Leven in de brouwerij: Orfollow #002

Het heeft even geduurd. Na de eerste geslaagde batch van de Orfollow (6,2%), is nu de tweede batch klaar. Voor deze Orval-kloon hebben we een Engelse ale met Duitse invloeden gebrouwen. Hierbij gebruikten we pilsmout (3 EBC), caramunich (140-160 EBC) en carared (40-60 EBC). Bij het koken voegden we twee hopsoorten toe: Hallentau Herzbrucker (Duitsland) en Stryrian Goldings (van oorsprong Sloveens). Voor de hoofdvergisting gebruikten we een standaard Engelse ale gist.

De echte magie begon pas bij het bottelen. Enige dagen van tevoren kweekten we het laatste beetje van een flesje Orval (november 2019) op met moutextract en gekookt water teneinde de Brettanomyces gist in de Orval weer te activeren. Dit voegden we toe aan het te bottelen bier en voila: de Orfollow was geboren. Het resultaat is een bier met een zuurgraad die je mag verwachten van een bier met brett, maar het is geen Orval-kloon, maar gewoon de Orfollow!

Leven in de brouwerij: Ristretto Brown IPA

Met trots presenteert Follow the Beer zijn nieuwste telg aan de stam, de Ristretto Brown IPA (6,5%). Een bijzonder bier, want dit keer zijn we - in de traditie van de craft beer revolutie - eens flink uit onze kanarie gegaan. Het basisbier was een IPA met pilsmout, caramout (Cristal, Munich en Amber), Munichmout en Amarillo hop (aroma- en bitterhop, maar ook een flinke zak dryphopping).

Dit basisbier hebben we donker gemaakt door het toevoegen van chocolademout (700-1000 EBC) om zo te komen tot een Black IPA. Dat is niet helemaal gelukt, want hij werd meer bruin dan zwart. Dat kwam achteraf ook wel goed uit, want we hebben ook nog koffie toegevoegd bij het kookproces. Ristretto welteverstaan en geen koffie of espresso. Hoe we dat deden, blijft geheim. Het geheim van de brouwer. Waarom mensen hun koffie trouwens zwart drinken, is een raadsel. Het goedje is toch echt meer bruin dan zwart. Maar dat is weer een zijweggetje die we niet verder in zullen slaan.

Tot slot nog even wat achtergrond bij de bierstijl IPA, oftewel India Pale Ale. Daarvoor moeten we naar het Verenigd Koninkrijk en Ierland waar de bierstijl 'ale' vandaan komt. De gewone ale is gewoonlijk een amber- of koperkleurig en bovengistend bier, maar er bestaan allerlei varianten hierop, zoals ook de pale ale, een ale met een blonde of bleke kleur.

Van die pale ale werd ook een extra hoppige, bittere variant met meer alcohol gemaakt, de India Pale Ale. Hiervan wordt wel beweerd dat dit bier werd gemaakt voor de export naar India, toentertijd een Britse kolonie en onderdeel van Britse Indië, waarvan ook Sri Lanka, Pakistan, Bangladesh en delen van Myanmar uitmaakten. Door de hogere hopdosering en de hogere alcohol werd de houdbaarheid van het bier langer waardoor de lange bootreis van 5 maanden naar India mogelijk werd. Een mooi verhaal, waarvoor echter geen historisch bewijs is teruggevonden.

Een ander verhaal is dat de India Pale Ale voor het eerst werd gebrouwen door een kleine Engelse brouwerij, de Bow Brewery. Dit bier werd vooral gedronken door officieren van de schepen van de Britse Oost-Indische Company, maar toen de brouwerij plannen kreeg om dit bier ook naar India te gaan exporteren, stak de Britse Oost-Indische Company daar een stokje voor en richtte Bow Brewery zich vervolgens op de lokale markt, voornamelijk die van Londen. En zo werd de IPA geboren. Ook een mooi verhaal (bron: wikipedia).

Deze IPA is echter ook niet de IPA die wij tegenwoordig drinken en die nu ook volop door grote brouwerijen wordt gekopieerd. De IPA die we nu drinken is met name de Amerikaanse IPA en veel minder de Engelse IPA. De Amerikaanse IPA is een product van de craft beer revolutie. De craft brewers pakten de bierstijl IPA op en voegden hier Amerikaanse hopsoorten als Amarillo en Cascade aan toe. Tevens verhoogden ze het alcoholvolume naar ongeveer 6,5%. De nieuwe IPA werd het visitekaartje van de craft beer revolutie die ook naar Europa over waaide. Ook kwamen er varianten op de markt, zoals Double IPA (meer alcohol) en Triple IPA (nog meer alcohol) en dus ook de Black IPA die wij nu hebben proberen na te maken, maar die gelukkig een Brown IPA werd.

Onder de loep #011: Fuller’s Vintage Ale

Dit keer onder de loep: Fuller's Vintage Ale. Fuller's is een onafhankelijke familiebrouwerij die is gevestigd in Chiswick, West-Londen. Fuller's kent een rijke geschiedenis die teruggaat tot 1845 toen de brouwerij in zijn huidige vorm ontstond, en misschien nog wel verder terug tot 1816 toen de Griffin Brewery werd opgericht. Op hun website vind je meer informatie over de brouwerij

Tegenwoordig is Fuller's een middelgrote brouwerij met een afzet van ruim 300.000 UK barrels (1 barrel = 164 liter) en een omzet van bijna GBP 400. Fuller's bezit en exploiteert meer dan 380 pubs, herbergen en hotels in het zuiden van Engeland. Wij kennen Fuller's vooral van de London Pride, de Fuller's ESB en de Honey Dew Organic Golden Ale, maar sinds 1997 brengt Fuller's ieder jaar ook een Vintage Ale uit. Iedere jaargang is gebaseerd op een nieuw recept en dus uniek. DAt geldt ook voor iedere fles die worden voorzien van uniek nummer. Zo openden wij nummer 043549 van het jaar 2014. Deze ale van 8,5% is gebrouwen met drie hopsoorten: Goldings uit het Verenigd Koninkrijk voor de bitterheid en twee Amerikaanse aromahoppen Liberty (kruidig, limoen, citroen) en Cascade (citrus, pompelmoes). De brouwer vermeldt dat voor de aromahoppen dryhopping is toegepast waardoor er een pittig grapefruit aroma is ontstaan.  

Omdat iedere jaargang anders is en de oudere flessen nog maar beperkt verkrijgbaar zijn, stijgt de prijs met de ouderdom. De Vintage Ale is dus niet alleen een bewaarbier, maar ook een goede belegging. De nieuwe jaargang van 2017 kost je op dit moment een slordige 6 pond, terwijl de versie van 2014 die wij opdronken op dit moment al 40 pond opbrengt. Dat loopt op naarmate je een oudere jaargang treft, tot wel boven 500 pond voor een zeer zeldzame fles uit 1997. Kortom, nu kopen en over 20 jaar weer verkopen. Dan ben je spekkoper in bierland.