Back at La Tana del Luppolo

Een paar jaar geleden bezochten we dit hopgat al eens en waren we onder de indruk van de 19 tapkranen, van het bruisende lokale publiek en van al het eten dat op tafel kwam. Dit keer was het echter anders. Misschien lag het aan de dag waarop we er waren (een doordeweekse dag), misschien lag het aan het tijdstip (we waren vroeg) of misschien lag het wel aan Corona, want als je het even niet meer weet, geef je gewoon corona de schuld. Daar kom je voorlopig nog wel een tijdje mee weg.

Het publiek was verdwenen, het eten was verdwenen, de bar was er nog, maar de helft van de 19 taps was niet aangesloten. Volgens Michele, eigenaar van Il Pretesto lag dat aan een nieuwe eigenaar die niets meer met bier deed. Hij beweerde zelfs dat de tent nu anders heette en dat de oorspronkelijke La Tana del Luppolo nu op een andere plek zat. Het was echter nog steeds dezelfde tent met dezelfde bar en inrichting. Ook was er nog steeds bier. Wij dronken er een Porter (Porter - English) van MFB Manifattura Birre Bologna en een MFB Cryo IPA Ddh, ook van MFB. Toch geen slechte bieren. Geen straf in ieder geval. Komen we nog een keer terug in dit hopgat? Waarschijnlijk niet, misschien wel.

Translate:

20 jaar oude La Trappe Dubbel

Maderisatie van 20 jaar

Heel af en toe in het leven stuit je op iets onvoorstelbaar moois, bijna te mooi om waar te zijn, een pareltje voor de tong en een bierschat van onschatbare waarde. Het betrof hier een kruik La Trappe Dubbel uit februari 1998 die door familie werd gevonden op een rommelmarkt en slechts € 2,00 kostte. Nog langer bewaren zou zonde zijn geweest. Of misschien juist wel niet. In ieder geval werd de fles geopend op vrijdag 5 oktober jongstleden.

We vergezelden de oude La Trappe Dubbel niet alleen van een kaasplankje, maar ook van een jonge La Trappe Dubbel (2018). Dit om de smaakverschillen en smaakontwikkelingen goed te kunnen volgen. De conclusies: La Trappe Dubbel is na 20 jaar nog steeds te drinken. Weliswaar is de koolzuur bijna geheel verdwenen, ontbreekt de schuimkraag, maar het bier was prachtig gemaderiseerd, wat een zoete, bijna portachtige smaak oplevert.

Maderiseren verwijst naar de lange bewaring in een oxidatief milieu van Madeira wijnen. Soms verloopt dit proces goed en ontstaat er moois, maar soms ook niet en blijft er een verlepte geur en een futloze smaak over. Zo niet bij deze La Trappe Dubbel, die ondanks zijn wat lage alcoholvolume (6,5% voor de oude en 7,0% voor de nieuwe) toch een mooie ontwikkeling heeft doorgemaakt.