschikt. Daar gaan de inkomsten van een eerlijk ondernemertje zoals Michele. Maar het volk krijgt de leider dat het verdient. Zo zit in Nederland Mark Rutte alweer tien op het pluche en niemand, maar dan ook niemand, krijgt hem daar vanaf, welk schandaal er ook de revue passeert, het glijdt gewoon van zijn neoliberale schouders af. De Bolognezen hadden een burgemeester die zich druk maakte die zich boos maakte omdat spaghetti bolognese helemaal niets met Bologna te maken had. In het originele recept gebruikt je namelijk geen spaghetti (ronde slierten), maar tagliatell (platte slierten). In oktober werd oud-minister van Financiën Roberto Gualtieri (Centrum-Links) als burgemeester gekozen. We houden ons hart vast voor Michele. Abbi cura di te, bel ragazzo!

Nieuws: het stoepje van Il Birraiuolo

We lazen het volgende liederlijke bericht op de social media van Il Birraiulo Craft Beer Bar in Napels (Italië). Let op: het gaat over het gebruik van een stukje troittoir (4 vierkante meter) voor de kroeg, waarvan de gemeente de vergunning heeft ingetrokken waardoor iedereen nu binnen moet zitten. Het stukje is veel mooier in het Italiaans en druipt van ingeslikte boosheid, tranen van verdriet en tergend cynisme:

Vrienden, met teleurstelling en spijt delen wij u mede dat onze vergunning voor het gebruik van openbare grond is ingetrokken - om redenen die te belachelijk zijn voor woorden - en die we kregen door een bestaande praktijk van vele jaren en die bovendien verwijst naar een nauwgezette gemeentelijke bepaling hieromtrent.

Misschien zijn wij naïef omdat we degenen die ons waarschuwden niet geloofden dat het hier  (in Napels) volkomen nutteloos is om de dingen volgens de regels te doen, maar dat het enige dat er toe doet, is het hebben van "santi in paradiso", oftewel heiligen in de hemel. Helaas, die hebben wij, dus zoals altijd zullen we doorgaan volgens de regels, of we het er nu mee eens zijn of niet en of het rechtvaardig is of niet.

Zij die denken dat het fatsoenlijker is om autoplaatwerk in huis te hebben in plaats van planten en tafels, of zij die vervuiling verkiezen boven gezelligheid, zullen blij zijn. Onze gedachten en onze meest oprechte wensen voor een toekomst in welzijn en uitstekende gezondheid gaan naar hen uit.

Hoe dan ook, we zien het glas graag halfvol, dus als we ons als ondernemers beschadigd voelen en beroofd van een recht dat door iedereen behalve ons wordt genoten, voelen we ons als burgers in plaats daarvan opgelucht om de toewijding te constateren waarmee de nieuwe gemeentelijke administratie heeft besloten om de belangrijkste problemen van onze stad aan te pakken!

Door de ernstigste plaag achter ons te laten die onze gemeenschap altijd heeft geteisterd en waar Napels helaas in de wereld om bekend staat, of beter gezegd, de 4 vierkante meter die we via Bellini innamen, zullen we ons eindelijk kunnen wijden aan andere kleine maatregelen die de toch al uitstekende kwaliteit van ons leven zeker nog meer zouden verbeteren, zoals misdaad, openbaar vervoer, afvalbeheer, enz.

Maar rustig aan ... gelukkig is het ergste achter de rug!