In de serie Steun de Horeca toog Follow the Beer naar Bodegraven waar we een nachtje bleven slapen in de pop-up B&B van Pûha Bar&Bites.

Het valt niet mee als horecaondernemer in dit Corona-tijdperk. Rutte gooit de horeca als eerste dicht en doet deze als laatste weer open en ondertussen compenseert hij, als vertegenwoordiger van de overheid, de horeca maar matigjes. Dus teren alle horecaondernemers al meer dan een jaar in op hun zuurverdiende spaarcenten en eten ze hun pensioenen op, terwijl het merendeel van Nederland zich suf spaart. Dat is onfatsoenlijk. Dat kan en moet iedereen in Nederland zich aantrekken. Want wij zijn zelf de overheid en samen gaan we Corona te lijf. We doen het collectief en solidair. Dat is de bedoeling tenminste. Maar als de poeplap moet worden getrokken, geven we niet thuis en zetten we toch weer het kruisje op dezelfde plek in het stemhokje. Zo, dat zijn we even kwijt. Dat lucht op.

Bij Pûha hebben ze er iets op gevonden, zij hebben hun bar/dancing tijdelijk omgebouwd tot een tweetal B&B's, eentje met privésauna en eentje met jacuzzi. De bar is gebleven, evenals het danspodium met danspaal en je slaapt in een heerlijk bed midden op de dansvloer. Ook het bier was goed verzorgd, weliswaar niet door Pûha zelf, want die komen niet verder dan Heineken en Desperados (de tap was niet aangesloten natuurlijk), dus we liepen we een paar honderd meter langs Brouwerij De Kraan (gesloten, want druk bezig met verhuizen) naar brouwcafé De Molen om bier in te slaan bij de bierwinkel.

Het werd een trip down memory lane. Twee vijftigers, twee oude gebouwen die mijmerden over hun tienerjaren en hun wilde stap-avonturen in kroegen en discotheken. Waar je zwetend langs vreemde dronken lichamen schuurde en borsten en billen langs ruggen en kruizen gleden. Waar je teveel drank dronk om een vrouw te imponeren en daarna de klappen kreeg waarom je vroeg. Waar je keek of zij nog naar jou keek, en als zij keek, dan keek je terug, of juist niet, om even later weer te kijken of zij keek. Waar je stiekem met haar danste en je hoopte dat zij het leuk vond. Waar je je nog niet afvroeg of dit alles was. Waar je haar nooit meer alleen zou laten, al reisde ze door naar Barcelona of Praag, al reisde ze door naar het einde van de wereld, je ging met haar mee.

Oh, wat zingen wij graag weer een Toontje Lager:

Ik stond maar wat te drinken wat te hangen
Ik dacht en keek en dacht wat om me heen
Niemand om me even op te vangen
Niemand bijzonder, niemand in het algemeen

Drie uur 's nachts, zeven januari
Het panterbloesje en de spijkerbroek
De armen bloot, de korte zwarte haren
En ik stond daar ergens op een hoek

Ik heb stiekem met je gedanst
Ik hoop dat je het leuk vond
Ik heb stiekem met je gedanst
Stiekem met je gedanst
Ik denk niet dat je me hebt zien staan kijken